‘Ik ben helemaal niet uit op het martelaarschap’

Je werd laatst tijdens een demonstratie fysiek belaagd. Denk je dan: vervelend, maar ook wel goed voor mijn imago van strijder voor het vrije woord?

‘Nee, ik denk: hoe kan de politie dit laten gebeuren? Ik ben helemaal niet uit op het martelaarschap. Ik kan in een stad als Utrecht echt niet meer veilig door de stad lopen, daar is niks leuks aan. De staat doet niks als ik word aangevallen. En Klaver of Jetten hoor ik dan ook niet.’

Wat stemde je vroeger?

‘Ik heb van alles gestemd. Ook op Ed Nijpels. Die werd toen nog als de rechtse yuppie van de VVD gezien. Daar kun je je nou niks meer bij voorstellen, dat is nou een soort GroenLinks-yup.’

Wat was je eerste actie?

‘Dat was een demonstratie in Dresden, in 2014. Ik las op Facebook dat dar een demonstratie was en ben er met mijn vrouw heen gegaan. We liepen daar tussen een paar honderd voor mijn gevoel heel normale mensen. Toen ik ’s avonds op het Journaal naar het verslag keek, zag ik dat die mensen werden gepresenteerd als neonazi’s. Ik was verbijsterd. Ik heb echt heel veel boeken over de Tweede Wereldoorlog gelezen; ik weet wat nazi’s zijn en waar ze voor staan, en dit waren geen nazi’s. De week erna ben ik weer gegaan.’

Je verdeelt je leven tussen Nederland en Duitsland?

‘Het is voor mij niet te doen om hier in Nederland privé veel te doen, omdat het te gevaarlijk is. Ik ben hier dus soms, kort, alleen om dingen voor Pegida te regelen.’

Wat is je einddoel met Pegida?

‘Ik denk dat we de goede richting op gaan. Als het zo doorgaat, gaat er binnen afzienbare tijd veel veranderen. Als ik van mijn contacten in Europa hoor wat er op de achtergrond allemaal speelt, ziet het er goed uit. Als er iets moet gebeuren, gaat er iets gebeuren. En er móet iets gebeuren, want zo kan het niet langer. Met heel veel gewone mensen gaat het slecht, en een steeds breder Europees front gaat daar iets tegen doen.’

Waarom ga je nu opeens praten in van die nietszeggende algemeenheden?

‘Ik weet dat daar veel interesse voor bestaat in bepaalde kringen.’

Precies dit dus.

‘Ik kan niet alles hardop zeggen. Ik heb niet voor niets een telefoon met twee simkaarten.’

Je kunt toch gewoon vertellen wanneer je tevreden bent. Als alle moskeeën zijn gesloten, bijvoorbeeld?

‘Nee, hoor. Daar gaat het helemaal niet om. Ik wil weer in een land leven waar vrijheid is. De mensen die zich normaal willen gedragen en normaal hun geloof willen belijden zonder dat ik daar last van heb, die moeten hier gewoon kunnen leven. Als Nederlander. Want eigen volk eerst, jazeker.’

Wat is de definitie van dat eigen volk? Marokkaanse jongeren die in Nederland zijn geboren?

‘Dat zijn toch geen Nederlanders? Ze zien zichzelf niet als Nederlander, lopen zelf met Marokkaanse vlaggen en zetten zichzelf met woorden als kanker-Nederlander af tegen Nederland. Behalve als het ze uitkomt. Ik bedoel: heel vervelend voor die Turkse SP’er uit Eindhoven dat hij werd vastgehouden, maar dan had hij zijn Turks paspoort gewoon moeten neerleggen, dan had hij dat probleem niet gehad.’

Turkse Nederlanders kunnen dat doen, Marokkaanse niet. Je kunt je Marokkaanse paspoort niet inleveren.

‘Er zijn uitzonderingen waar het wel kan. Maar een Marokkaanse jongere voelt zich Marokkaans. Dus niet Nederlands. Je kunt niet zeggen: ik ben een beetje Marokkaans en een beetje Nederlands.’

Waarom kan dat volgens jou niet?

‘Ik woon nu bijna dertig jaar in Duitsland. Ik ben Nederlander, nog steeds. Ik kan inmiddels dat Duitse paspoort ophalen. Nou vooruit: misschien inmiddels iets minder gemakkelijk, maar daar heb ik nooit behoefte aan gehad. Je kunt niet van meer dan één land houden.’

Lees het hele artikel in Nieuwe Revu 28 of op Blendle.