James Worthy

James Worthy: 'Wat MRI’s betreft ben ik niet langer meer maagd'

'Met angst en bewondering kijk ik naar de machine. Het einde begint geregeld in zo’n MRI-scan' 

James Worthy

‘Is dit uw eerste MRI-scan?’ vraagt de man met de helblauwe ogen.

Met angst en bewondering kijk ik naar de kolossale machine. ‘Ja, wat MRI’s betreft ben ik nog maagd,’ antwoord ik.

‘Weet u waar MRI voor staat?’

‘Ik hoop op Meest Rare Initialen, maar ik denk dat het iets medisch is.’

‘Nee, bijna. MRI staat voor Magnetic Resonance Imaging. Bent u zenuwachtig?’

‘Nou, ik slaap al twee dagen niet, meneer.’

‘Waarom dan?’ vraagt de man met de helblauwe ogen.

‘Het einde begint geregeld in zo’n MRI-scan. Je hoort het zo ongelofelijk vaak. Iemand die voor een ingegroeide teennagel naar het ziekenhuis gaat en met een kwaadaardige tennisbal in zijn schedel thuiskomt. Zo groot als een tennisbal, ik heb dat nooit begrepen. Een tennisbal doet niemand kwaad. Waarom zijn tumoren niet net zo groot als een handgranaat?’

‘Iedereen weet hoe groot een tennisbal is, meneer Pugh.’

‘Dat betwijfel ik. Vrijwel niemand weet dat de diameter van een tennisbal tussen de 65,4 en 68,6 mm ligt.’

‘U weet het.’

‘Maar ik weet alles. Kijk maar op de scan straks. Mijn brein is een vleeskluis vol onzinnige weetjes. Ook ben ik zenuwachtig omdat deze machine me aan een crematieoven doet denken. Je gaat liggen en dan schuif je naar achteren. En dan lig je daar voor... Hoelang moet ik daar straks stilliggen?’

‘45 minuten, meneer Pugh. Ik zit straks in dat kamertje. Achter het glas. Zie je dat? En ik hoor jou en jij hoort mij. En als je echt niet meer kan, dan knijp je in dit balletje,’ zegt de man. Het grijze knijpballetje is bijna net zo groot als een tennisbal.

Ik lig in mijn boxershort in de MRI-scan. Eigenlijk had ik mijn kleren aan mogen houden, maar ik krijg het altijd heel warm als ik zenuwachtig word.

‘Zal ik de radio aanzetten op uw koptelefoon, meneer Pugh?’

‘Ja, graag. Ik ben dol op muziek. Zet maar aan! Ik kan wel een beetje afleiding gebruiken.’

Ergens in de verte hoor ik een man met een radiostem. Of het is God. ‘Welkom bij 100% NL. We draaien vandaag weer de allerbeste Nederlandstalige muziek. Hier is André Hazes met De Vlieger!’

‘Meneer, mag ie alsjeblieft op een andere zender?’ vraag ik glimlachend.

‘Waarom dan, meneer Pugh?’

De Vlieger van André Hazes staat op nummer 39 in de Uitvaartmuziek Top 50.’

‘Ik begrijp het, meneer Pugh.’

Het volgende radiostation draait Candle in the Wind van Elton John.

‘Volgende zender alsjeblieft,’ zucht ik.

My Way van Frank Sinatra vult mijn schedel.

‘Weet je wat, zet de radio maar uit, meneer.’

Ik sluit mijn ogen en doe net alsof ik in een stapelbed lig. Zo voelt het ook. Alsof ik 10 jaar oud ben en in een stapelbed lig.

‘Meneer Pugh, het gaat heel goed. U bent echt heel goed in stilliggen,’ zegt de man met de helblauwe ogen.

‘Dat zegt mijn vrouw ook altijd, dokter. ’