Wie denkt Ad Visser wel dat hij is?

Historische archieven spreken elkaar tegen of die eerste aflevering nou in januari of september 1970 was. Over één ding is iedereen het eens: Ad Visser is Mister Toppop.

Toppop was toch geen écht muziekprogramma?

Voor 1970 was het vernieuwend en baanbrekend, maar met muziekmaken had het niks te maken. Ad Visser babbelde wat over popmuziek en kondigde vervolgens een act aan die in deze tijd honend zou worden omschreven als een slecht verkleedfeestje van de bonte avond van groep acht. Toppop bestond voornamelijk uit optredens van artiesten die hun nieuwste hit playbackten. Dat Visser grote sterren als Michael Jackson, David Bowie en Elton John te gast had, bezorgde het programma een geweldige status. De door een andere huurder georganiseerde seksfeesten pal onder de studio droegen onder sterren vlot bij aan de populariteit van zo’n Toppop-sessie. Artiesten die niet naar de studio konden komen, kregen op locatie bezoek en als zelfs dat niet lukte, werden grote hits visueel begeleid door het showballet van Penney de Jager.

Je moet beroemd zijn niet verwarren met gelukkig zijn, dat is flauwekul

Visser vindt zichzelf tegenwoordig toch vooral kunstenaar?

Altijd al. In de jaren 60 maakte hij controversiële, experimentele avant-gardepopmuziek. In 1974 bracht hij literatuur en pop samen met zijn album Zing Je Moerstaal. Acht jaar later realiseerde Visser het multimediaproject Sobriëtas: een roman én album met synthesizermuziek. Nog steeds blijft hij verrassen met onverwachte publicaties en performances. Zo kwam de immer extravagant geklede zonderling in 2016 met De Parade van de Hemelse Tragedie, een lied over zoeken naar geluk in maar liefst 1050 verzen die bijna negen uur duurden. Ook transformeerde hij een BMW 850 tot een sensorisch gestuurd muziekinstrument. Maar ondanks die bokkensprongen beschikt Visser over de bewonderenswaardige eigenschap om alles en vooral zichzelf enorm te kunnen relativeren en met spot te overgieten.

Wat vindt Ad Visser van zichzelf?

‘Je moet beroemd zijn niet verwarren met gelukkig zijn, dat is flauwekul.’

Wat vinden wij van Ad Visser?

Jammer dat Mister Toppop steeds meer op Penney de Jager begint te lijken.

Ad Visser? Daar heb ik nog nooit van gehoord

Wat vinden anderen van Ad Visser?

PENNEY DE JAGER zijn dansmuze

‘In al die jaren zijn we dikke vrienden geworden. Ik vind hem een heel goede presentator en een kunstenaar in alle vormen. Dat laatste wordt onderschat omdat je al snel een image krijgt door een bepaalde periode. Hij is heel intelligent en dat vóel je als je met hem praat; je moet voortdurend op je woorden letten, want hij is heel rap in zijn reacties. Als je samenwerkt is het geven en nemen, maar ik heb nooit een vervelende dag met hem gehad. Ik zat ook niet in zijn vaarwater, ik had een stilzwijgende rol om hem heen. Het klikte goed tussen ons, het werkte. Ik vind hem een bijzonder mens, maar ook een einzelgänger; hij weet heel goed wat hij wil en kan zichzelf op de juiste manier neerzetten. Ad is Ad, hij heeft een grote persoonlijkheid. Daar kun je mee overweg of niet. Maar Ad Visser moet je lekker Ad Visser laten zijn.’

JAN PAPARAZZI wandelende muziekencyclopedie

‘Visser is meer kunstenaar dan presentator. In 1967 maakte hij een plaat metde door hem opgerichte avant-gardepopformatie Adjéèf The Poet. Hij is een creatieve, vrije denker. Dat zie je aan de speelse manier waarop hij dingen doet. Hij straalt uit dat als iedereen zou leven als hij, de werelder een stuk beter en vrolijker uit zou zien. Hij mag er dan bekend mee zijn geworden, maar uit dat hele Toppop haalde hij volgens mij maar weinig voldoening. Visser is een geweldige verhalenverteller. Hoe hij vertelt overde laatste woorden van zijn moeder, die afasie had. Haar laatste woord was “motorboot”. Hoe Visser dát vertelt: fascinerend.’

TONNY EYK musicus

‘Vijftig jaar geleden heb ik de muziek gemaakt voor Toppop. Tegenwoordig zitten ze wat te puzzelen met computers, maar in die tijd was er budget om tunes met een groot orkest en goede musici in een studio op te nemen. De Toppop-tune werd gezongen door Patricia Paay, haar zus Yvonne Keeley en Anita Meyer. Die zwoele en lustopwekkende uitroep van Toppop, dat was Paay. Visser is een vakman die meer van popmuziek weet dan ik.’

BORISVAN ZONNEVELD journalist

‘Een fotograaf legde dit jaar vast hoe Ad Visser een tros bananen op een bankje legde en wegliep. Een tijdje later kwam hij terug om een paar nette schoenen op een prullenbak te plaatsen. Toen ik Visser er telefonisch naar vroeg, was hij blij: hij wilde ermee opvallen en dat was dus gelukt. Wat bleek? Visser is niet krankzinnig geworden, maar het zijn kunstprojecten! Hij noemt ze social arts: hij doet iets raars in sociale openbare ruimten waarbij je je moet afvragen wat die man aan het doen is. Hij doet dit geregeld, maar hij was er ook een beetje bang voor dat hij zou worden weggezet als een gek. Ik vind hem geen gek, meer een excentrieke man. In St. Tropez parkeerde hij een peperdure Mercedes en kwam na een tijdje terug als straatmuzikant. Bij terrasjes haalde hij geld op. Daarna stapte hij zichtbaar voor iedereen in die bolide en reedweg. Van het shockeffectkrijgt hij zelf nooit iets mee. Hij ziet de gevolgen van zijn acties niet. Dat het zich allemaal in zijn eigen hoofd afspeelt, is voor hem voldoende.’

BERT VAN DER VEER regisseur & tv-kenner

‘In 1976 kwam ik als regisseur bij Toppop. Visser kwam in een door zijn echtgenote vervaardigd jasje naar Hilversum, ging voor de camera staan en deed gewoon wat hij moest doen. Autocue bestond nog niet, er viel weinig te repeteren en hij wist hier en daar een aardig feitje te melden. Ik vind hem nietspecifiek een presentator, hij was destijds de juiste manop de juiste plek. Hij was Mister Toppop, zo simpel was het.’