De grootste Game of Thrones-fan van Utrecht

Het regent al dagen in Nederland. Terwijl ik door de Utrechtse straten sjok, tussen de plassen regenwater die de riolering niet meer kan verwerken, denk ik aan Matthijs Idema, de oprichter van de in Nederland veelbezochte fanwebsite winteriscoming.nl, en misschien wel een van de grootste Game of Thrones-fans van het land.

Ik vraag me af wat voor iemand hij is. Of hij een zevenpuntige ster op zijn borst heeft laten tatoeëren, of een replica van een vuurspuwende draak boven zijn voordeur heeft hangen. Ik vraag me ook af of hij al dagen in euforie verkeert sinds de nieuwe trailer voor het laatste seizoen is uitgekomen. Of hij zich dag in, dag uit wentelt in al die fan-theorieën die internet rijk is. Of hij nog een bestaan kent buiten Westeros, Carice van Houten en de Night King.

En: wat vindt hij nou zo mooi aan de fictieve wereld die de zwaarlijvige Amerikaanse auteur George R.R. Martin voor ons, de lezers en de televisiekijkers, geschapen heeft?

Indonesisch zwaard

Als ik om iets voor 09.00 uur aanbel, doet Matthijs meteen open. Hij begint direct te vertellen dat hij vanochtend thuis heeft gewerkt, maar dat hij over een uur of twee echt de trein moet hebben omdat hij naar een opdrachtgever moet. Matthijs ziet er helemaal niet uit als een fantasyfan. Eerder het omgekeerde.

We lopen door het halletje zijn woonkamer in. Waar ik drakenkoppen en rekken en vitrines vol merchandise verwacht, is de kamer aangenaam rustig. Geen greintje Game of Thrones te zien. Ja, naast de bank, een boekenplankje met een stapeltje fantasyboeken. En in de vensterbank een Indonesisch zwaard dat verder niet zoveel met Game of Thrones te maken heeft.

Terwijl Matthijs door zijn keuken sloft om koffie te zetten, begint hij te vertellen dat hij de serie al lang volgt en ook alle boeken gelezen heeft, maar dat hij op zich niet zoveel heeft met alle poespas eromheen.

‘Kijk, ik maak die website en dat vind ik echt vet om te doen, hoor. En ik heb een appgroep met vrienden die ook écht fan zijn: twee mensen die een Game of Thrones-podcast maken, mensen die voor onze site werken, dat soort lui. En dan praat je over nieuws, of over af leveringen, of over fan-theorieën. En, nou ja, op mijn werk heb ik ook nog een interne chatgroep over Game of Thrones.’

Is het een onderdeel van je leven?

‘Nou ja, ik ben natuurlijk wel een grote Game of Thrones-fan, en door mijn website ben ik ook vindbaar, dus bellen er weleens mensen van radio en tv. Er heerst altijd een soort stereotype over “de fan”. Een aantal jaar terug heb ik ook bij DWDD gezeten. Ja, dan zit je met die redacteuren te praten en die zochten dus aanvankelijk iemand die ook wel verkleed was en zo. Dan denk ik: rot alsjeblieft op, zeg. Daarmee stigmatiseer je heel het fantasyhoekje.’

Draken zijn gewoon heel vette wezens. Iedereen wil toch wel een draak?

Sopranos met zwaarden

Ja, precies. Ik kom hier bij jou binnen: geen zwaard, geen helm en geen dragonglass te bekennen.

‘Nee. Ik ben niet zó’n fantasyfan. Ik heb geen lang haar, ik doe niet aan role playing, dat werk. Maar dat is wél het beeld dat altijd wordt gegeven. Maar: iederéén kijkt deze serie. Als je in de Tweede Kamer gaat kijken, zie je ook allemaal Thrones-fans. Niet alleen mensen die boogschieten en in heksenkringen lopen. Ik bedoel: ik ben zelf accountmanager. Game of Thrones-fans zitten overal. Maar ga ze dat maar eens vertellen in Hilversum.’

Dus dat is best irritant, als mensen daar steeds naar vragen?

‘Ja.’

Even valt het gesprek stil. Ik neem een slok koffie om te maskeren dat ik zelf misschien ook wel een fan had verwacht die in een Night’s Watch-mantel door het leven zou gaan. Matthijs begint te lachen, hij heeft me door.

Een beetje een nerd

Maar wat ís dan de magie van Game of Thrones?

‘Ach, stiekem ben ik natuurlijk ook wel een beetje een nerd. Ik hou gewoon van dit soort boeken, van fantasy. Maar wat ik zo vet vind aan Game of Thrones, ten opzichte van bijvoorbeeld Lord of the Rings, is dat het wél fantasy is, maar toch ook weer niet. Natuurlijk: er zitten draken in. En ijszombies. Maar verder gaat het vooral om heel goed vormgegeven personages die strijden om de macht. Échte mensen. Het is een soort Sopranos met zwaarden.’

‘Het is gewoon fantasy die realistisch overkomt. Ja, die draken, en die White Walkers, ja, goed, dat zijn nou eenmaal gewoon van die dingen...’ Even lijkt Matthijs naar woorden te zoeken. Dan zegt hij: ‘Aan de andere kant: draken zijn natuurlijk ook gewoon wel echt heel erg gaaf.’

Natuurlijk. Met White Walkers heb je minder mee?

‘Nou, ja, nee, dat niet hoor, je moet uiteraard ook wel wat hebben om tegen te vechten. Maar draken zijn natuurlijk gewoon heel vette wezens. Iedereen wil toch wel een draak?’

Leuk, fotootje, doei

Maar goed, een drakenkop aan de muur, of een troon van zwaarden in de woonkamer zit er niet in. Ook geen trip naar de opnamelocaties in Spanje of Marokko?

‘Ik ben in Marokko geweest, waar een deel van de serie is opgenomen. Toen ik daar op vakantie was, dacht ik wel: kom, ik ga eens even kijken. Maar ja, aan het eind van de dag heb je toch gewoon naar een stukje muur gekeken waarvan je te horen krijgt dat er een paar scènes zijn opgenomen. Ja, leuk, fotootje, doei. En als ik in Kroatië ben, waar ook veel opgenomen is, ga ik ook echt wel dat rondje doen, hoor. Maar ik ga niet als een gek die hele serie achterna reizen. Nee. Dat niet. Ik ben wel echt een grote Game of Thrones-fan, maar daar ben ik denk ik toch te nuchter voor.’