Transgenders in de bajes: moeten we vrezen voor ‘een p*k in de vrouwenlik’?

Oxford, 22 maart 2021. In haar flatje heeft Scarlet Blake (22) een webcam op een statief gezet. Ze maakt zich op voor een bijzonder videogesprek met haar Amerikaanse vriendin Ashlynn Bell. Op de achtergrond speelt True Faith van New Order. Het is ‘hun’ nummer. ‘Kijk eens,’ zegt Scarlet terwijl ze glimlachend een katje voor de camera houdt. Nee, het is niet hun nieuwe huisdier...

Dit is niet zomaar een videogesprek tussen twee geliefden. Scarlet heeft de kat van de buren naar haar appartement gelokt om een zieke fantasie in vervulling te laten gaan. Wat volgt is te gruwelijk voor woorden, maar het bevat een gasmasker, een halsband, een doodsbange kat en een keukenblender... Na afloop kijkt Scarlet opgewonden in de camera naar Ashlynn. ‘Ik wil weten hoe het voelt om dit met een mens te doen...’ Voor wie bekend is met Don’t F**k with cats, weet dat dit een verknipt eerbetoon is aan de intense Netflix-docu.

Drie maanden later, in de vroege uren van 25 juli, gaat Scarlet op mensenjacht in het centrum van Oxford. Ze ziet Jorge Martín Carreño (30) alleen op een bankje zitten. De Spaanse arbeider is de ideale prooi: klein uitgevallen en zo blauw als een tientje. Bewakingsbeelden registreren hoe Scarlet hem naar een afgelegen plekje bij een rivier lokt. Achter de bosjes slaat ze hem met een fles de hersens in om hem vervolgens in het ondiepe water te wurgen. In haar bloedlust probeert ze het slachtoffer te onthoofden, maar dat blijkt een stuk moeilijker te gaan dan bij katten...

Wanneer de politie Scarlet in augustus 2023 eindelijk in de boeien slaat, reageert ze laconiek. ‘Ach, het was toch geen genocide.’

In februari oordeelt de Engelse rechter dat Scarlets gruweldaden ernstig genoeg zijn voor levenslang, met een minimum van 24 jaar. De vier maanden voor de ‘groteske’ dierenmishandeling mag ze gelijktijdig uitdienen.

Inclusief taalgebruik

Uiteraard doet de zaak veel stof opwaaien aan de andere kant van het Kanaal. Al ligt de nadruk niet op de lugubere zaak, maar op de genderidentiteit van de daders. Want zowel Scarlet als Ashlynn is transgender vrouw. Dat blijkt ook uit het macabere detail dat rechercheurs Ashlynns spermavlekken aantreffen all over de jas die Scarlet tijdens de moord heeft gedragen. Misschien ten overvloede, maar toch belangrijk: ‘transgender’ is een bijvoeglijk naamwoord en lang niet elke transgender persoon is daadwerkelijk ‘omgebouwd’, om maar een hopeloos verouderde term uit de kast te trekken.

Britse media als BBC, The Guardian en Sky melden het ‘brekende nieuws’ over Scarlets veroordeling als: ‘Vrouw die kat in blender stopte, krijgt levenslang voor moord.’ Dit ‘inclusieve taalgebruik’ is lang niet aan iedereen besteed. Harry Potter-schrijfster JK Rowling uit haar frustratie op X, met een link naar een nieuwsartikel over Blakes veroordeling: ‘Ik word zo ziek van deze shit. Dit is geen vrouw. #NietOnzeMisdaden.’

Dit standpunt zal haar 14 miljoen volgers niet verbazen. Alhoewel Rowling uitgesproken voorstander is van transgender rechten, heeft de Schotse woordtovenares wel vaker ‘gender-kritische’ opmerkingen geplaatst, bijvoorbeeld over het weren van atleten met mannelijke geslachtsdelen uit kleedkamers voor vrouwen. Het levert haar bakken met doodsbedreigingen en ‘rape-threats’ op. De Harry Potter-acteurs nemen publiekelijk afstand. In haar debuutroman Manhunt laat transgender schrijfster Gretchen Felker-Martin de schrijfster zelfs levend verbranden. Voor activisten is Rowling de ultieme ‘Terf’, een modieuze afkorting die neerkomt op feministen die trans vrouwen niet als vrouw erkennen.

