Waar moet een veroordeelde pedofiel wonen?

Jaarlijks keren ongeveer 1500 plegers van ernstige gewelds- en zedenmisdrijven en voormalig (jeugd)tbs-gestelden terug in de maatschappij. De burgemeester van de betreffende gemeente wordt hierover vooraf geïnformeerd door de Bestuurlijke Informatie Justitiabelen en de Landelijke Eenheid van de Nationale Politie.

Sinds 2009 gebeurde dit bij wijze van proef van het ministerie van Veiligheid en Justitie, sinds 2013 gebeurt dit structureel. Het doel van deze informatievoorziening is mogelijk maatschappelijke onrust te voorkomen of te beperken, al zal de komst van deze personen nooit direct met derden, zoals buurtbewoners, gedeeld worden.

In het specifieke geval van Karst van der M. bleef de informatievoorziening überhaupt uit, aangezien hij ‘slechts’ is veroordeeld tot een voorwaardelijke straf (7 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar, in november 1990) en dus nooit daadwerkelijk in de gevangenis heeft gezeten.

Bij het huren van zijn seniorenappartement in Soest is Van der M. volgens de betreffende woonorganisatie enkel getoetst op inkomen en zijn hem verder geen andere vragen gesteld. ‘Strafrechtelijke vraagstukken zijn een taak van de politie, wij komen enkel in actie als het de woningen zelf betreft, bijvoorbeeld wanneer deze zonder toestemming worden verbouwd of als er een huurachterstand ontstaat,’ aldus de verhuurder, die dus niet heeft gekeken naar het strafblad van haar bewoner in combinatie met het feit dat het gebouw een inpandige peuterspeelzaal heeft.

Navraag bij de peuterspeelzaal en hun overkoepelende organisatie leert dat er inmiddels maatregelen zijn genomen om de veiligheid van de kinderen te waarborgen. ‘We hebben de ouders van onze kinderen een brief gestuurd waarin we zeggen: “Er woont hier een man met een misbruikverleden. Dat is niet fijn om te lezen, maar we willen graag laten weten dat de veiligheid van jullie kinderen bij ons gegarandeerd is,”’ aldus een woordvoerster.

‘Gedurende veertig schoolweken per jaar ontvangen we per dagdeel twintig peuters in ons pand, die altijd onder streng toezicht van tenminste twee pedagogische medewerkers staan. We hebben een extra controle gedaan om na te gaan of we handelen conform de weten regelgeving die hierop van toepassing is. Alle hoeken en gaten zijn gecheckt en wanneer de kinderen worden gebracht of opgehaald, dan kan dit enkel plaatsvinden in een tijdsbestek van een kwartier en met gezichten van ouders of derden die wij kennen. Zodra er een onbekend persoon bij ons binnenstapt, zullen we altijd direct vragen wie hij of zij is en wat de reden is van het bezoek.’

Lees het hele artikel in Nieuwe Revu 13 of op Blendle.