‘Als de machtigste man van Nederland mag liegen, waarom zou ik dan niet mogen liegen?’

Mijn zoon had gelogen tegen de juf. Het was geen groteske leugen, maar het was wel onwaar. Iets over waarom hij geen zin had om te gymmen. Hij had tegen de juf gezegd dat hij zijn gymschoenen was vergeten, maar hij was vergeten dat hij zijn gymschoenen helemaal niet was vergeten. De juf ritste zijn rugtas open en zag de gymschoenen onder zijn lege broodtrommel liggen.

‘Je mag niet liegen, schat,’ zei ik tegen hem toen we van school naar huis liepen.

‘Ik lieg ook niet. Ik was gewoon echt vergeten dat ik ze niet was vergeten.’

‘Waarom wilde je eigenlijk niet gymmen? Je bent dol op gym.’

‘Ik hoorde dat we gingen trefballen. Ik haat trefballen. En je krijgt een bal tegen je hoofd en je bent af. Het is een gemeen spel. Een spel voor gemene mensen.’

‘Maar liegen is ook een spel voor gemene mensen,’ zei ik enthousiast vanwege het formidabele bruggetje.

‘In de klas kijken we elke dag naar het Jeugdjournaal en gisteren zag ik dat Mark Rutte weer aan het liegen was. Iets over zijn telefoon. Als de machtigste man van Nederland mag liegen, waarom zou ik dan niet mogen liegen? Ik ben maar een kind van bijna negen. Ik heb die leugens veel harder nodig. Weet je hoe lastig het is om bijna negen te zijn?’

‘Ik weet het jongen. Papa was ooit ook een keer bijna negen. Maar je doet dus een beetje Rutte na?’

‘Ja, de juf zegt dat hij zich achter zijn klungeligheid verstopt. Klungels zijn onschuldig. Daar maakt hij gebruik van. Daarom blijven de mensen op hem stemmen.’

‘Dat is ook zo. Hij is nergens echt goed in behalve in het spelen van een klungel. Dat heeft de juf goed gezien. Alles gaat per ongeluk en hij is vergeetachtig. De man maakt ongelofelijk veel fouten, maar dan zien we hem weer fietsen met een stroopwafel in zijn handen en dan is alles weer goed. Rutte lijkt het volk te kunnen hypnotiseren met zijn gespeelde klungeligheid.’

‘Daarom zei ik ook tegen de juf dat ik mijn gymschoenen was vergeten. En toen bleek dat ik ze toch niet vergeten was, zei ik dat ik was vergeten dat ik ze niet vergeten was.’

‘Je was lekker aan het rutten?’

‘Als hij mag liegen dan mag ik het ook,’ zei mijn zoon op de Prinsengracht.

‘En hoe is het trefballen gegaan? Want je moest gewoon gymmen, neem ik aan?’

‘Ja, ik moest gymmen. Het trefballen ging best goed eigenlijk. Niemand kon me raken. Ze probeerden het wel, maar ik was ongrijpbaar.’

‘Je was zo glad als een klungelige aal?’

‘Ja, pap, ik was zo glad als een klungelige aal.’

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.