Rowling staat niet alleen. In haar blog noemt politica Suella Braverman, tot voor kort minister van Binnenlandse Zaken, de ‘bizarre’ woordkeuze in de berichtgeving over Blake ‘een grove belediging voor vrouwen’. Schrijfster Louis Tickle verbreekt publiekelijk haar banden met The Guardian dat ‘de lezers bewust heeft bedrogen’ door te suggereren dat vrouwen dit soort ‘gewelddadige, moorddadige en seksueel gemotiveerde misdrijven plegen’.

Donald Trump junior doet er een schepje bovenop: ‘Er is een zichtbare epidemie van transgender en non-binaire aanslagplegers’

‘Vrouw verkracht meisje’

Uiteindelijk passen de meeste Britse media hun berichtgeving aan en vermelden dat Scarlet transgender is. Ze doen dat niet om Rowling en co te pleasen. De BBC-stijlgids schrijft voor dat journalisten de ‘genderidentiteit’ van de betrokkenen moet overnemen en tijdens de rechtszaak laat Blake weten dat ze zichzelf als transgender persoon identificeert. Deze filosofie levert soms gefronste wenkbrauwen op. Zo publiceert de BBC in maart 2022 de kop: ‘Rechter overweegt levenslange celstraf voor ‘verdorven’ vrouw die meisje verkrachtte’. Ook zonder daderfoto kunnen lezers opmaken dat verdachte Vicki Bevan (37) transgender is. Volgens de Britse wet is er namelijk alleen sprake van ‘verkrachting’ bij gedwongen ‘penetratie van de vagina, anus of mond met een penis’.

Op 27 maart 2023 is ‘genderidentiteit’ ook in de Verenigde Staten opeens het gesprek van de dag. Die ochtend schiet Aiden Hale (28) uit Nashville drie scholieren en evenveel leerkrachten dood op een christelijke school. Alhoewel de schutter zichzelf nadrukkelijk presenteert als man, ‘misgenderen’ en ‘deadnamen’ de media hem massaal. Het publiek krijgt vooral de foto te zien van het meisje Audrey Hale.

Rond dezelfde tijd circuleren op sociale media duizenden berichten over een geplande ‘Transgender Dag van de Wraak’. Dat het waarschijnlijk om een slechte 1 aprilgrap gaat, mag de pret niet drukken. De media brengen groots de arrestatie van de 19-jarige transgender Lily Whitworth die in het bijzijn van haar familie heeft gedreigd aanslagen te plegen op verschillende scholen.

In dit klimaat gaan video’s van militante activisten als Kayla Denker al snel viraal. Al is het enige slachtoffer van de clip waarin ze haar AR-15 laadt met de belofte bij een aanval ‘een paar van jullie transfoben mee te nemen’ haar eigen carrière als archeoloog.

Vervolgens verschijnen er lijstjes met ‘terreurdaden gepleegd door transgenders’. Zo blijkt de 26-jarige ‘female shooter’ die in 2018 in Maryland drie collega’s heeft doodgeschoten transgender te zijn. Een van de schutters die een jaar later negen leerlingen van een school in Colorado neerschiet, ook.

Conservatieve commentatoren, die zich doorgaans niet zo bekommeren over school shootings, buitelen over elkaar heen om Hales ‘transgender terreur’ te veroordelen. Benny Johnson, van de conservatieve denktank Turning Point Usa, tweet: ‘Eén ding is HEEL duidelijk: de moderne transgenderbeweging radicaliseert activisten tot terroristen.’ Donald Trump junior doet er een schepje bovenop: ‘Er is een zichtbare epidemie van transgender en non-binaire aanslagplegers.’

Ook bij recente protesten tegen transfobe wetgeving druipt de selectieve verontwaardiging ervan af. Wanneer een groepje demonstranten zich in de corridors van overheidsgebouwen ophoudt, spreken conservatieve media van een ‘Capitool-bestorming’. Trump junior durft zelfs van een ‘insurrection’ te spreken.

