Recensie: Baroness - Purple

Na een bijna fataal ongeluk is Baroness, de meest artistieke metalband, keihard terug.

Baroness maakt heavy metal, van het artistieke soort, zelfs. Voor je uit afgrijzen wegklikt… dat is in de praktijk behoorlijk badass. Alsof je de goede kant van Metallica mixt met de klasse van Queens of the Stone Age, zoiets.

Een paar jaar terug raakte Baroness verzeild in een vreselijk ongeval met de tourbus. Na jarenlange revalidatie zijn de mannen terug. Meer dan ooit draait het om frontman John Dyer Baizley; hij is het enig overgebleven oerlid.

Purple is een plaat die voor puristen waarschijnlijk wat te eenvoudig klinkt, maar laat die stakkers lekker. Kerosene, If I Have To Wake Up en Desperation Burns: keihard beuken geblazen. Verder is de groep nooit te beroerd om te citeren uit het grote classic rockboek. Ook nu slaan ze je weer om de oren met riffs waarvan je zou zweren dat Black Sabbath of Led Zeppelin ze eerder had bedacht. Héérlijk antigif voor de Top 2000. ? ? ? ?

Vincent Cardinaal

Lees ook: Op metalcruise met de Mötorboot van Lemmy