James Worthy

‘Ik ben een man van 42. Ik doe wat ik wil. Ik hoef niemand meer te imponeren, vriend’

‘Ik vind mezelf mooi als ik mooie dingen maak. Ik hecht meer waarde aan deze sleutelhangers dan aan gestileerde bekrompenheid’

James Worthy

Een goede vriend van mij is topstylist. Hij geeft mij al jaren ongevraagd stijladvies. Gisteren kwam ik hem tegen toen ik naar voetbal fietste. Ik droeg een korte broek en voetbalschoenen. Ik zag de bui al hangen aangezien ik wist dat mijn outfit niet in overeenstemming met de schoonheidsleer was. Toen hij me zag, moest hij kokhalzen. Ook droeg ik een rugzak. ‘Fiets door! Ik kan niet naar je kijken, James,’ schreeuwde hij dreigbrakend.

‘Stel je niet zo aan, man. Ik ga voetballen.’

‘Sport is geen excuus voor deze esthetische wanvertoning. Je ziet eruit als een ongediplomeerde badmeester. Wat zeg ik al minstens tien jaar tegen je?’

‘Dat een man van boven de 35 geen korte broek mag dragen.’

‘Precies. En wat zeg ik over rugzakken?’

‘Dat een man van boven de 18 geen rugzak meer mag dragen.’

‘En toch doe je het. Waarom doe je niets met mijn adviezen?’

‘Ik ben een man van 42. Ik doe wat ik wil. Ik hoef niemand meer te imponeren, vriend. Het is maandagavond en ik ga voetballen.’

‘Waarom draag je die linnen broek niet die ik je heb gegeven? Linnen broeken zijn bijzonder veelzijdig.’

‘Omdat ik ga voetballen. Ik ga niet naar een fucking haringparty op Ibiza. Bovendien heb ik het niet zo op die linnen broek. Linnen broeken zijn urinetechnisch gewoon niet zo handig. Ik ben een man van 42. Mijn straal is minder krachtig dan vroeger en dit krachtverlies gaat helaas gepaard met dwaaldruppels. Linnen broeken en dwaaldruppels gaan niet samen, man,’ zei ik.

‘En wat is dat voor horloge, James? Wat zeg ik altijd over mannen en horloges?’

‘Dat een man van boven de 12 geen digitaal horloge mag dragen.’

‘Exact. Je loopt nu gewoon met een wekkerradio om je pols. Je bent zo’n knappe man. Je bent mooi oud aan het worden. Echt waar. En wat doe jij? Je slaat mijn adviezen in de wind en loopt erbij als een Schotse turncoach. Waarom saboteer je jezelf zo?’

‘IK GA VOETBALLEN, LUL!’ zei ik.

‘Je bent zo ondankbaar. Met je domme rugzak. Is het bovenste ritsje kapot? Waar is die dokterstas die ik via mijn ex voor je heb geregeld? Dat ding bestaat voor 100 procent uit Italiaans kalfsleer. En jij fietst hier met een rugzak als een zweterige weduwe op een Waddeneiland. Ongelofelijk. Laat je sleutels eens zien.’

Ik viste de huissleutels uit mijn rugzak en gaf ze aan de stylist.

‘Je leert het nooit, hè? Wat zeg ik altijd over mannen en sleutelhangers?’

‘Dat een man van boven de 14 geen sleutelhangers meer aan zijn sleutelbos mag hebben. Maar who cares, weet je wel? Het ontvangen van een stijlbrevet is nooit mijn levensdoel geweest. Ik vind mezelf mooi als ik mooie dingen maak. Ik hecht meer waarde aan deze sleutelhangers dan aan gestileerde bekrompenheid.’

‘Je ziet er echt niet uit, maar ik geef het op. Deze strijd heb ik verloren. Al draagt een schrijver een gouden rugzak...’

‘Hij is en blijft een sierlijke klootzak,’ vulde ik aan.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.

Column
  • iStock