Ezra Miller: van Hollywood-belofte tot losgeslagen gek

Dat Ezra Miller geen suf kantoorbaantje zou krijgen, stond eigenlijk al voor zijn geboorte vast. Met een moeder als danseres, een vader uit de boekenwereld en twee oudere zussen in de filmindustrie verkoos ook Ezra een leven in creatieve sferen. Al op zijn zesde stond de geboren New Jerseyer op de planken, in een opera genaamd White Raven. ‘Een heel verwarrend en trippy scheppingsverhaal,’ zou Ezra zijn debuut jaren later samenvatten. ‘Ik speelde een kind dat de zon omhoog moest houden en de aarde liet draaien.’ Op het podium en in het kinderkoor was de onzekere Ezra in zijn element, mede omdat die dingen hem van zijn gestotter afhielpen.

Zijn eerste grote filmrol bemachtigde hij in 2008, in de dramatische speelfilm Afterschool. In de rol kruipen van een internetverslaafde loner met een fetisj voor filmpjes maken op zijn telefoon ging de 16-jarige Ezra moeiteloos af. Als zijn personage per ongeluk de dood van een tweeling op zijn kostschool vastlegt, krijgt hij de opdracht van die beelden een eerbetoon in elkaar te knutselen. ‘Een fantastische filmervaring, een soort psychotisch proces met jonge kinderen,’ zei Ezra daarover in 2018. ‘Het verhaal was echt fucked up. Ik was meteen verslaafd aan films maken.’

De tieneracteur voegde daad bij woord en stopte met school, een besluit dat werd beloond met meer acteerklussen. Films waarin zijn voorliefde voor verknipte personages en duistere verhaallijnen ruim baan kregen. In de psychologische thriller We Need to Talk About Kevin (2011) speelt Ezra een ontspoorde tiener die zijn medeleerlingen opsluit in de gymzaal en ze vervolgens vermoordt met pijl en boog. De film richt zich op zijn moeder, die dit trauma een plekje probeert te geven. Om zich beter te kunnen inleven in zijn psychopathische personage, besluit Ezra het gehele opnameproces geen contact te hebben met zijn moeder. ‘Mijn liefdevolle relatie met mijn moeder zou extreem schadelijk zijn geweest voor mijn personage en de film,’ vertelde Ezra aan New York Magazine. ‘Dus het was echt essentieel dat ze, eh, op gepaste afstand bleef.’

Geen pretletter

Los van zijn dubieuze filmpersonages is Ezra ook in het echte leven allerminst een pretletter. ‘Ik heb, net als de rest van mijn generatie, het laatste decennium van mijn leven geleefd met een sterk gevoel van hopeloosheid,’ speecht hij in 2011 op de Occupy Wall Street Day of Action, een protestactie tegen economische ongelijkheid. ‘De winstmotivatie van deze samenleving zal onvermijdelijk leiden tot economische wanhoop, ecologische ondergang en het verlies van burgerlijke vrijheid.’

Ezra zou zich gaandeweg in zijn carrière vaker opstellen als klimaatactivist. Zo trok hij in 2013 de ski’s aan in een expeditie naar de Noordpool, in het kader van een Greenpeace-missie om bewustwording voor het smelten van de ijskappen te kweken.

Terug naar 2011. In de zomer van dat jaar maakte het publiek ook voor de eerste keer kennis met de rebelse kant van Ezra. Op een zomerdag in dat jaar werd de auto van een vriend aangehouden in Pittsburgh wegens een defect remlicht. Bij de 18-jarige Ezra, die op de passagiersstoel zat, trof de politie 20 gram wiet aan. De aanklacht voor drugsbezit kreeg van de goedgemutste rechter geen navolging. Wel diende Ezra een boete van 600 dollar te betalen wegens ‘wanordelijk gedrag’. Terwijl veel preutse Amerikanen spraken van een ‘shocking incident’, reageerde de acteur kalmpjes op het hele voorval: ‘Ik heb niet het gevoel dat het nodig is om te verbergen dat ik wiet rook. Het is een onschadelijke kruidensubstantie die de zintuiglijke waardering verhoogt.’

