James Worthy: 'Thiago Alcântara is een van de mooiste voetballers die ik in het echt heb mogen zien spelen'

Een jaar geleden schreef ik op deze plek een ode aan Thiago Alcântara. Een voetballer die voetbalt alsof hij het gras niet wakker wil maken. De man is de onbetwiste hofleverancier van schoonheid. En van tederheid. Alles wat hij met zijn voeten doet, is kalligrafie. Hij is een schoonspringer zonder duikplank. De bal is zijn duikplank. In het stadion maakt hij louter salto’s en schroeven. Maar helaas zitten er ook schroeven in zijn lichaam.

De bijnaam van Arjen Robben was De Man van Glas. Dit omdat zijn kwetsuren geen uren duurden, maar maanden. In zijn Duitse periode had hij meer dan dertig verschillende blessures. En toch kwam hij steeds terug. Ik snap dan ook niet hoe je zo iemand De Man van Glas kunt noemen. Glas breekt en glas blijft liggen. Robben heeft zichzelf tientallen keren weer in elkaar moeten lijmen. Zijn mentaliteit leek in de verste verte niet op glas. Zijn liefde voor voetbal was zoveel sterker dan de breekbaarheid van zijn botten en spieren.

Ook voor Thiago is de lappenmand helaas een tweede thuis geworden. De man gaat van knieblessures naar enkelblessures, van corona naar oorontstekingen en van liesproblemen naar dijbeenblessures. En deze week kwam naar buiten dat hij aan zijn heupen geopereerd moet worden. Zijn seizoen is over, maar ik hoop zijn liefde voor voetbal nog niet.

Thiago Alcântara is een van de mooiste voetballers die ik in het echt heb mogen zien voetballen. Voor hem ga je naar het stadion. Voor hem ging ik naar het stadion. Ik stapte in de trein voor hem. Ik stapte uit de bus voor hem. Ik ging met tweehonderd dronken mannen in een rij staan voor hem. Maar de vleugels van een vlinder zijn fragiel.

Ik zie hem zitten in zijn huiskamer. Een gebroken vlinder met een rolletje plakband en vloeipapier. Steeds als ik denk dat hij nooit meer zal vliegen, maakt hij nieuwe vleugels van vloeipapier. Dat is wat Thiago Alcântara is. Hij is een vlinder met vleugels van vloeipapier in een wereld vol shagrokers.

Ik hoop hem na de operatie snel weer in een Liverpool-shirt te zien. Of in een ander shirt als Liverpool zijn contract niet verlengt. Als hij maar weer gaat voetballen. Als hij het maar weer op zijn heupen krijgt.

Een paar weken geleden zag ik hem voetballen in het stadion. Ik had goede plekken geregeld. Jürgen Klopp is een heilige en heiligen laten geen scheten, maar als Klopp die avond een scheet had gelaten, had ik de scheet kunnen ruiken. Zo goed waren de plekken.

Ik zag Thiago voetballen. Ik zat zo dichtbij dat ik zijn veters had kunnen strikken. Misschien had ik dat gewoon moeten doen. Ja, ik had op het gras moeten knielen. ‘Bedankt, Thiago. Stop nooit met voetballen. Luister niet naar je lichaam. Luister vooral niet naar je lichaam. Luister naar de bal en naar de fans. Hoor je dat? Ze zingen je naam. Het is best een lastige naam. Je bent een van mijn favoriete spelers en toch schrijf ik je naam soms verkeerd. Sorry,’ zeg ik, terwijl ik een dubbele knoop maak.