Leon Verdonschot: 'Hoe kan ooit zijn gedacht dat online gokken een goed idee is? En daar was Fred Teeven!'

Beste Fred Teeven,

En daar was u opeens weer. Onze oude staatssecretaris, die een van de meest merkwaardige partijparcoursen uit de Nederlandse geschiedenis aflegde. U was namelijk een half jaar lang de fractievoorzitter van Leefbaar Nederland in de Tweede Kamer, nadat u Pim Fortuyn opvolgde als lijsttrekker van die partij. Na een conflict met de leiding deed Fortuyn met zijn eigen Lijst Pim Fortuyn mee aan de verkiezingen, werd vermoord, maar behaalde niettemin 26 zetels.

Maar die oude partij van hem, Leefbaar Nederland, kwam ook alsnog in de Kamer, met slechts twee zetels. Een daarvan was van u. Tot u, nog geen half jaar in de Tweede Kamer, op de radio hoorde wie uw eigen partij wilde voordragen als de nieuwe lijsttrekker: Emile Ratelband! Waarop u een motie van wantrouwen indiende tegen het bestuur van de partij waarvan u zelf de fractievoorzitter was. Tsjakka! De motie haalde de twee derde meerderheid niet, en u stapte op. U keerde terug naar uw oude partij, de VVD, en werd zelfs nog staatssecretaris. Een vergeten verhaal, maar een prachtverhaal.

Het was achteraf beter geweest voor vele duizenden jongeren als u bij Leefbaar Nederland was gebleven en een politiek leven in de periferie had behouden. Want we hebben in Nederland inmiddels een snel groeiend probleem met vooral jonge gokkers, die zijn gelokt naar een nieuwe, legale, met een – eveneens legale – door veel reclame ondersteunde markt: onlinegokken. De Kansspelautoriteit, de Consumentenbond, het Trimbos-instituut: ze hebben allemaal gewaarschuwd voor precies wat nu aan de hand is. Namelijk een enorme markt voor onlinegokken, een markt die voor het merendeel níéuwe mensen aantrekt, mensen die voorheen nooit gokten – waaronder veel jongvolwassenen.

In België zijn onlinegokreclames wél verboden. Maar daar hebben ze ook een minister van Justitie die níét om de feiten heen draait. Die gewoon hardop stelt: ‘Al te veel families gingen ten onder aan gokken. 40 procent van de winst van gokbedrijven komt van mensen met gokproblemen. Dat moet stoppen.’

In Nederland geloven we altijd eerst in zelfregulatie, en pas als dat misgaat in overheidsbeleid. Afgelopen week verschenen onder meer in NRC verhalen over de enorme misère die de onlinegokmarkt aanricht, waarin ook de vraag werd gesteld: hoe kan ooit zijn gedacht dat dit een goed idee is? En wíé dacht dat, in vredesnaam?

En daar was u! Toen u staatssecretaris was, waren er hoorzittingen over het moderniseren van het gokbeleid. De ene na de andere deskundige waarschuwde daar: hoe meer legaal aanbod van gokspellen op internet, hoe meer verslaafden. Er kwam ook een adviescommissie. Die stelde: áls je al iets legaliseert, doe het dan alleen met internetpokeren.

Maar u besloot anders, als groot pokerliefhebber (bericht uit 2008 op Pokercity.nl: ‘Om meer inzicht in dit populaire spel te krijgen, vroeg Teeven aan PokerVisie’s hoofdredacteur Aryan Berger om een keer een toernooi te regelen waar hij als beginner aan mee kon doen.’) U besloot alles open te gooien. Gokken, zo heeft u geregeld uitgedragen, is een eigen keuze en een eigen verantwoordelijkheid. Dat klinkt als een parodie op een VVD-standpunt. En dat is het ook. En dat van een man wiens politieke leven bij Leefbaar Nederland één grote verkeerde gok was.