Neerlands Hoop: Eefje de Visser

Wat is je beste beslissing van de laatste twaalf maanden?

‘Om met een choreograaf te gaan samenwerken en dans door te voeren in mijn nieuwe liveshow. Ik hou heel erg van live spelen en heb een fijne band om me heen, maar choreografie in mijn show is iets dat ik altijd al heb gewild. Mijn muziek is niet ontoegankelijk, maar je moet het wel een paar keer horen om eraan te wennen. Omdat ik nu visueel ook iets te bieden heb, denk ik dat ik mensen bij me kan houden die mijn liedjes nog niet zo goed kennen.’

In de videoclip van je single Bitterzoet spelen schoonzwemsters de hoofdrol. Je hebt een aardige obsessie voor synchroonzwemmen opgebouwd.

‘Ik heb dat op een gegeven moment ontdekt, ik weet niet eens meer precies waar en hoe. Synchroonzwemmers doen natuurlijk hun choreografie in het water, maar voordat ze het water inspringen, doen ze ook een gezamenlijke dans. Al die olympische teams hebben hun eigen dansje, vaak in de stijl van de cultuur van hun land. Ik ben daar inderdaad helemaal obsessief mee bezig geweest. Het neerzetten van een visueel sterke show is heel lang een zoektocht voor me geweest. Ik vond daar mijn draai niet helemaal in, ik had nooit het gevoel dat het opvallend genoeg was. Dat is nu wel gelukt.’

Waarom heb je dan zo lang met die stap gewacht?

‘Ik was niet aan het wachten, ik was vooral aan het zoeken. Ik heb nu een groter team om me heen (Eefje is van haar eigen platenlabel naar Sony gegaan, red.) en daardoor had ik meer headroom en meer tijd. Op een gegeven moment kreeg ik dat beeld van twee achtergrondzangeressen met wie ik patronen vorm met onze armen, alsof we één organisme zijn. Op een bepaald punt heb ik gewoon de knoop doorgehakt en ben ik een choreograaf gaan zoeken, en zangeressen die ook goed kunnen dansen. Lang leve de headroom, ik gun dat iedereen.’

Hoe ben jij aan die extra headroom gekomen?

‘Ik heb deze keer bewust meer tijd gepakt. Omdat je vierde album een heel belangrijke is. Met je eerste, tweede en derde plaat kun je telkens een stapje zetten. Maar met je vierde moet je wel echt laten zien dat je een blijvertje bent. Dat je niet in herhaling valt en blijft steken in datgene dat al die tijd voor je heeft gewerkt. Je moet jezelf blijven pushen om steeds een nieuwe stap te zetten. Ik voelde dat ik meer tijd moest nemen, want ik verviel een beetje in dezelfde stijltjes en maniertjes. Als songwriter heb ik echt geprobeerd om mezelf uit te dagen en iets nieuws te doen. Ik wilde risico’s nemen, niet voor de veilige weg kiezen.

Ik voelde dat ik meer tijd moest nemen, want ik ver­viel een beetje in dezelfde stijltjes en maniertjes

Dit is je eerste plaat als dertiger, was dat nog een verschil?

‘Niet per se het dertiger zijn, maar door ouder te worden, heb ik het wel het idee dat ik steeds meer in mijn intuïtie groei. Ik word steeds eigenwijzer en vertrouw meer en meer op mijn onderbuikgevoel om bepaalde beslissingen te nemen. Ik heb bijvoorbeeld altijd al net zoveel van alternatieve muziek gehouden als van echte popiconen als Madonna, Björk en Kate Bush. Dat poppy-element laat ik nu veel meer horen. Kate Bush en Björk zijn artiesten die een groot publiek weten te bereiken, maar toch totaal eigenzinnig en artistiek zijn. Muziek hoeft niet zo zwart-wit te zijn: óf heel commercieel óf heel experimenteel en vaag. Juist waar die twee elkaar raken, dát vind ik een vette plek. Gewaagd én toegankelijk, die combinatie triggert me heel erg. Ik hou heel erg van muziek waar je eerst een beetje aan moet wennen, die bij je moet groeien. Liedjes die je niet instant pakken, maar wel langer beklijven. Mijn muziek is ook zo. Ik denk dat ik mensen via mooie videoclips en visueel sterke shows bij mijn muziek kan trekken. In die zin hoop ik dat mensen nu een keer gaan inzien dat ik helemaal geen moeilijke liedjes maak, maar dat je ze eerst een paar keer moet horen voordat het kwartje valt. Dat hoop ik: dat ik mensen via beeld bij me kan houden, zodat ze erachter komen dat mijn muziek eigenlijk helemaal niet zo vaag is als ze aanvankelijk dachten.’

Je liedjes verdienen een groter publiek?

‘Ik denk dat ze meer mensen zouden kunnen bereiken als mensen de kans krijgen om eraan te wennen. Ik heb heel lang gehad dat ik op festivals overdag werd geprogrammeerd. Dat vind ik een rotplek, want mijn liedjes hebben een donker, melancholisch kantje en daar hoort wat mij betreft de duisternis bij. Daarom vond ik het zo jammer dat ik door de programmeurs blijkbaar werd gezien als een middagact.’

Je tourt in februari en maart als support van Balthazar door Europa. Hoe denk je dat ze in Warschau en Bologna zullen reageren op je Nederlandstalige liedjes?

‘Ik heb al één keer eerder een Europees tourtje gedaan. Als je kijkt naar artiesten als Stromae of de Catalaanse zangeres Rosalía, die zingen ook in talen die de meesten van ons niet verstaan, maar toch is hun muziek heel populair. Nederlandstalige muziek kan die brug ook slaan, het is alleen nog niet echt gebeurd. Alles ontstaat voor mij vanuit de muziek, de tekst komt echt pas achteraf. Ik wil eerst dat de song goed is. Ik hoop dan ook dat het bij mij gaat om de muzikale beleving. Daar is de tekst onderdeel van, maar het is niet het belangrijkste.’

Eigenzinnig

Nadat ze in 2009 de Grote Prijs won, heeft Eefje met drie albums laten horen een van de meest eigenzinnige singer- songwriters van het land te zijn.

ESNS

Popjournalisten tuimelden over elkaar heen om haar recente show op het Groningse showcase-festival ESNS de hemel in te schrijven.

Bitterzoet

Eefjes nieuwste album Bitterzoet is ongekend fraai en gaat wat ons betreft uitgroeien tot een Nederlandse pop-klassieker.