James Worthy: ‘Mannen die veel kunnen drinken, krijgen meer respect dan mannen die goed voor hun gezin zorgen'

Met een nieuwe campagne wil Amsterdam zuipende en blowende Britten weren uit de stad. Dit is niet de eerste keer dat de stad overlastgevende, Britse toeristen waarschuwt. In 2018 probeerde de stad het met: ‘Geniet van de vrijheid, maar wees geen hufter.’ Mijn neef, die in 2017 zijn vrijgezellenfeest in Amsterdam vierde, denkt niet dat deze nieuwe campagne beter zal gaan werken dan de vorige.

‘We zijn gewoon dol op die stad. Amsterdam is het Las Vegas van Europa. Weet je wat het is? Gelovige mensen doen er alles aan om in de hemel te komen, maar wat gaan die mensen doen als ze eenmaal in de hemel zijn? Dan gaan ze alles doen wat ze op aarde niet mochten doen. Begrijp je? Amsterdam is een soort hemel. Een paradijs. En wat maakt een paradijs een paradijs?

In een paradijs zijn geen regels en geen straffen. Heb jij veel last van die toeristen?’ vraagt hij. ‘Maar natuurlijk. Ik woon in het hart van de stad. Gisternacht stond er nog een jongen tegen mijn voordeur te pissen. Ik gooide mijn raam open en schold hem de huid vol. Hij zag er jong uit. Nog geen twintig. Lego-haar en witte gympen. Aan zijn accent te horen kwam hij uit Newcastle. DOE JE DAT THUIS OOK? schreeuwde ik. Ik moest lachen om zijn antwoord. Ja, dit doe ik thuis ook, zei hij. En ik wist dat hij de waarheid sprak. Zoals de Britten zich in Amsterdam gedragen, gedragen ze zich thuis ook.’

‘Dat is ook zo, James. Weet je nog die keer dat we in Blackpool waren? Die stad ging helemaal kapot aan de vrijgezellenfeesten. Het was zelfs zo erg, dat je als bezoeker een soort contract moest ondertekenen in je hotel. Een belofte dat je de stad heel zou laten en beschaafd gedrag zou vertonen.’

‘Ik moest dat toen ondertekenen inderdaad. En als ik me niet aan de regels zou houden, zou ik voor 48 uur uit Blackpool worden gezet. Dat zijn goede regels. Maar weet je wat het is, ik ben natuurlijk half Engels. Ik weet hoe mijn hart pompt en hoe mijn bloed stroomt. Ik zie die gasten door Amsterdam lopen en dan voel ik eerder medelijden dan woede. Britse kinderen groeien op in een drinkcultuur. Ze maken geen schijn van kans. Waar je ook woont. Op iedere hoek zit een kroeg en op de andere hoek zit een slijterij. En tussen de kroeg en de slijterij in zit een wedkantoor. Mannen die veel kunnen drinken, krijgen meer respect dan mannen die goed voor hun gezin zorgen. Alcoholisme is bijna een soort statussymbool geworden. Een rode neus is een gouden medaille. Uit een wereldwijd onderzoek blijft dat geen enkel volk zo vaak dronken is als het Britse volk. Campagnes gaan niet helpen, dit probleem vraagt om een cultuurverandering,’ zeg ik.

‘Weet je mijn vrijgezellenfeest in Amsterdam nog?’ vraagt mijn neef.

‘Ja, ik droeg een piemelpak.’

‘Haha! Doe je dat thuis ook? vroeg een Amsterdammer aan je.’

‘Maar ik was dus al thuis. In mijn Mokums paradijs.’