Bart Nijman: 'De uitslag verbaast mij niet, enkel de hoogte van de Geert-score'

'Het zat er al zo lang aan te komen dat de realiteit een keer het stemhokje in zou sluipen'

Geert Wilders

Zo. Kunnen we al met guldens betalen, meneer Wilders? Want het lijkt er sterk op dat de realiteit van de Nederlandse maatschappij ten lange leste het Haagse cordon sanitaire tegen de burgersamenleving heeft doorbroken.

Mijn stem ging naar Martin Bosma en ik kan niet wáchten tot hij minister van Cultuur & Media wordt, de subsidiekraan voor de diversiteitscult dichtdraait en minstens de helft van het Mediapark tot een mediaparking bulldozert met bezuinigingen op de NPO die zo hard nadreunen dat Hooghuilend Links het als daad van genocide bij het Internationaal Strafhof zal aanmelden.

Even zonder dagdromen van de acute aftermath en met nuchter oog langs de lange lijn: alles blijft uiteindelijk echt wel bij het oude. Het hele Nederlandse systeem is intrinsiek anti-PVV. Van ambtenaren en bijna alle andere partijen tot de media- en cultuursector. Die partij heeft op geen enkel podium sleutelposities. We gaan enkele weken deuglinkse meltdown beleven op het snijvlak van vermakelijk en strontvervelend, op grond van de vernedering van twee miljoen kiezers via de karikatuur die ze altijd al van Wilders gemaakt hebben. Je zag het in de laatste campagnedagen: veel luitjes op links bestaan slechts bij de gratie van het snoeihard aanvallen van zelfgeworpen schaduwen van denkbeeldig vijandschap.

Daarna: een coalitie met heel veel peroxidewater bij de wijn, of toch een veroordeling tot Wilders’ eeuwige lot – de oppositie – en alles blijft wat het altijd was: dagelijkse bureaucratie achter de komma en in bijzinnen van beleid, terwijl de complete cultuur, cohesie en demografie van de samenleving langzaam water blijven maken en in twee richtingen tegelijk slagzij maakt – een verrechtsend blok steeds conservatiever wordende Wij Herkennen Nederland Niet Meer-burgers versus het struisvogelsocialisme van klimaatangst en diversiteitsdrein doordrukkende paniekpredikers die denken dat de multiculturele krokodil hen heus wel zal sparen.

Velen die op 7 oktober zwegen terwijl we daarna het antisemitisme uit de mottenballen van de besmuiktheid zagen komen, gedragen zich thans alsof er juist een PVV-pogrom op hén is gepleegd.

De uitslag verbaast mij niet, enkel de hoogte van de Geert-score. Het zat er al zo lang aan te komen dat de realiteit een keer het stemhokje in zou sluipen. Blijf daarbij beseffen: als het enige vloeiende rood in een Nederlandse revolutie uit een stempotloodje komt (en niet uit geweld, mishandeling van ‘ongewensten’ of aanslagen op moskeeën en azc’s), zou ik me niet te snel druk maken over een kiezerssaluut van 37 waarschuwingsschoten aan de struisvogelkaste, die van troostsessies voor het BNNVara-personeel tot dramatische Amnesty-pamfletten al begonnen zijn aan hun Karikaturale Statements. Terwijl geen enkele zichzelf serieus nemende allochtone Nederlander wakker werd vandaag en dacht: nou, dan ga ik m’n koffers maar pakken.

Het leed vermaakt zichzelf de komende tijd, gewoon achterover hangen en eventjes van genieten.