'Ik wil tijdens een verkiezingscampagne alleen maar horen wat een politicus met dit land van plan is'

Beste Lodewijk Asscher,

Ik zag een filmpje langskomen. In het filmpje zien we een volgroeide baby in de baarmoeder. We horen de baby hardop denken. De laatste keer dat ik een baby hoorde praten was in 1989, in de film Look Who’s Talking. Die baby lulde de hele film aan één stuk door. De baby in dit filmpje was minder uitgesproken, die had vooral vragen. Net voor de bevalling lijkt te beginnen, eindigt het filmpje. Ik dacht aan anti-abortuspropaganda, maar het bleek het nieuwe campagnefilmpje van de PvdA, en het eindigt met de slogan: ‘Zeker zijn van een eerlijke toekomst.’

Tja. Ik vind het geen heel sterk filmpje, eerlijk gezegd. Maar in het landschap van politieke spotjes ligt het dieptepunt oneindig veel lager, ergens rond dat over een Nederland waarin bejaarden worden bedreigd, vrouwen uitgescholden op straat en hardwerkende Nederlanders worden overvallen, terwijl Rita Verdonk daar allemaal pratend doorheen loopt zonder in te grijpen, om te eindigen bij een zwembad van watertrappelende landgenoten, die het water immers aan de lippen staat.

Zelf vind je het kennelijk juist een ijzersterk filmpje, want in De Wereld Draait Door kwam je er over vertellen. Er zat een man naast je. Dat bleek de ‘merkstrateeg’ van reclamebureau N=5, verantwoordelijk voor jullie campagne. Een tijd geleden stond de eigenaar van dat reclamebureau met een groot artikel in de Volkskrant. Daarin deed hij uitgebreid uit de doeken welke adviezen zijn bureau de PvdA allemaal had gegeven. De PvdA moet de partij van de zekerheid worden, daar kwam het op neer. Een paar dagen later stond jij zelf met een groot interview in diezelfde Volkskrant.

Je belangrijkste boodschap: zekerheid. Ik vond dat een rare gewaarwording: een politicus zien zeggen wat een eigenaar van een door zijn partij ingehuurd reclamebureau hem heeft geadviseerd te zeggen. Natuurlijk, de meeste politieke partijen werken met reclamebureaus, GroenLinks heeft een ‘beeldvoerder’, en DENK kopieert de propagandamethoden van Erdogan.

Het is niet dat ik dat niet wil weten, het is ook niet dat ik vind dat je het moet ontkennen. Ik vind het niet alleen iets dat je moet uitdragen. Terwijl de verkiezingscampagne nog loopt, hoef ik niet te horen hoe die campagne tot stand is gekomen. Misschien ooit, achteraf, over een paar jaar, als het de meest briljante of mislukte campagne aller tijden blijkt te zijn geweest. Eerst wil ik de hele film zien, later misschien ooit The Making Of.

Jij denkt daar blijkbaar anders over, want bij DWDD zat je die The Making Of uit de doeken te doen door samen met een man die jij betaalt om jullie boodschap over te brengen te vertellen hoe jullie samen die boodschap overbrengen. In plaats van gewoon dat te doén. Het is simpel: ik wil tijdens een verkiezingscampagne alleen maar horen wat jij, of welke politicus dan ook, met dit land en met de wereld van plan is. Ik ben immers geen baby meer.