Jerry Hormone

‘Het ergste is nog dat ik geen ene fuck geef om poké bowls. Doe mij maar sushi’

Columnist Jerry Hormone krijgt nieuwe onderburen. En daar is hij niet onverdeeld gelukkig mee.

Jerry Hormone

Onder het appartementencomplex waar ik woon, komt een poké bowl-tent. Mocht je niet zo op de hoogte zijn van de Randstedelijke foodtrends: een poké bowl is de Hawaïaanse variant op sushi. Het grootste verschil zit ’m erin dat die controlfreakerige Japanners de rauwe vis, groentjes en plakrijst heel secuur en afgemeten in zeewier rollen, terwijl de hang loose Hawaïanen diezelfde ingrediënten achteloos en van je hatseflats in een kom flikkeren.

Dat is meteen een groot pluspunt voor de bedrijfsvoering van zo’n restaurant: waar je voor het maken van sushi vingervlugge mensen nodig hebt die een beetje handig en vlot met zo’n bamboematje rol na rol na rol draaien, kan zo’n poké bowl door iedere hbo-student vrijetijdsmanagement met een xtc-kater in mekaar worden gekwakt, en dat is met het huidige tekort aan (goed) horecapersoneel ‘niet in de majem gepleurd’, om de dode dichter Frans Vogel maar eens aan te halen. 

Misschien dat de poké bowl-tenten daarom als paddestoelen uit de grond schieten. Hier dus ook, drie verdiepingen onder mijn appartement, waar ik niet alleen woon, maar ook werk en dus eigenlijk, als ik niet effe boodschappen aan het doen ben, de hele dag zit.

En wat ik nou niet wist, is dat er voor de inrichting van zo’n poké bowl-tent blijkbaar heel, heel, héél veel in beton moet worden geboord. Al drie weken lang ratelt het met horten en stoten zo luid dat ik mezelf amper kan horen denken. En iedere dag lijkt het kabaal weer ergens anders vandaan te komen. Van onder is logisch, maar vaak komt het onbegrijpelijkerwijze van links, rechts of zelfs van boven door de muren en het plafond getrild.

Als je in de teringherrie zit, is dat ook meteen het enige waar je je nog druk over kunt maken. Dat het coronavirus op het moment van schrijven al de Nederlandse grens is overgestoken en nu rond glibbert gelijk The Blob? Ik haal m’n schouders erover op. Thierry Baudet die voor de zoveelste keer met z’n omvolkings-crap en homeopathische-verdunnings-bullshit op de proppen komt en gaat zitten janken over demonisering als ie dan een fas- dan wel racist wordt genoemd? Hij doet maar. Carnavalsvierders in Aalst verkleed als Jood/kakkerlak-hybrides? I don’t care, I’m a don’t care-bear.

Iemand die verzuipt zal het weinig schelen dat de rest van de wereld in de fik staat en ik ben ondergedompeld in oorverdovend lawaai, dus de rest zal me roesten. 

Het zal me ook niet verbazen als het nog even gaat duren, want toen ik net boodschappen ging doen, zag ik dat ie maar in z’n eentje was, die knakker met z’n helmpje op en die grafhoerenboor in z’n klauwen. In de bouw hebben ze natuurlijk ook al zo’n schrijnend tekort aan gekwalificeerde vaklieden.

En het ergste is nog dat ik geen ene fuck geef om poké bowls. Doe mij maar sushi.

Column
  • iStock