James Worthy: 'Kennelijk is vogelpoep erger dan het anaal perforeren van gevleugelde dieren'

Op de gevel van ons hotel staan allemaal spijkers. Ik lig in het zwembad en probeer de spijkers te tellen. Het zijn er meer dan tweehonderd. De spijkers zijn speciaal bedoeld om vogels te verhinderen ergens uit te rusten of nesten te bouwen.

Op een hotel in het Italiaanse Bologna staan 267 spijkers rechtop. Kennelijk is vogelpoep erger dan het anaal perforeren van gevleugelde dieren. ‘Eigenlijk moet ik vannacht op dat dak klimmen en al die spijkers verwijderen,’ zeg ik tegen mijn vrouw. Ze doet alsof ze een roman leest, maar ze heeft haar telefoon vakkundig in het boek verstopt.

‘Waarom? Je bent op vakantie. Kom gewoon tot rust,’ zegt ze.

‘Ik vind het gewoon lastig. Dit is een chic hotel, maar wat is er chic aan het verminken van vogels? Er moet toch een andere manier bestaan? Kijk! Ik lees hier op het internet dat vogels niet tegen pittige specerijen kunnen. Strooi gewoon wat kaneel of peper op het dak.’

‘Maar wat als het waait? Dan poepen die duiven weer alles onder,’ zegt mijn vrouw. Ze legt haar boek weg.

‘Is het een mooi boek?’ vraag ik.

‘Het is een beetje een traag begin. De zinnen zijn stroperig.’

‘Op welke pagina ben je dan?’ vraag ik.

‘Op pagina 2.’

‘Oké, maar wel mooi dat je het een eerlijke kans hebt gegeven.’

Ik kijk omhoog en zie alleen maar blauw. Het is vandaag 36 graden in Bologna. Het ontbijt van mijn zoon bestond vanochtend uit twee waterijsjes.

Het gebruik van fossiele brandstoffen en grootschalige houtkap beïnvloeden steeds meer ons klimaat, maar ik denk ook zeker dat de manier waarop de mens met dieren omgaat een grote rol in dit verhaal speelt. En echt niet alleen binnen de veeteelt. Kijk naar die polonaise van spijkers op het dak van ons hotel. Het hotel is belangrijker dan de vogels. Vogelpoep zou de klanten weg kunnen jagen, dus jagen we vogels weg met middeleeuwse martelwerktuigen.

Ik kijk naar de vijf sterren op het dak. Er zit geen vogelpoep op de gouden sterren. De sterren staan voor comfort en kwaliteit. Alleen de mens heeft recht op sterren.

Mijn zoon neemt een lange aanloop en maakt een bommetje in het zwembad. Een oude Italiaanse vrouw kijkt chagrijnig naar de jongen die bijna tien wordt. Ze staat op. De spataderen maken een Bosatlas van haar oude benen. Ze loopt naar de badmeester toe en niet veel later loopt de badmeester op mij af. Het is een jonge jongen. Er is nog helemaal niets meesterlijks aan hem. ‘Uw zoon mag hier geen bommetjes maken,’ zegt hij in zijn allermooiste Erik ten Hag Engels.

‘Weet je wat jullie moeten doen? Plaats gewoon wat spijkers rondom het zwembad. Dan stopt mijn zoon vanzelf wel met die bommetjes,’ zeg ik.

Mijn zoon neemt wederom een aanloop. Dit keer springt hij hoger dan ooit.

Het is net of hij vleugels heeft.