De man die gewoon van hele ruige seks hield

De rechtszaal zit behoorlijk vol als de zaak tegen de 42-jarige meneer K. begint. Heel even kijkt de beklaagde met een schuin oog de zaal in. Meneer K. ziet er ongezond uit en heeft, hoewel kalend, een poging tot een hanenkam ondernomen. Verder draagt hij een strakke witte spijkerbroek, een leren jack en een gehoorapparaat en kijkt hij alsof hij het ook eigenlijk allemaal niet echt meer in de gaten heeft, wat er nou, de afgelopen twintig jaar, allemaal voorgevallen is.

K. wordt ervan verdacht een poging te hebben gedaan zijn ex-vrouw zwaar lichamelijk letsel toe te dienen. Daarnaast zat hij ook nog eens in zijn proeftijd voor een aantal andere delicten. De rechter kijkt met een bedrukt gezicht naar de verdachte voor hem. Als hij vraagt hoe het nou allemaal zit, gooit K. meteen zijn handen in de lucht. ‘Ja, ik zeg jullie: ik zit hier echt ten onrechte, ik verdien dit helemaal niet, allemaal.’

‘Maar,’ sputtert de rechter tegen, ‘uw ex heeft allemaal verwondingen, hoe verklaart u dat dan?’

‘Ja,’ moppert K. met boze, verheven stem, ‘dat heeft ze allemaal zelf gedaan.’

‘Dat heeft ze zelf gedaan?’

‘Ja, op haar billen, dat heb ik wel gedaan. Maar voor de rest is ze zelf verantwoordelijk. Ze werd gewoon hysterisch.’

‘Maar wat gebeurde er dan dat ze aan al die wonden kwam? In het dossier staat dat ze verse en oude wonden had, over haar hele lijf. Wat is er toch in ’s hemelsnaam gebeurd in die periode?’

‘Eigenlijk niets. Nou ja, niet veel eigenlijk. Ik heb haar gewoon vastgepakt. Maar hé, zij was met honderd jongens naar bed geweest. Ik ben allemaal vrienden kwijt. Mijn kind is bij me weggehaald. Ja, ik zat aan de steroïden, maar zij heeft die spuit in mijn reet gezet. En ze heeft er al die tijd wat van kunnen zeggen, maar nooit gedaan. En dan nu ineens wel. Ze is een psychopaat. Ze heeft die wonden zichzelf toegebracht. Echt, hoor.’

Wurgseks

Even valt het gesprek stil. Meneer K. is erg boos en de rechter weet even niet zo goed hoe hij daar nou op zou moeten reageren. Na een paar seconden gaat hij toch maar weer verder. ‘Volgens de politie zei u dat veel van die wonden veroorzaakt werden door de seks?’

Meneer K. knikt. ‘We hebben, of ja, hadden, wurgseks. Die wonden in haar nek zijn op speelse wijze ontstaan. Ik heb misschien mijn nagels een keer niet geknipt van tevoren, ja, dat zou kunnen.’

‘Dus,’ probeert de rechter nog maar eens voor de zekerheid, ‘die wonden komen gewoon allemaal door de seks?’

‘Niet gewoon door de seks, door die steroïden.’

Het gesprek gaat zo nog een tijdje door. Elke keer als de rechter probeert te vragen naar de verwondingen die de ex van meneer K. heeft opgelopen, geeft hij de seks de schuld, en elke keer als de rechter vervolgens vraagt naar het gedrag van meneer K. wijst hij naar de steroïden.

Dan is, om uit de patstelling te komen, Slachtofferhulp aan de beurt, om namens het slachtoffer een paar dingen uiteen te zetten. Daarin geeft het slachtoffer aan, ondersteund door doktersrapporten, jarenlang dagelijks fysiek en mentaal mishandeld te zijn. Ze zou overal blauwe plekken hebben en kapotte trommelvliezen. Ze zegt geslagen te zijn, geschopt, opgesloten te zijn in een kast, haar keel dichtgeknepen tot ze bewusteloos werd, om haar vervolgens met water wakker te maken en haar verder te mishandelen. Ze heeft een zelfmoordpoging overwogen om het geweld te stoppen, maar heeft het niet gedaan omdat ze een dochter had met meneer K., die ze niet in de steek wilde laten. Het slachtoffer geeft aan, bij monde van Slachtofferhulp, dat ze amper nog kan slapen en dat ze constant in angst leeft dat meneer K. haar zal ombrengen als hij vrijkomt. Even valt er een stilte in de zaal. De schoolklas die niet lang geleden nog redelijk jolig binnenkwam, luistert ademloos naar hoe deze zaak zich verder ontwikkelt. ‘Kon u het verstaan, meneer K?’ Meneer K. knikt, schraapt zijn keel en begint dan met zijn weerwoord. Hij zegt dat hij het schandalig vindt dat hij hier zo zit, en dat hij het belachelijk vindt dat zijn ex hem zijn dochter ontneemt. ‘Ik heb mijn excuses aangeboden over dat seksuele gebeuren, dat had ik niet zo mogen doen, maar het waren de steroïden. Ik heb haar verder nooit mishandeld.’

Wapenbezit

De rechter neemt, om een kijkje te nemen in de geest van de verdachte, eventjes het strafblad van meneer K. met hem door. Hij had nog een voorwaardelijke veroordeling openstaan voor mishandeling en wapenbezit, in het verleden prijken ook verschillende mishandelingen en beledigingen op het strafblad. ‘U loopt nogal eens tegen dit soort dingen aan, meneer,’ formuleert de rechter droogjes.

‘De laatste tijd niet meer, meneer de rechter. Ik ben na 2018 een heel ander mens geworden, en ik word nou ineens weer heel anders weggezet. Jammer dit. Heel erg jammer.’

Heel even bemoeit de officier zich ermee. ‘Uw dochtertje, waar u zo graag voor wil zorgen, heeft u haar erkend?’

‘Nee.’

‘Waarom niet?’

‘Ja, god, nee, toen zat ik in detentie.’

‘Uw dochter is 5 jaar oud. Zat u al die tijd in detentie?’

‘Een paar maanden.’

‘Wanneer gaat u haar erkennen?’

‘Ik wil gewoon mijn dochter zien.’

‘Maar u erkent haar niet?’

‘Dat is er gewoon nog nooit van gekomen.’

De officier noemt meneer K.’s gedrag het beestachtige gedrag van een antisociale man met een laag IQ , die hardleers is, en moedwillig zijn partner als lustobject heeft gebruikt. Remmingsloos. De officier eist vier maanden gevangenisstraf, een locatie en een contactverbod dat bij elke overtreding resulteert in twee weken gevangenisstraf.

‘Wilt u als laatste nog wat zeggen, meneer K?’ verzucht de rechter dan, nadat de advocaat kort en bondig heeft betoogd dat het allemaal wel meevalt. ‘Ja, het is schandalig dat ik zo word behandeld.’

‘Oké,’ antwoordt de rechter om meneer K. vervolgens de geëiste straf op te leggen, aangevuld met 2000 euro schadevergoeding en een maand onvoorwaardelijke gevangenisstraf die nog boven zijn hoofd hing. Hoofdschuddend loopt K. weer achter de agenten aan naar zijn cel.

Ja, ik zat aan de steroïden, maar zij heeft die spuit in mijn reet gezet