'Van alle plekken in heel Nederland komt hij uitgerekend hier wonen'

Zijn gelaatsuitdrukking straalt schrik uit. Met het gezicht al snel naar de grond gericht baant hij zich een weg naar binnen, waar de lift hem uiteindelijk naar zijn appartement moet brengen. Karst van der M. (70) is overduidelijk niet blij met onze komst op de plek waar hij, na zijn plotselinge vertrek bij zijn vrouw Lenie ’t Hart in het Groningse Termunten, zijn leven in anonimiteit wilde voortzetten.

De stroom aan publiciteit over de grootste misbruikzaak uit de Nederlandse film- en televisiegeschiedenis in Privé en Nieuwe Revu over zijn tot dan toe in de doofpot gestopte misbruikverleden met kinderen, sloeg in november 2017 in als een bom. Niet alleen bij de regisseur van kinderfilms en -series zelf, maar ook bij zijn familie. Dus leek er na de scheiding van de bekende zeehondenheldin maar één optie over: koffers pakken en verhuizen naar een plek waar niemand je kent en daar de boel weer op de rit zien te krijgen.

Des te opmerkelijker is het daarom dat Van der M. uitgerekend is neergestreken in zijn oude woonplaats Soest, waar het misbruik veelvuldig plaatsvond, nota bene boven een peuterspeelzaal én in dezelfde straat als een van zijn slachtoffers die de zaak in november 2017 aan het rollen bracht.

Van der M. schrikt wanneer hij ons, na het uitlaten van zijn hond, voor zijn deur ziet staan en weet daarbij geen antwoord te geven op de vragen en feiten waarmee we hem confronteren. Rustig aangekomen in de herfst van zijn leven, had Van der M. niet meer gedacht ooit nog te zullen worden geconfronteerd met zijn verleden, een lang vervlogen tijd waarin hij voor de publieke omroep met succes vele jeugdseries maakte, zoals De Zevensprong en De Legende van de Bokkerijders. Series waarvoor hij regelmatig werd onderscheiden en zijn prijzenkast met bijna twintig awards mee vulde, waaronder de prestigieuze Nipkowschijf.

De buitenwereld was echter niet op de hoogte van de misdaden die zich jarenlang afspeelden op de tv- en filmset, bij Van der M. thuis en zelfs in de beroemde zeehondencrèche van Pieterburen, waar zijn vrouw, zeehondenactiviste Lenie ’t Hart (77), volgens sommige slachtoffers jarenlang van op de hoogte zou zijn geweest. Ze zou bewust hebben weggekeken en niet hebben ingegrepen. Sterker nog, na een volledige bekentenis van Van der M. op 16 januari 1990 en een veroordeling voor ten minste drie bewezen gevallen op 13 november 1990 (straf: zeven maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar), zijn Van der M. en ’t Hart nog met elkaar in het huwelijk getreden.

Via speciale audities op scholen in ’t Gooi – Baarn, Soest, Naarden, Bussum en Hilversum – waar Van der M. langdurig kinderen tussen de 7 en 15 jaar oud observeerde, castte hij jongens en meisjes voor zijn films en series. Saskia, een van zijn slachtoffers: ‘Het enige dat ik en de andere slachtoffers met wie ik weer contact heb nog konden doen, is ervoor zorgen dat hij geen zorgeloze oude dag heeft. Dat iedereen op de hoogte is van zijn gedragingen uit het verleden. Van aanranding tot psychisch geweld en meer. Volgens verhalen van enkele ouders die mij hebben benaderd, heeft hij ook na zijn veroordeling nog dingen met kinderen gedaan die niet door de beugel kunnen, in ieder geval tot 2010. Reden temeer om mensen ook nu nog voor deze man te waarschuwen.’

Na zijn scheiding van 't Hart verhuisde Van der M. naar Soest; midden in de streek waar hij toentertijd zijn gruweldaden verrichte en waar veel van zijn jonge acteurs en actrices nog steeds wonen. ‘Dat je van alle plekken in heel Nederland uitgerekend hier komt wonen is ongelooflijk. Zelfs na alle ophef die er is ontstaan,’ zegt Saskia, die geschrokken reageert als blijkt dat Van der M. niet alleen pal boven een peuterspeelzaal zijn intrek heeft genomen, maar ook nog eens in dezelfde straat woont als zijzelf.

Saskia: ‘Ik werd misselijk toen ik het hoorde en moest er zelfs van huilen. Na mijn interview met jou in 2017 kon ik het eindelijk pas echt een plekje geven en afsluiten, maar die wonden worden nu weer opengereten. Waar haal je de brutaliteit vandaan om uitgerekend terug te keren op de plek waar je zoveel leed hebt veroorzaakt en waar veel van je toenmalige slachtoffers en hun ouders nog steeds wonen? Mensen moesten eens weten hoe groot de ravage is die hij heeft achtergelaten en hoezeer slachtoffers tot op de dag van vandaag beschadigd zijn. Ik ben daar geen uitzondering op. Hij heeft nooit ontkend wat hij gedaan heeft en is bij zijn arrestatie ook direct in detail getreden over zijn handelen. Uiteindelijk is hij er nog zeer genadig vanaf gekomen en zal hij nu niet meer veroordeeld worden omdat alles verjaard is. Mensen waarschuwen is het enige dat ik nog kan doen. Ik zie dat dan maar als zijn straf.’

Lees het hele artikel in Nieuwe Revu 13 of op Blendle.