De Emir van Raqqa

Een absurd liefdesverhaal. Zij, freelance journaliste met grote interesse in Turkije, Syrië en het vluchtelingenvraagstuk. Hij, Syriër die met haar hulp de oorlog verruilde voor ons land en in de media vertelde dat hij geen IS-strijder was.

Dat klopte. Het was geen IS. Abdelaziz Hasood was lid van de jihadistische strijdgroep Jabhat al Nusra. Daarnaast wordt hij verdacht van het witwassen van geld, en het reizen naar en verblijven in Nederland op valse papieren, waaronder drie valse paspoorten.

Het Openbaar Ministerie heeft audio waaruit op te maken is dat hij bij moorden en aanslagen betrokken zou zijn geweest. Ze noemden hem ‘de Emir van Raqqa’, een stad die wrange faam verwierf als hoofdstad van het uiterst kortstondige islamitische kalifaat.

Eenmaal in Nederland bestaan er enkel nog foto’s van een vrolijk ogende man, hip gekleed op feestjes en festivals en aanwezig bij lezingen in de Balie. Zoals Arnoud van Doorn en Joram van Klaveren zich van de PVV tot de Profeet bekeerden, zo lijkt Aziz zich van de Profeet tot het paradijs van westerse vrijheden te hebben bekeerd. Fascinerend, zo’n totale omwenteling.

De hoofd vraag die ik heb bij het Boersma debacle, is: kan het zijn dat ze precies wist waarmee ze in bed lag?

Ook de overtuigingen van zijn ex, journaliste Ans Boersma, roepen vragen op. Teksten op haar weblog schetsen het beeld van iemand met een verbitterde blik op een onbarmhartig, goddeloos Westen. Haar relatie met de Emir van Raqqa en het zwijgen over zijn daden suggereren dat rancune jegens een rijke, vrije samenleving die ongelijkheid in de hand werkt een drijfveer voor haar zijn.

Ze zou ‘dingen’ op zijn ipad gezien hebben. Hij zou haar beloofd hebben ‘niet meer te slachten, geen vrouw, geen man en niemand’, weet het OM. Een (oncomfortabele) geruststelling zijnerzijds, maar waarom zweeg Boersma? Ze hielp willens en wetens een mogelijke moslimterrorist naar ons land.

‘Dat het lijntje tussen vrijheidsstrijder en terrorist zo dun is, fascineert mij. ’t Zijn beide mensen namelijk, maar in plaats van dat onder ogen te zien, distantiëren we ons met krachttermen,’ schreef ze op haar blog. Dat is onzin natuurlijk. Iedereen ziet dat het beiden mensen zijn. Iedereen ziet ook dat de (islamitische) terrorist voor middelen kiest die hun eigen vorm van repressie tot gevolg hebben, en niet een bevrijding van onderdrukking. Eenieder die daar geen onderscheid in maakt, heeft een ernstig vertroebelde blik. Of is kwaadaardig.

De hoofdvraag die ik heb bij het Boersmadebacle, is: kan het zijn dat ze precies wist waarmee ze in bed lag?

Ik denk het wel.