James Worthy: 'Ik heb lang niet meer aan Klopp gedacht en dit komt enkel en alleen door Arne Slot'

Op het moment dat Klopp Liverpool verliet, voelde ik een leegte. Geen vervelende leegte, maar een dankbare leegte. De leegte die je voelt als je op een hotelkamer zit.

Ik ben dol op hotels. Ik schrijf deze column toevalligerwijs op een hotelkamer. Het bed heeft meer kussens dan de televisie kanalen heeft en de flesjes shampoo in de badkamer zijn groter dan de flesjes alcohol in de koelkast. Hotels slaan helemaal nergens op. Met hun ongebruikte föhns en hun ongebruikte waterkokers.

Op het moment dat Klopp Liverpool verliet, voelde de club voor even niet meer als thuis aan. Nee, de club voelde aan als een badkamer in een hotel net voordat je uit wilt checken. Een berg handdoeken. Een berg die naar gisteren ruikt. Gisteren ruikt naar make-up vlekken, naar drank en naar ketchup van die twee roomservice-hamburgers. En gisteren rook alles beter.

Gisteren was alles beter. Toch?

Ik weet het niet. Ik heb al best wel lang niet meer aan Klopp gedacht en dit komt enkel en alleen door Arne Slot. Arne Slot. Acht letters, negen punten. Liverpool staat bovenaan. Zeven doelpunten voor en nul tegen. Het gat dat Klopp achterliet, blijkt een poort te zijn naar iets wat heel veel op de hemel lijkt. Alle spelers spelen goed. Alle spelers spelen met vertrouwen. Mo Salah is tweeëndertig jaar oud, maar rent over het veld als een tiener die verliefd is op het gras. Je zou enige stroefheid of stroperigheid kunnen verwachten, maar Salah lijkt niet ouder te worden. Het is alsof hij zichzelf voor het slapengaan balsemt en mummificeert. En in de ochtend knipt hij al het verband weer open en is hij geen dag ouder geworden.

Onlangs tegen Manchester United was Ryan Gravenberch overigens de belangrijkste man op het veld. Vorig jaar oogde hij nog onbegrepen en verdwaald, maar die wedstrijd wist hij precies waar hij moest staan. Hij stond namelijk overal. Lange benen, korte passjes. Een cocktail van techniek en onverzettelijkheid. Hij brak af en hij schilderde. Gravenberch schilderde op Old Trafford stillevens met een sloophamer.

Ook Luis Díaz heeft recht op een liefdesbrief van een paar regels. Ook de Colombiaan lijkt herboren. Nog geen jaar geleden werd zijn vader door een guerrillabeweging ontvoerd. Zijn vader is al lang weer thuis, maar hij voetbalt alsof hij het losgeld nog moet betalen. Het is bijna angstaanjagend hoe hij over de linkerflank dendert. In zijn ogen lijken al zijn directe tegenstanders op de ontvoerders van zijn vader. Hij voetbalt voor de vrijheid van zijn vader. Niemand kan de geblondeerde Colombiaan momenteel stoppen.

Maar alle spelers spelen dus beter dan vorig seizoen. En dit kan alleen maar door Arne Slot komen. De nuchtere Slot uit het kanaaldorp Bergentheim. Hij staat met beide benen op de grond, zodat de spelers dit niet hoeven te doen en in alle vrijheid boven zichzelf uit kunnen stijgen.

Arne Slot. Acht letters, negen punten.