'Nog even en Geert Wilders is helemaal verdwenen'

Volgens mij is het op het moment heel erg erg om Geert Wilders te zijn. Al was het natuurlijk al een tijdje niet meer zo leuk voor ’m. Eerst had ie het extreemrechtse rijk helemaal voor zich alleen. Fortuyn dood, Verdonk mislukt. Terwijl de behoefte aan racistische politieke prietpraatjes juist sinds mensenheugenis – nou ja, de jaren 30 en 40 toch dan – niet meer zo groot was geweest.

Schaamde men zich eerder nog voor de eigen latente vreemdelingenhaat, nu was het bij Henk in het stamcafé en op Ingrids kringetjesverjaardag opeens hartstikke bon ton je schurfthekel aan iedereen donkerder dan een koffiefilter te ventileren. Zeker als het om moslims ging. Of zoals Henk en Ingrid zeggen: ‘de moslims’. Want of ze nu gebomgordeld en ‘Allahu Akbar!’-krijsend met een roestige, van het woestijnzand knarsende schaar kinderclitorissen af lopen te knippen of in een lichtblauwe blouse van de Appie achter de kassa gezeten je speklappen met zonder zwoerd en halve liters scannen, ze benne als het er op an komp stuk voor stuk en allemaal precies eender. Ja, nee, geef zo’n dolle Albert Heijn-islamina de kans en ze stenigt je met rollen kwartjes. Moet natuurlijk eerst de gulden terugkomen, maar Geert heb gezegd dat ie dat ging regelen en beloofd is beloofd.

Anyway, er was veel vraag en Geert was het enige aanbod. Tot Thierry zich er even anti-oikofobisch tegenaan kwam bemoeien. En we weten allemaal hoe dat voor Wilders is afgelopen. Werd hij eerst nog ondanks zich elke ochtend van top tot teen met factor 50 in te smeren poepiebruin van de spotlight, nu staat ie lijkbleek ergens achteraan op het politieke podium in het duisterdonker als een waanzinnige met z’n armen te zwaaien en vergeefs om aandacht te roepen, terwijl boy wonder Baudet soepel schittert in de schijnwerpers. 

En dan blijkt nu ook nog ineens zijn one issue een non-issue. Een veel kwaadaardiger vijand dan de islam is opgestaan. Een virus zonder huidskleur, dat naar geen enkele windrichting bidt, of eten kookt dat raar ruikt, maar wel in een paar maanden tijd wereldwijd een kwart miljoen mensen nekt en nog lang niet is uitgeraasd. Welke positie in te nemen? Lockdown! Wat? Rutte doet een lockdown? Eh, wacht, eh... Weg met de lockdown!?

4 Mei, Dodenherdenking. Arnon Grunberg speechte. ‘Als ze het over Marokkanen hebben, dan hebben ze het over mij,’ zei de schrijver van Joodse komaf, een vergelijking trekkend tussen de giftige woorden die toen gesproken werden en nu gesproken worden. Ein-de-lijk gaat het effe niet over corona, moet Geert hebben gedacht. 5 Mei, Bevrijdingsdag, haakt hij aan en tweet: ‘Minder Minder Minder.’ Zonder context of commentaar. Zwaaiend met zijn armen. Vergeefs roepend om aandacht. Minder, minder, minder. Nog even en hij is helemaal verdwenen.