Bart Nijman: 'Frans Timmermans is een ziekelijk ijdele bullshitter'

Nou, Frenske is gepresenteerd en de eerste ophefjes golven al in het kielzog van zijn leugenachtige karakter. Er is gedoe over zijn torenhoge Brusselse wachtgeld, dat hij hoewel hij zelf zijn baan opzegde toch lekker kan cashen en daaruit volgde zijn verdediging dat hij heus geen miljonair is en ook gewoon de huur van zijn rijtjeshuis moet betalen.

Dat rijtjeshuis kost een miljoen (in Maastricht hè, niet in Amsterdam) en als hij inderdaad géén miljonair is van tien jaar lidmaatschap van de Europese Commissie (salarissen gestegen van drie ton naar boven de vier, exclusief ongeveer een ton per jaar aan declarabele vergoeding), dan is hij zelfs voor een socialist nog slecht met andermans geld. Maar laat het geen twijfel lijden: de man is ‘gewoon’ miljonair.

Is dat erg? Ach – het is gewoon een gevolg van jarenlang in de hoogste kringen van de boven ons betaalden verkeren. Zeker in Brussel weten ze hoe ze hun eigen loonstrookjes met een vork moeten schrijven. Wat wél erg is, zijn al die domme sukkels die hem nu te vuur en te zwaard verdedigen om zijn wachtgeld en zijn vermogen. Want Frans Timmermans is een oplichter en ze tuinen er allemaal in.

De ergernis is namelijk niet dat ie poen heeft, het probleem is dat hij er over liegt. Zoals hij altijd liegt wanneer hij kritisch wordt bevraagd of zelfs maar lichtjes wordt uitgedaagd. Frans is een geboren bullshitter met een kwetsbaar karakter en een giftige geldingsdrang waarmee hij zijn intrinsieke onzekerheid moet verhullen. Zijn verdediging is de aanval: zodra iemand hem prikkelt, pikeert of dreigt door te prikken, wordt hij vals en verandert hij in een soort Donald Trump.

Andersom hebben we al talloze keren gezien – dat is: als je eerlijk genoeg bent tegen jezelf om het te kúnnen zien – hoe hij zijn geldingsdrang verpakt in valse sentimenten. Dan gaat hij strijdbaarheid acteren in theatrale vertoningen, met een snik in zijn stem en een passend citaat van een belangrijk historisch, artistiek of politiek figuur die precies gezegd heeft wat Frenske toevallig óók altijd al vond. Zo blufte hij zich over de 298 slachtoffers van MH17 naar Brussel en met hetzelfde gemak spant hij door natuurgeweld overleden burgers voor het karretje van ‘zijn’ klimaatverhaal, het magnum opus van zijn politieke carrière: met zijn inzet voor een ‘klimaatneutrale’ planeet toont hij zijn ongenaakbaarheid als wereldleider, want wie anders is groots (of zoals ik het ervaar: grotesk) genoeg om die handschoen op te pakken?

Dat wachtgeld is maar een kort alineaatje in een politieke levenswandel van een ziekelijk ijdele man die bij mij louter walging oproept. Als zijn fans niet zo onuitstaanbaar waren, zou ik mededogen met ze kunnen hebben. Maar ze verdienen hun volvette charlatan.