Jan Roos: ‘Ik ben niet iemand van de goede smaak’

Je bent in januari 45 geworden. Hoe volwassen vind jij jezelf?

‘Wat ik allemaal op YouTube doe, is natuurlijk hartstikke onvolwassen. Je ziet me in RoddelPraat de privélevens van BN’ers op de hak nemen en met Jans Reviews neem ik bijvoorbeeld drie happen uit een bolletje mozzarella. Dat is natuurlijk bijzonder kinderachtig, misschien zelfs wel vervelend kinderachtig. Maar daarnaast ben ik ook vader van drie kinderen: twee zoons van twaalf en een dochter van veertien. Ik ben wel gewoon een serieuze volwassen vader. En ik ben daarnaast ook een volwassen man. Ik hou heel erg van de onzin des levens, van humor, van eten, drinken, lachen, cynisme, galgenhumor. En daardoor kom ik vaak kinderachtig over. Ook omdat ik met Dennis Schouten, een jongen van 26, zit te lullen over totale onzin. Maar volwassenheid is voor mij ook dat je ook kan geven in plaats van alleen maar nemen. Dat vind ik de definitie van volwassenheid. En als volwassenheid is dat je gewoon een saaie lul bent, dan hoop ik dat ik dat nooit word.’

Waarom is RoddelPraat volgens jou zo’n knaller op YouTube?

‘Eigenlijk is dat succes natuurlijk heel raar. Maar als ik het moet verklaren, denk ik dat het een tegenreactie is op de D66-isering van de samenleving, tegen woke, tegen politiek correct. We zijn in een samenleving terechtgekomen waarin de NS zegt: “Beste reizigers” maar niet meer: “Beste dames en heren”, omdat vierenhalve man en een paardenkop zich dan beledigd voelen omdat ze non-binair zijn of zich half kookwekker voelen. We zijn in een tijd gekomen dat humor bepaalde grenzen heeft. Die grenzen zijn eigenlijk: of de Vara het leuk vindt. In de Vara-humor zeiken ze christenen af, dat mag, maar over moslims houden ze hun mond. Het is allemaal heel voorzichtig geworden. Onze samenleving is heel angstig en voorzichtig, vooral binnen de Amsterdamse grachtengordel. Maar buiten de A10 wonen gewone mensen en daar is het gewone Nederland aan de gang. Die hebben helemaal geen zin in die heel enge, politiek correcte, voorzichtige woke samenleving. Die houden gewoon van een grapje, van zelfspot en stevige humor. Dat is wat wij brengen en dat zie je nergens meer. Het laatste programma op televisie waar dat gebeurde, was Veronica Inside. Maar daar is ook totaal niks meer aan, er gebeurt niks heftigs meer.’

Is jullie fascinatie vooral de onafhankelijkheid? Lekker doen wat jullie zelf willen?

‘Anders was het onmogelijk. Kijk, die wurggreep van woke is gigantisch. Het NOS-journaal zou het meest neutrale journalistieke programma van Nederland moeten zijn, maar dat is het niet. Daar word ik aangesproken als witte man. Ik ben helemaal niet wit, ik ben blank. Onlangs werd ik door een vrouwelijke rechter in de rechtszaal verbeterd toen ik het had over een blanke vrouw. Ze zei: “Het is niet blank, het is wit.” Zelfs in de rechtspraak word je daarin verbeterd. Terwijl dat nergens speelt, behalve bij de D66’ers in de grachtengordel.’

Nou ben jij een type dat graag tegen heilige huisjes aanschopt...

‘Je moet je afvragen of dit wel een heilig huisje is. Ik denk namelijk dat die heilige huisjes worden gecreëerd door een kleine minderheid. Want voor de gewone gemeenschap zijn heel veel dingen geen discussie. Zwarte Piet bijvoorbeeld is voor de gewone gemeenschap geen discussie. Want die wordt daar helemaal niet gezien als racistische karikatuur. Het is een heel klein groepje dat heel veel macht heeft in de media en in de praathuizen in Amsterdam. De rest van Nederland is toch helemaal niet bezig met die onzin? Wat is dat nou voor gelul? Een genderneutraal toilet. Wie heeft het daar nou over? Daar hebben ze het in Amsterdam over, voor de rest niemand.’

Weinig mensen die tv of YouTube maken, durven zo recht-door-zee voor hun mening uit te komen of te zeggen wat ze denken. Zit er bij jou wel een soort rem op? Zeg je ook dingen niet omdat je die toch te ver vindt gaan?

‘Ik denk over het algemeen wel na over wat ik zeg, Hoewel heel veel mensen dat betwijfelen. Maar ik geloof in vrijheden. Ik ben blij dat ik in het – nog – vrije Westen leef. Maar de vrijheden worden wel benauwd door dat woke, doordat bepaalde mensen zeggen wat wel en niet kan. Maar de vrijheid van meningsuiting is voor mij heilig. En daar wordt gigantisch aan getornd op dit moment, ook in Nederland. Mijn reactie daarop, wat eigenlijk een antireactie is, is dus zoiets als RoddelPraat. Eigenlijk zit er een heel serieuze kant achter, maar laten we eerlijk zijn: het is niet heel serieus als je ernaar kijkt.’

Je hebt eens gezegd: “RoddelPraat was nooit ontstaan als mij men in Hilversum een beetje beter zou hebben behandeld.” Wat hebben ze jou daar aangedaan?

