James Worthy: 'Rutte gebruikt zijn knulligheid en alledaagsheid als camouflage'

Ken je dat verhaal van die kapitein die twee schepen liet zinken en daarna toch stage mocht komen lopen bij Poseidon, de god van de zee? Nee, ik ook niet. Ken je dat verhaal van die weerman die het weer geen dag juist wist te voorspellen, maar toch kans maakte om hoofddirecteur en tevens chief science officer van het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut te worden? Nee, ik ook niet. Ken je dat verhaal van die spits die nooit scoorde en toch mee mocht naar het EK? Nee, ik ook niet. Ken je dat verhaal van die potloodventer die minister van privacy werd? Nee, ik ook niet. Ken je dat verhaal van die pyromaan die brandweercommandant werd? Nee, ik ook niet.

Ken je dat verhaal van die vergeetachtige leugenaar die een topfunctie bij de NAVO krijgt? Ik helaas wel. Hoe is het toch mogelijk dat een man die op tientallen onnavolgbare manieren door de mand is gevallen nog het vertrouwen krijgt? Rutte heeft van door de mand vallen een olympische sport weten te maken. Het is bijna knap hoe Rutte in zijn eentje heeft laten zien dat alle spreekwoorden onzin zijn.

Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Niet dus. De leugen van een man die eruitziet alsof hij spaarzegels spaart, is vele malen sneller dan het licht. Rutte gebruikt zijn knulligheid en alledaagsheid als camouflage. Een man die krentenbollen eet, sambal heet vindt en goed voor zijn fiets zorgt, kan niet kwaadaardig zijn. Zijn aangeboren onopvallendheid is zijn paard van Troje.

President Biden, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Frankrijk zien in Rutte een ‘geboren leider met een talent voor communicatie’. Het is natuurlijk onzin dat hij een geboren leider is, maar dat hij een talent voor communicatie heeft, staat buiten kijf. Communiceren is het uitwisselen van informatie. En je kunt uitwisselen niet schrijven zonder uitwissen. Rutte wisselt uit en wist uit. Hij jongleert met onwaarheden en spuwt vurige betogen als de buitenwereld hem doorheeft.

Maar het knapste vind ik nog zijn onversneden schaamteloosheid. Zijn opportunisme. Als ik ook maar iets met de toeslagenaffaire te maken zou hebben gehad, zou ik mezelf tot het einde der tijden dood hebben geschaamd. Ik zou ergens in de bergen van Zwitserland zijn gaan wonen. Ik zou elke dag ravioli uit blik hebben gegeten. Maar Rutte dus niet. Hij heeft de goddelijke gave om maar te doen alsof zijn neus blijft bloeden. Zijn onbekommerdheid voelt bijna bijbels aan. Als alles goed gaat, verhuist hij naar Brussel. Hij zal dus van thuis moeten veranderen. Net als de 1115 uit huis geplaatste toeslagenkinderen.

De cirkel is nog nooit zo prachtig rond geweest.