De gretigheid om een ‘transgender volksopstand’ aan te tonen, leidt onvermijdelijk tot het nodige fake news. Op sociale media circuleren zeker drie foto’s van verschillende transgender vrouwen die allemaal Salvador Ramos (18) zouden zijn, een schutter die in mei 2022 negentien leerlingen en twee leerkrachten doodschiet op een Texaanse school. De Republikeinse afgevaardigde Paul Gosar tweet stellig dat ‘iedereen weet’ dat Ramos een ‘transseksuele, linkse, illegale vluchteling’ is. Wanneer blijkt dat de schutter een in Amerika geboren heterojongen is, verwijdert hij stilletjes het bericht. Fox News heeft nog steeds een bericht online staan waar de vrouw achter een schietpartij in een kerk van tv-dominee Joel Osteen, eerder dit jaar, foutief is bestempeld als ‘Transgender Texas megachurch shooter’.

Dan is er Anderson Lee Aldrich (22) uit Colorado die in 2022 vijf mensen heeft doodgeschoten in een gay nachtclub. In de rechtszaal identificeert Aldrich zichzelf als ‘non-binair’. Hij verkiest genderneutrale aanspreekvormen als ‘hun’ en ‘Mx Aldrich’. Hoewel uit verklaringen van vrienden blijkt dat Aldrich een homofobe neonazi is die dit doet om zout in de wonden te wrijven van de slachtoffers trappen conservatieve journalisten als Poetin-interviewer Tucker Carlson er met open ogen in: ‘We hebben ontdekt dat Anderson Lee Aldrich – tromgeroffel – deel uitmaakt van de non-binaire gemeenschap. Hij haat ze niet. Hij is er één!’

‘Geen pik in de vrouwenlik’

Nederland heeft recentelijk twee grote moordzaken gekend met transgender prostituees in de beklaagdenbank. Sharona de J. (34) krijgt in december 23 jaar opgelegd voor medeplichtigheid aan twee brute roofmoorden. De Chileense Daniela D. slacht vlak voor kerst 2022 haar klant in Rotterdam-Hoogvliet met ruim tweehonderd messteken af. De rechter legt veertien jaar op voor de ‘weerzinwekkende, brute en nietsontziende’ moord. Op de stoepen van de rechtbank in Dordrecht protesteren enkele dames van ‘Let Women Speak’ met spandoeken als: ‘Geen pik in de vrouwenlik’. Want, zo lichten de actievoerders toe op hun website: ‘Vrouwen hebben recht op gevangenissen waar geen mannen worden vastgehouden.’

Bewaarder James meldt dat hij ‘een motherfucker met een baard’ op de vrouwenafdeling heeft gezien. ‘Ik zou graag zijn lul eraf hakken zodat hij zich echt vrouw kan voelen’

De Raad van Europa beveelt aan dat transgender gevangenen huisvesting krijgen in ‘het gevangenisgedeelte dat overeenkomt met hun genderidentiteit’. Wie zich als vrouw identificeert, moet dus bij voorkeur naar een vrouwengevangenis. In de praktijk gaat de plaatsing in Nederland met veel wikken, wegen, selectiefunctionarissen en risicoprofielen. Zo blijkt in 2022 uit het baanbrekende onderzoek ‘Transgender achter de deur’ van rechtsgeleerde Pauline Jacobs. Al is de hoofdconclusie, mede ‘bij gebreke van medewerking’ door de Dienst Justitiële Inrichtingen, dat er eigenlijk niks bekend is over transgender gevangenen in ons gevangeniswezen.

Voor statistieken moeten we dus naar het buitenland. In 2011 publiceren Zweedse academici een grootschalig onderzoek op basis van 324 ‘transseksuelen’. Een van de meest controversiële conclusies, op basis van gegevens verzameld tussen 1973 en 2003, is dat transgender personen, ongeacht hun geslachtsaanduiding, een ‘mannelijk misdaadpatroon’ vertonen met een ‘significant hoger risico’ op geweldsmisdrijven dan andere vrouwen.

Uit opzienbarende cijfers die de Britse overheid in februari heeft gepubliceerd, blijkt dat 74 procent van de 244 transgender gevangenen in het Verenigd Koninkrijk een veroordeling heeft voor zware misdrijven als verkrachting, mishandeling of misbruik. Ook de Canadese regering heeft onlangs dergelijke getallen gepubliceerd over ‘gender-diverse’ gedetineerden.