‘Ik heb een zwarte stip achter mijn naam gekregen omdat ik meningen heb die zij niet willen uitventen.’

Wie bedoel je met ‘zij’?

‘De NPO bijvoorbeeld. Iedereen bij de NPO zegt hetzelfde. Zelfs PowNed, waar ik vroeger heb gewerkt, hebben nu een klimaatprogramma, vrouwen-aan-de-top-programma, diversiteitsprogramma: al dat gelul, zelfs bij het rechts-populistische broertje, wordt gebezigd. Allemaal vertellen ze hetzelfde verhaal. En daar pas ik niet in.’

Wat is dat voor verhaal?

‘Het klimaat is heel erg. De multiculturele samenleving is fantastisch. Islam is vrede. Trump is een lul. Biden is fantastisch. Vroeger was Israël fantastisch, maar nu is Israël heel slecht, het is een apartheidsstaat. Palestijnen zijn heel zielig allemaal. Het is allemaal een en dezelfde links-progressieve kliek die hetzelfde verhaal vertelt.’

Jij wilt daar niet bij horen? Heb je je ervan afgezet?

‘Laat ik het zo zeggen: de mensen die hun bek vol hebben van diversiteit? Die inclusiviteit van hen is exclusief alle meningen en mensen die ze niet mogen. Ja, dan ben je niet divers, hè? Dan ben je eenzijdig. Er is geen diversiteit in het medialandschap in Nederland, omdat alles wordt bepaald door een paar kleine mensen. Die Shula Rijxman die net is afgehaakt bij de NPO, zei toen ze aftrad: “Ik ben blij dat ik diversiteit en klimaat op de agenda heb kunnen zetten in Hilversum.” Maar daar is die mevrouw nooit voor aangenomen. Dat was haar taak niet. Haar taak was om een goede NPO te maken. Nou, de NPO wordt slechter bekeken en beluisterd dan ooit, dus dat is haar niet gelukt. Ze heeft wel haar politieke ideologie op de kaart weten te zetten, maar daar was dat hele instrument niet voor bedoeld. Dát zijn dus de mensen die zeggen: wij zijn heel divers, zolang iedereen maar dezelfde mening heeft. Je mag een ander kleurtje hebben, een doek op je hoofd hebben, of je laten ombouwen: alles mag, zolang je maar dezelfde mening hebt. En dát noemen ze diversiteit. Nou, dat ís het niet. En ik vind dat zo’n inflatie aan de definitie van diversiteit, dat ik daar wel tegen optreed, ja. Ik hoor daar niet bij en ik mag er ook niet bij horen... Nou, dan toch niet?’

Je hebt je daarvan losgemaakt en bent samen met Dennis Schouten RoddelPraat begonnen, waarin je alles mag zeggen en vinden. Jullie maken de tongen los; welke scoops hebben daartoe bijgedragen?

‘Het grootste verhaal was natuurlijk Marco Borsato en Ali B. Dat hebben wij als eerste gebracht, maar het werd nergens overgenomen. We werden niet serieus genomen en met het nieuws werd niks gedaan. Totdat Borsato met een statement kwam bij RTL Boulevard. Heel gênant om te zien omdat ze bij dat programma exáct wisten wat er speelde; John van den Heuvel zat er al heel veel maanden achteraan. Ze speelden een toneelstukje: wat mag er wel en niet van ome John de Mol? Ik weet wel dat Peter van der Vorst programmadirecteur is, maar het is allemaal hetzelfde kliekje. Bridget Maasland vertelde dat Marco Borsato een statement had uitgebracht, maar dat ze niet wist waarover het ging. Terwijl ze allemaal RoddelPraat kijken en ze het allemaal hebben gezien.’

Je had graag genoemd willen worden als het kanaal dat dit nieuws had gebracht.

‘Het ziekelijke is: Tim Hofman komt met hetzelfde verhaal – en dat heeft hij heel mooi gedaan, goed gemonteerd en goed uitgebouwd – en de hele wereld staat in brand. Maar als wij het brengen, zegt niet eens één journalist: “Laten we daar eens naar kijken.” Dat geeft een beetje die ziekte aan: het gaat er niet om wát er wordt gezegd, maar wíé het zegt. Dat is natuurlijk heel raar.’

Welke gore roddels hebben jullie nog meer aan het licht gebracht?

‘Ik vind het zelf heel leuk dat Marc van der Linden nu werkeloos op de bank zit. Wij hebben als eerste gebracht dat hij seksfeesten geeft met heel veel drugs. Dat hij aan de crystal meth heeft gezeten. En we hebben als eerste het pornofilmpje gebracht waarin hij als regisseur optrad. Dat heeft hem de kop gekost bij RTL Boulevard, bij Weekend en bij de familie van Oranje, waar hij ook werkte. En wat heel grappig is eigenlijk; dat je royaltykenner bent én in dienst bent bij de mensen over wie je praat. Misschien was hij daarom ook zo positief altijd.’

Lees de rest van het interview in de nieuwste Revu of op Blendle.

Jan Roos praat in in dit interview over volwassenheid, inclusiviteit, woke, het beschadigen van BN'ers en over zichzelf. ‘Mensen noemen we weleens Jan Boos in plaats van Jan Roos, maar ik ben helemaal niet boos. Ik vermaak mezelf. Dat is toch heel grappig? Ik heb een mening, maar dat wil niet zeggen dat ik kwaad ben. Ik word niet kwaad wakker en ik ga niet kwaad naar bed.’