Trendwatcher Adjiedj Bakas: 'Ik sta op eenzame hoogte'

Allereerst: hoe gaat het met u?
‘Prima. Ik ben nu 58, er waren de afgelopen jaren wat kwaaltjes. Ik heb in 2017 twee hersenbloedingen gehad, daarna prostaatkanker en vorig jaar een tumor in mijn bovenrug waardoor een dwarslaesie dreigde, maar ik ben daar allemaal goed uitgekomen. Mijn lieve man Vinco David leeft momenteel met longkanker. We hebben verdriet gehad, maar we zijn positieve mensen. Je moet zo denken: elke dag dat je je oogjes opendoet, hoor je de vogeltjes fluiten. Dan denk je: ik ben er weer, ik mag weer. Dat is puur geluk.’

Dus?
‘Het gaat goed met de goeroe zonder baard.’

We maakten ons heel even een klein beetje zorgen.
‘Dat vind ik erg lief, pop, maar niet nodig. Nobody gets too much heaven from above. Ik heb een fantastisch leven. Kijk om je heen. Dit is mijn paradijsje. Maar ik laat mijzelf ook héél erg graag uit. Ik ben geen activist, maar de hofnar des vaderlands. Ik houd de mensen graag een spiegel voor. Daarom ben ik veel op tournee. Vanaf deze maand het hele jaar weer. Heerlijkjes, ik ben een geboren bühne-beest. Ik doe zo goed als niets aan acquisitie, de mensen en de bedrijven komen allemaal naar mij toe. De agenda loopt altijd weer zo vol. Je mag er wel tussen, want ik zeg nooit nee. Maar dan moet je me even bellen of mailen.’

Zei u nou: pop?
‘Als ik met je pop of poes, betekent dat ik van je hou. Mannen noem ik “pop”, vrouwen “poes”.’

Wat is in godsnaam een trendwatcher?
‘Ik spreek met de top van het bedrijfsleven en met de top van de politiek in binnen- en buitenland. Ik doe dat met ontzettend veel plezier en de reacties zijn altijd hartverwarmend. Ik help de mensen te leven met de megatrends van nu en straks. Maar: ik breng de mensen ook hoop en troost.’

Hoe kun je in godsnaam trends voorspellen? Hoe kun je sowieso iets voorspellen?
‘Veel kennis hangt in de lucht. Als je daarop kunt intunen, vang je die op. Sjamanen zijn dat. Ik was de eerste moderne trendwatcher in Nederland, volgens mijn klanten feitelijk een moderne sjamaan. Komende week ben ik on stage voor alle bankiers in energiereus Nigeria om ze te adviseren over hun positie. Daags erna treed ik op in een kasteel in Antwerpen voor Benelux-bankiers in opdracht van betaalreus Worldline. Ik sta op eenzame hoogte. De mensen weten dat ze bij mij moeten zijn voor de echte duiding van deze gekke overgangstijd.’

Maar hoe weten wij, als eenvoudige mensen, dat u gelijk heeft?
'80 procent van wat ik voorspel, komt uit.’

Hoe kan dat?
‘Ik ben het middelpunt van een héél goed en solide kennis- en informatienetwerk dat bijna niemand anders in de wereld heeft. Voor corona heb ik heel, heel erg veel gereisd. Het resultaat is tastbaar, dat zie je hier om je heen. Ik heb denk ik bijna alle landen van de wereld gezien. Ik heb overal ter wereld vrienden, kennissen, informanten, klokkenluiders en experts. Mensen die denken, mensen die voelen, mensen die lezen, mensen die zien. Dus ik word van alle kanten gevoed met kennis. Dat is mooi. Want daar hebben we allemaal wat aan. Wederzijdse prostitutie noem ik dat. Ik luister alleen naar goede mensen. Mijn oren zijn immers geen vuilnisbakken.’

Wat speelt er nu? Het is allemaal ellende toch, momenteel?
‘De stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de huizencrisis... maar dat weet de Revu-lezer héél goed zelf. Ik vind, dat is mijn job, dat je achter de crises moet kijken.’

En wat ziet u dan?
‘Nederland is een economische reus op lemen voeten geworden. Arbeiders, ambachtslieden en boeren, de blue collar workers, vormden de afgelopen decennia de onderkant van de samenleving. Zij zijn zich nu politiek bewust geworden van hun waarde. We hebben ze te lang verwaarloosd. Nu willen ze niet alleen loonsverhogingen, ze willen ook gewaardeerd, gehoord en gezien worden. De rijen op Schiphol zijn het begin van iets groters – er zijn te weinig bouwvakkers om huizen te bouwen, er zijn geen installateurs om warmtepompen aan te leggen, er is bijna niemand om je bier in te schenken in de horeca. Energiezekerheid en voedselzekerheid zijn geen vanzelfsprekendheden meer.’

Hoe kan dat?
‘We zijn na vijfhonderd jaar decadent geworden in het Westen. Decadent en met een ruggengraat van vla. Als je kijkt naar Nederland, dan hebben we een paar keer een Gouden Eeuw gehad. De eerste begon rond 1600, de tweede rond 1960. Twee keer werden we in hoog tempo rijk. Na 1960 kon dankzij het Groninger gas iedere arbeider een huis, VW én een Kip-caravan kopen. En naar de universiteit. Je ziet het altijd: als een samenleving op haar hoogtepunt is, treedt er verval in. Corruptie, vriendjespolitiek, incompetentie en decadentie zijn het resultaat. Too many chiefs, not enough Indians. De geschiedenis herhaalt zich. Zo simpel is het. Keizer Babur, de eerste keizer van India, was moslim en homo, dat was toen trendy, nu niet meer. Hij schreef in zijn dagboeken: “Barre tijden creëren sterke mensen. Sterke mensen creëren goede tijden. Goede tijden creëren zwakke mensen. Zwakke mensen creëren barre tijden.” Ik toon deze uitspraak levensgroot op het scherm als ik optreed. En dan vraag ik aan de volle zaal: “Waar denken jullie waar we nu zijn?” Altijd wordt gezegd: “Zwakke mensen, barre tijden.” De spijker op z’n kop. De mensen in het land hebben een collectieve intuïtie, ze voelen aan waar we heen gaan.’

Waar gaan we volgens u heen?
‘Ik zal eerst vertellen waar we nu zitten. We hebben ons land vast-gejuridiseerd. Voorbeelden. We kunnen de stroom asielzoekers niet meer aan, maar een asielstop kan juridisch nu niet. De euro is een ramp, maar uit de euro stappen ook niet. Ons van het klimatisme en wokisme van de EU en VS distantiëren kan juridisch ook niet.’

Benieuwd naar de rest van het interview? Je leest 't via Blendle of in de nieuwste Revu. In de rest van het interview lees je meer over Adjiedj Bakas' kijk op de wereld, wat hij van Mark Rutte vindt en wat er in Nederland nog moet gebeuren.