Recensie: Assassin’s Creed Chronicles: India

De spin-off van Assassin’s Creed blijkt een prima vervolg op Prince of Persia. Het is pas acht jaar geleden dat de we...

De spin-off van Assassin’s Creed blijkt een prima vervolg op Prince of Persia.

Het is pas acht jaar geleden dat de wereld voor het eerst kennismaakte met Assassin’s Creed. Eind 2007 was er opeens een spel waarin je als sneaky moordenaar door een open wereld kon sprinten en klauteren, terwijl je het ene doelwit na het andere op subtiele wijze uitschakelde. Een waanzinnige succesformule, want inmiddels zijn er in totaal negen van die blockbuster-games, plus een heleboel kleinere spellen, een reeks (strip)boeken, bordspellen (waaronder Assassin’s Creed Monopoly) en eind dit jaar draait de film Assassin’s Creed in de bioscoop met Michael Fassbender in de hoofdrol.

De franchise is gigantisch en al lang meer dan simpelweg een historische moordsimulator in steeds een andere tijd en stad. En nu is er weer een nieuwe game. India is na China het tweede verhaal uit de driedelige Assassin’s Creed Chronicles-reeks. Een spin-off van een tientje waar je zo’n zes à tien uur zoet mee bent. Je speelt ene Arbaaz Mir die in het India van de negentiende eeuw de Koh-i-Noor moet heroveren op de tempeliers. Die diamant is namelijk meer dan naamgever van uw plaatselijke Aziatische eettent, het is een machtig wapen van een vroegere beschaving. Ingewikkeld? Ach, deze game hoeft het niet van het verhaal te hebben. Het onderscheidt zich met name in fraaie 2.5D-graphics. Dat is zeg maar een tweedimensionale platformer à la Donkey Kong, maar dan met extra diepte en een huurmoordenaar als protagonist. Alle elementen van de grote Assassin’s Creed-games zitten erin, van verstoppertje spelen tot in hooibergen springen. Het is de kunst om de juiste knopjes in te drukken op de juiste momenten, wat op een console (controller) beter uit de verf komt dan met muis en toetsenbord op de pc.

Fans van de serie zullen deze nieuwste episode ongetwijfeld op prijs kunnen stellen. Maar het doet nog ergens anders aan denken. En na een half uurtje spelen besef je het opeens: dit lijkt eigenlijk heel erg op de klassieker Prince of Persia (1989). En laat dat nou net weer een belangrijke inspiratiebron zijn geweest voor de eerste Assassin’s Creed in 2007. De cirkel is rond.

https://www.youtube.com/watch?v=Tqz6HxPunRw