De onderschatte Belgische schrijver Herman Brusselmans maakt korte metten met overschatte personen uit de wereldgeschiedenis. Vandaag: Adele.
Dat is toch gewoon een dik wijf, dat redelijk goed kan zingen omdat ergens tussen haar dubbele kinnen haar stembanden goed in het vet liggen. Ze werd geboren in Londen als de dochter van een hoefsmid en zn vrouw Lindy, een schoonmaakster in een fabriek waar van honden de pootjes werden afgehakt, om ze te verwerken in curryworsten. Adele woog toen ze twaalf was al 103 kilo, en dat was van het goede te veel, en ze stopte met de curryworsten te vreten die Lindy jatte in de fabriek.
Een lerares op school, een lesbo die van lijvige pubermeisjes hield, ontdekte dat Adele goed kon kwelen toen de jonge meid het op een krijsen zette op het moment dat ze door de pot een komkommer in haar anusje gedouwd kreeg. Op die manier startte een van de succesvolste muziekcarrières van de 21ste eeuw, en op haar 19de kon Adele onmogelijk een titel voor haar eerste cd verzinnen, tot haar manager, Mario Brown Teeth Corsario zei: Luister trut, noem je cd 19, want je bent van de week weer 19 kilo aangekomen.
De cd werd, mede dankzij die eenvoudig te memoriseren titel (je moet alleen 19 onthouden, verder niks), een enorme hit, en Adele was op slag wereldberoemd, ja zelfs in Zaandam, Spijkenisse en Woudrichem hadden ze van haar gehoord. Kortom, tot in de meest achterlijke plaatsen werd ze een ster, en twee jaar later kwam ze aankakken met een nog grotere kaskraker, 21.
Daarop stonden drie nummer-één-singles, waaronder Someone Like You, niet alleen een van de irritantste kutsongs aller tijden, maar ook, als je er goed naar luistert, gejat van Smear My Shit in Your Mouth, een nummer van een punkgroep uit Eugene, Oregon, genaamd Good Guy Goebbels. Je zou denken: nog ergere bagger dan Someone Like You kunnen zelfs zon Adele en haar songwritingteam niet verzinnen, tot ze Skyfall componeerden, de ergerlijkste James Bond-hymne uit de geschiedenis. Iedere keer als ik nog maar de eerste tonen van Skyfall hoor, moet ik brokken braken, diarree schijten, wildplassen, op een haar na flauwvallen en van pure woede de radio door het raam gooien.
Weet je waarom Adele zo geliefd is bij het grote publiek? Omdat het grote publiek bestaat uit debielen, mongolen, dove rukkers, redundante idioten en kaffers die zoveel verstand hebben van muziek als een hond zonder poten. Over de single Hello zal ik maar zwijgen, of ik haal een touw tevoorschijn en ik hang me op. Ooit zal een cd van Adele 55 of 65 als titel hebben en daar mag je godverdomme toch niet aan denken.
Lees ook waarom Carice van Houten en Adolf Hitler overschatte personen zijn.