Nieuwe Revu's luistertip: De Toekomst Laat Me Koud

Begin jaren tachtig was de Nederlandse muziekwereld wel klaar met punk. Onder invloed van Britse voorbeelden als Wire en The Gang of Four deed de postpunk zijn intrede. Kurkdroge drums, staccato gitaarwerk en opvallend veel ruimte voor de bas.

Er mocht gedanst worden, al bleven de teksten vaak zwartgallig: ‘Wat was het fijn methadonbus te rijden, onregelmatige tijden.’ Zuipen in Torremolinos was duidelijk geen onderwerp. De Nieuwe Nederlandse Golf zou uiteindelijk met Doe Maar en Toontje Lager een aantal succesverhalen opleveren, maar er was zoveel dat Toppop nooit haalde. Muzikant Niek Hilkmann verzamelt al jaren de obscure parels van de Nederlandse postpunk, die hij als DJ Knapzak met de wereld deelt. De hoogtepunten heeft hij nu op een verzamelaar gezet, en het moet gezegd: het niveau is verrassend hoog. Van Noodweer en Sammie America wisten we dat wel, maar wie was in godsnaam Rob Glotzbach? En waarom was Braaks Ik ben klaar voor de champagne nooit een hit? Kraakhelder gereproduceerd is dit (bijna) 24 keer raak. De komende weken voert Hilkmann de songs zelf uit met gelegenheidsband Engelen van Vuur.

De Toekomst Laat Me Koud – De Nieuwe Nederlandse Golf 1980-1985 wordt op cd en dubbelelpee uitgebracht door Excelsior Recordings.