Op 8 september 2012 gaat de prijswinnende dramafilm The Perks of Being a Wallflower in première op het Toronto International Film Festival. De film gaat over een stel tieners die dealen met depressiviteit, PTSS-klachten en hun zoektocht in de seksualiteit. Haast alsof het een publiciteitsstunt betreft, komt Ezra tijdens de perstour van de film waarin hij voor de eerste keer een homoseksueel personage speelt, zelf ook uit de kast. Niet per se als homo, maar als ‘queer’ in de breedste zin van het woord. ‘Ik identificeer mij niet als een man. Ik identificeer me niet als een vrouw. Ik identificeer me nauwelijks als een mens.’

Ezra wenst niet met hij of zij aangesproken te worden, maar wel met het onzijdige hen. ‘Ik weiger om geslachtsgebonden te zijn. Ik ben met veel verschillende mensen geweest en ik sta open voor iedere vorm van liefde.’

In een ander interview: ‘Ik wil gewoon dat kinderen in alle situaties volhouden. Op veel momenten in mijn eigen ontdekkingstocht wilde ik mijn eigen leven beëindigen. Gewoon opgeven.’

Ambitieus contract

Maar opgeven deed Ezra niet. Integendeel: met The Perks of Being a Wallflower als zijn commerciële doorbraak stond de 20-jarige acteur te boek als dé belofte van Hollywood. In 2014 tekent hij een ambitieus contract bij de DC Comics-afde-ling van filmhuis Warner Bros, een zakelijke zet die hem meerdere grote rollen als superheld The Flash zou opleveren, in blockbusters als Batman v Superman: Dawn of Justice (2016), Suicide Squad (2016) en Justice League (2017).

Toch hield de ambitieuze acteur blijkbaar tijd over, want in 2015 brengt hij ook nog eens zijn eerste EP uit. Met zijn band Sons of an Illustrious Father zegt Ezra te hopen ‘zijn relatie met de wereld en zijn krankzinnigheid te ontdekken’.

In een interview met tijdschrift Vulture legde de zingende drummer die motivatie in 2018 verder uit. ‘Ik denk dat ik rond mijn vijftiende veel psychische aandoeningen had, waarvan ik niet wist hoe ik ermee om moest gaan. Ik werd snel beroemd en aan de hele wereld blootgesteld en wist niet hoe ik mijzelf daarin moest monitoren. Ik voelde mij onzeker over die relatie met de wereld, onzeker over wat die beroemdheid eigenlijk voor mij zou betekenen, onzeker in mijn beslissingen, onzeker over de manieren waarop die beroemdheid mij zou scheiden van mensen van wie ik hou. Dat hing allemaal samen met de geestesziekte die ik bij mezelf ontdekte.’

Terwijl Ezra de nodige zelfontwikkeling doormaakte, ging het hem zakelijk voor de wind. 2016 was zijn beste jaar ooit, met naast zijn vertolkingen als The Flash ook zijn debuut in de Harry Potter-franchise, in de fantasyfilm Fantastic Beasts and Where to Find Them. Waar zijn agenda dat toeliet, ging Ezra’s voorkeur nog altijd uit naar meer obscure filmrollen. In The Stanford Prison Experiment kroop hij in de huid van een van de gevangenen van het gelijknamige, waargebeurde experiment uit 1971. Daarin onderzoekt een omstreden professor de wrede relatie tussen gevangenissen en bewakers.

In 2018 poseerde Ezra in Playboy als een verward konijn. In het bijbehorende interview deed de acteur zijn eigen #Metoo-ervaring uit de doeken. ‘Natuurlijk ben ik op audities geweest waar seksualiteit volledig werd misbruikt. Het is echt belangrijk om de diversiteit aan stemmen te erkennen die deze shit hebben meegemaakt. Iedereen is hier de dupe van. Alle geslachten, alle geaardheden, alle soorten mensen.’ Gevolgd door de opmerkelijke uitspraak: ‘Kunst is het enige dat ik heb. Als ik geen kunst had, zou ik waarschijnlijk zelf de dader geweest zijn.’

In een interview met tabloid Hollywood Reporter sprak Ezra over een regisseur die hem dronken wilde voeren en een filmrol aanbood in ruil voor seksuele handelingen. In datzelfde interview vraagt Miller de journaliste of zij de kruisboog zou willen zien die Millers filmpersonage in We Need to Talk About Kevin gebruikte om klasgenootjes te vermoorden.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Uitspattingen

Tot zover het bergopwaartse levensverhaal van Ezra Miller. Benieuwd naar de rest van het verhaal? Lees het via Blendle of in de nieuwste Revu. In de rest van het artikel volgt de neerwaartse spiraal van grillig gedrag, gewelddadige uitspattingen en vermeend kindermisbruik.