Deze statistieken behoeven wel wat context. Om te beginnen tellen ze alleen transgender gevangenen die zichzelf als dusdanig identificeren. Uit ander representatief onderzoek blijkt dat het werkelijke aantal vele malen hoger ligt. Dit levert dus al snel een vertekend beeld op. ‘Laat ik heel duidelijk zijn, trans personen zijn niet inherent gewelddadig,’ aldus oud-gevangenisdirecteur Rhona Hotchkiss in The Telegraph. In haar ruime ervaring ‘veranderden met name transgender vrouwen pas hun gender toen ze in contact kwamen met het strafrechtsysteem’.

Isla Bryson

Een illustratief voorbeeld komt uit JK Rowlings Schotland waar Adam Graham in 2019 tijdens zijn vervolging voor twee brute verkrachtingen besluit om als vrouw door het leven te gaan. Hij laat zijn naam wijzigen in Isla Bryson en verschijnt in de rechtbank met een blonde pruik en opzichtige roze nagellak. Toch veroordeelt de rechter ‘haar’ in februari 2023 tot acht jaar cel voor verkrachting. Hoewel er nog steeds ‘man’ in Brysons papieren staat en iedereen duidelijk ‘haar penis’ door de roze legging kan zien, plaatsen de Schotse autoriteiten de veroordeelde verkrachter in ’s lands enige vrouwengevangenis.

De Bryson-zaak leidt tot een politieke rel en uiteindelijk de val van de Schotse premier Nicola Sturgeon die moet erkennen dat Bryson ‘vrijwel zeker’ heeft gelogen over de genderidentiteit. In navolging van Engeland heeft Schotland nu ook een ‘geen pik in de vrouwenlik’-beleid voor zedendelinquenten.

Uit cijfers van het Britse ministerie van Justitie blijkt overigens dat ruim 96 procent van de transgender vrouwen, net als Scarlet Blake, ‘gewoon’ in een mannengevangenis zit. Voor de Verenigde Staten gelden vergelijkbare percentages. Terwijl ‘Terfs’ als JK Rowling zich druk maken om de ‘pik in de vrouwenlik’, kan het alternatief minstens net zo gevaarlijk zijn. Uit onderzoek van het onafhankelijke Vera Instituut blijkt dat 53 procent van transgender vrouwen in mannengevangenissen slachtoffer is van ongewenste seksuele intimiteiten. Van de ondervraagden is 3 procent zelfs fysiek mishandeld.

Dat gevangenispersoneel niet altijd even ruimdenkend is over transgender gevangenen, blijkt wanneer in 2019 twee besloten Facebookgroepen van bewaarders in Illinois aan het licht komen. In de berichten verwijzen ze naar gedetineerden met ‘it’ en delen beledigende memes met teksten als: ‘Transgender, voor als gewoon flikker zijn niet genoeg aandacht oplevert’. Bewaarder James meldt dat hij ‘een motherfucker met een baard’ op de vrouwenafdeling heeft gezien. ‘Ik zou graag zijn lul eraf hakken zodat hij zich echt vrouw kan voelen.’ Collega Thomas geeft een ongevraagde recensie van gedetineerde Janiah Monroe: ‘Die gast leek totaal niet op een vrouw. Het is een lange, magere vent.’

Naar aanleiding van deze publicaties plaatsen de autoriteiten Monroe over naar een vrouwenvleugel. Daar haalt ze een paar maanden later weer de krant, maar deze keer als verdachte in de verkrachting van celgenoot ‘Jane Doe’. Dat het schrikbeeld van de ‘pik in de vrouwenlik’ niet helemaal uit de lucht is gegrepen, bevestigt het verhaal van Diamond Blount (33) die zeven jaar extra opgelegd krijgt voor de verkrachting van een medegevangene in de vrouwenvleugel van Riker’s Island.

In dezelfde inrichting doet ene ‘Rose Doe’ aangifte tegen een medegevangene. Volgens de aanklacht heeft die haar bij het douchen betast en in het oor gefluisterd: ‘Ik ben helemaal niet transgender en houd van vrouwen.’ Teruggekomen in de cel zou hij haar hebben verkracht. Rose: ‘Ik ben de rest van mijn leven getekend.’

