Cabaretier Jawad Es Soufi: ‘Sloegie is niet weg, hij wordt exclusiever’

Hoe hard mis je Sloegie op een schaal van 1 tot 10?
‘Ik zou zeggen een 3, want Sloegie is nog steeds heel dichtbij. We zijn niet zo heel verschillend, Sloegie en ik. De mimiek is wat meer aangedikt, ik draag een andere outfit en maak misschien wat meer woordspelingen. Maar m’n energie blijft hetzelfde, net als wat ik vertel. Sloegie was de boodschapper van de verhalen van Jawad. Als je in de zaal zit, dan merk je niet zo snel dat ik er nu als mezelf sta.’

Waarom ben je niet eerder als jezelf het podium opgegaan?
‘In 2014 heb ik mijn eerste sketches online gezet. Dat deed ik als Sloegie, zo hebben mensen me leren kennen. Toen ik drie jaar geleden voor het eerst de theaters inging, was het voor mijn publiek leuk om dat als dat typetje te doen. Het is ook uniek om een hele voorstelling te spelen als een typetje, dat doet bijna niemand. Sloegie is ook niet weg, ik ben bezig met een sitcom en een speelfilm rond zijn personage. Daar bewaar ik hem voor. Hij wordt exclusiever, zeg maar.’

De rode draad in je shows is het verschil tussen de Nederlandse en de Marokkaanse cultuur. Wat fascineert je aan dat onderwerp?
‘Ik leef dat contrast, veel mensen leven dat contrast. Het is interessant om dat te verwoorden en uit te beelden. Mensen herkennen zich daarin, sommigen gaan het vanuit een ander perspectief bekijken. Er zijn zoveel verschillen tussen echte Hollanders en Marokkanen.’

‘De meeste mensen in andere landen moeten dagen reizen om met een andere cultuur kennis te maken. In Nederland kan dat binnen een paar uur’

Heb je daar een voorbeeld van?
‘Ik vind het grappig om te zien hoe een Hollander boos wordt op zijn kind en hoe ik boos word op mijn kind. Het grootste verschil zit in de hoeveelheid decibellen. Ik praat veel, echt véél harder en met veel meer lichaamstaal. Wij zijn sowieso wat emotioneler, Nederlanders zijn wat kouder. Daar kun je uit afleiden dat ze hun emoties wat makkelijker onder controle houden of zaken niet zo snel erg vinden. Daarmee wil ik niet zeggen dat Marokkanen wel snel boos worden, maar het is geen geheim dat wij wat meer temperament hebben.’

Je praat over Nederlanders als ‘zij’ en over Marokkanen als ‘wij’. Is dat een bewuste keuze?
‘Als je mij naast een Nederlander zet, dan zie je dat ik een andere afkomst heb. Daardoor hebben we verschillende culturen, gewoontes, omgangen en principes. Maar meer dan dat is het voor mij niet. Ik krijg soms het gevoel dat mensen zoeken naar een soort tweestrijd: jullie staan hier, wij staan daar. Dat heb ik totaal niet. Een goede vriend van mij is zo Hollands als maar zijn kan. Hij is me net zo lief als mijn Marokkaanse vrienden. We zijn allemaal kinderen van Adam, met onze eigen unieke eigenschappen.’

Benieuwd naar de rest van het interview? Je leest 't in de nieuwste Revu. Vanaf vandaag verkrijgbaar!