Kolderpardon

Kunstmeisje Tinkebell strooide wat retorische confetti over zichzelf, juichtwitterde ‘IK ZIT HIER DUS GEWOON TE JANKEN. WE HEBBEN FUCKING 630 KINDEREN GERED!!!’ en kroop met een taartje voor haar televisie. Het Kinderpardon is een feit. Uitzetstop, verruimde regeling voor openstaande dossiers en een nieuw woord: de schrijnendheidstoets.

De taart van Tinkebell is terecht en ook Tim Hofman mag voor zichzelf een stukkie afsnijden. ‘Zelden zo weinig vrienden gemaakt op een dossier,’ twitterde hij laconiek, maar de beste breekijzers worden nou eenmaal niet uit beleefde lobby gesmeed. De BNN’er sloeg met een migrantenkind de eerste deuk in Klaas Dijkhoff. Sinds die norsig ‘Ja, dus?’ baste tegen de kleine Nemr, in reactie op de vrees van het menneke om dood te gaan als hij terug moest naar Irak, zwalkt de ongenaakbaar geachte VVD’er – en opende de deur naar een kinderpardon zich.

De bres in de Bredase branie werd groter toen Dijkhoffzijn coalitiegenoten voor ‘klimaatdrammers’ uitmaakte, waarna Sybrand Buma hem een hele goedemorgen terug wenste door zijn CDA plots tot voorstander van het kinderpardon te verklaren – een koerswijziging die de wind van het electorale opportunisme in de rug heeft, aangezien Buma’s achterban in groeiende getale vóór kindervergiffenis begon te bidden.

Met incidentenpolitiek los je geen langlopende migratieproblematiek op

D66 en Christenunie roken eveneens een kans tot linkse profilering in een rechtsdraaiend kabinet, en vlogen Buma in de buitenbocht voorbij: ‘Dan ook meteen een uitzetstop!’ Plots kreeg de verkiezingsrace de schijn van een kabinetscrisis. Koortsachtig overleg, niemand die wilde buigen, de bekende bezorgchinees die door een woud van plopkappen achter een fractiedeur verdwijnt.

De verlossing: een uitzetstop, meer geld voor bespoediging van langlopende dossiers en vooral: gratie voor bijna alle kinderen uit het huidige contingent – op 10 procent pechvogels na die door de VVD worden geoormerkt voor uitzetting, want ze moesten toch íets uitonderhandelen om het vege verkiezingslijf te redden.

Iedereen blij. Rob Jetten van D66 uitte voorgeprogrammeerde vreugde. Sybrand Buma vergat – geheel in karakter – de glorie te claimen voor wat hij zelf opstookte. De VVD verzon een spin om het verlies te beperken. Joël Voordewind (Christenunie) schreef een lovend stuk over zichzelf, en dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn.

En toch, en toch, en toch. Deze noodoplossing verlengt vooral de verblijfsvergunning van de coalitie. Dat die kinderen nu van een pardon profiteren, is prachtig. Maar met incidentenpolitiek los je geen langlopende migratieproblematiek op. Dit Kolderpardon zal de schrijnendheidstoets niet doorstaan.