Lucifer’s Dienstmaagd

Op plekken waar plaatsing plaatsvindt op basis van ‘genderidentiteit’, leidt dit onvermijdelijk tot incidenten die de aandacht van de media trekken. Zo moet de Ierse gevangene ‘Barbie Kardashian’, veroordeeld omdat ze gedreigd heeft een schroevendraaier in haar moeders ‘genitalia’ te steken, alsnog naar een mannengevangenis omdat ze met haar ‘extreem gewelddadige’ gedrag een ‘bedreiging vormt voor vrouwelijke gevangenen en personeel’.

De staat Californië haalt in juni 2023 de krantenkoppen door Dana Rivers over te plaatsen naar een vrouwengevangenis, hoewel de transgender activiste tot levenslang is veroordeeld voor de moord op een lesbisch echtpaar en hun 19-jarige zoon. Ook tweevoudig kindermoordenaar Jessica Hann (46) mag, na een door de staat bekostigde geslachtsoperatie, naar dezelfde vrouwenbajes waar ‘haar’ levenspartner opgesloten zit.

Onder de 27 transgender gevangenen die New Jersey in 2021 heeft overgeplaatst naar een vrouwengevangenis zitten kleurrijke types als ‘Michelle Hel-loki Angelina’ (47) die in 2002, als man uiteraard, een prostituee doodslaat tijdens een pijpbeurt, het bloed van het slachtoffer drinkt en zich bij de aanhouding voorstelt als ‘Lucifers Dienstmaagd’.

‘Hoe hoger de gemoederen tussen transgender-activisten en genderkritische feministen oplopen, hoe verder we van een oplossing verwijderd raken’

Of wat te denken van Marina Volz en levenspartner Ashley Romero die in 2022 zijn gearresteerd voor het beheren van een illegale pornostudio gespecialiseerd in ‘taboo fetish’, waaronder ‘gruwelijke seksuele handelingen’ met Volz’ 7-jarige dochter.
Dan is er nog Demi Minor (27) die vastzit voor de brute moord op haar pleegvader. De vrouw van het slachtoffer omschrijft Demi als een ‘manipulatieve psychopaat’ en vermoedt dat het ‘transgender-verhaal’ een ‘stunt’ is. Daar lijkt ze gelijk in te krijgen wanneer Minor een paar maanden na haar opsluiting twee medegedetineerden zwanger maakt... Overigens gaat het in beide gevallen om seks met instemming. Een van de zwangere vrouwen (31) zit vast voor een dubbele roofmoord en komt pas in 2104 in aanmerking voor vervroegde vrijlating.

Uit Minnesota komt het voorbeeld van Michael Hari, die in 2017 is opgepakt als leider van een rechts-extremistische militie die zware explosieven heeft geplaatst bij een moskee en een abortuskliniek. Afgelopen april is de aanslagpleger officieel veroordeeld als ‘Emily Claire Hari’. De rechter heeft overigens geen boodschap aan Hari’s ‘interne strubbelingen’ wegens ‘genderdysforie’ en legt 53 jaar op.

Ook voor Amber McLaughlin uit Missouri, die in 2006 als man ter dood is veroordeeld voor het stalken en vermoorden van een ex-vriendin, mag het niet baten. Op 23 januari 2023 krijgt ze een dodelijke injectie en is daarmee voor zover bekend de eerste transgender geëxecuteerde in Amerika.

Leidend voorwerp

Natuurlijk moeten de autoriteiten er alles aan doen om wolven in schaapskleding uit de vrouwengevangenis te houden, maar anekdotes over sadistische kattenmoordenaars en zwangere gevangenen verbloemen een andere werkelijkheid. Namelijk dat transgender gevangenen in de nieuwsberichten meestal het leidend voorwerp zijn.
Een tragisch voorbeeld is Carmen Guerrero (48) uit Californië. Na de overplaatsing van haar celgenoot, met wie ze een liefdevolle relatie heeft gehad, smeekt ze de cipiers om een ‘nice’ vervanger te regelen. In plaats daarvan krijgt ze de 40-jarige moordenaar Miguel Crespo die zijn afkeer van ‘flikkers’ niet onder stoelen of banken steekt. Binnen acht uur nadat ze bij elkaar zijn gezet wurgt, martelt en vermoordt Crespo zijn transgender celgenoot. Volgens de laatste berichten zit hij momenteel, alleen, in een dodencel.

Dan is er het voorbeeld van Kylie Monali (41) die op 7 september 2022 is gedood door haar 61-jarige medegevangene die is veroordeeld voor zeden- en geweldsdelicten. De dader heeft ruim een uur op Monali ingebeukt, zonder dat de bewaarders iets hebben opgemerkt.

Het zal niet voor het eerst zijn dat gevangenispersoneel wegkijkt bij transfoob geweld. Zo kan de gewapende overvaller McArthur Mackey uit New Orleans in september 2015 anderhalf uur lang ongestoord een 19-jarige transgender vrouw verkrachten. Wanneer het slachtoffer om hulp blijft schreeuwen, dreigen de cipiers zelfs het slachtoffer dood te schieten als ze niet ‘haar kop houdt’.

Ook het Nederlandse onderzoek maakt duidelijk dat transgender gevangenen een ‘verhoogd risico op discriminatie, intimidatie en misbruik’ lopen. Dat maakt het verblijf achter tralies soms een ondraaglijke hel. Vanuit haar cel in een Engelse mannengevangenis schrijft Vikki Thompson (21) in 2015 aan haar vriend: ‘Ik denk niet dat ik het hier lang volhoud.’ Een paar weken later berooft ze zich van het leven. Het jaar daarop hangt Jenny Swift (49) uit Yorkshire zichzelf op in haar cel wegens het voortdurende ‘getreiter’ van de bewaarders.

De Australische winkeldief Marjorie Harwood (38) leidt dusdanig onder de fysieke mishandeling van mannelijke gedetineerden en de onverschilligheid van de directie, dat ze in 2018 stopt met haar medicatie voor een chronische nierziekte. Twee maanden later is ze dood. Haar nabestaanden zijn een petitie gestart voor ‘Marjorie’s Law’, een wet die meer bescherming moet bieden aan transgender gevangenen.

Want wat wetgeving betreft is er nog veel terrein te winnen. Alleen al in de Verenigde Staten zijn vorig jaar 602 ‘trans-onvriendelijke’ wetsvoorstellen ingediend, waarvan er 87 zijn aangenomen. Sommige wetten zijn op het absurde af. Zo is het in meerdere staten verboden voor dragqueens om voor te lezen aan schoolkinderen. Artikelen als deze zijn officieel onwettig in Montana waar volgens de wet ‘female’ en aanverwante termen exclusief zijn voor ‘leden van de menselijke soort’ met XX-chromosomen die ‘onder normale omstandigheden’ eitjes kunnen produceren...

Voldemort

Deze wetten lijken het gevolg van een ontspoord debat waarbij twee partijen langs elkaar heen schreeuwen. Aan de ene kant staan oerconservatieve commentatoren die zich bekommeren over een ‘epidemie aan transterreur’. Anderzijds zijn er de activisten die iedereen met een kritische noot over deelname aan vrouwensporten de mond snoeren. Toch lijkt iedereen in de basis hetzelfde te willen: een veiligere wereld voor vrouwen.

In haar column voor De Correspondent beschrijft Valentijn de Hingh, transgender fotomodel én Harry Potter-fan, hoe het lezen van JK Rowlings opvattingen ‘voelde alsof er een behaaglijke deken van mijn naakte lijf getrokken werd’.

De Hingh weet een balans te vinden tussen kritiek op Rowlings ‘transfobe hondenfluitjes’ en begrip voor haar bezorgdheid. Ze neemt nadrukkelijk stelling tegen de extremen. ‘Want hoe hoger de gemoederen tussen transgender-activisten en genderkritische feministen oplopen, hoe verder we van een oplossing verwijderd raken.’
Haar boodschap aan Rowling? ‘Ik ben Voldemort niet. Echt niet. En ik geloof zelfs dat jij geen Voldemort bent. Goed en kwaad zijn in het echt lang niet zo binair als in je boeken.’