'Het is 2018, het tijdperk van de beroepsfragielen'

Beste Jordan Peterson,

In Amsterdam organiseert de UvA een serie gratis toegankelijke debatten en interviews die ‘Room For Discussion’ heet. De volgende gast: jij.

De popster van nieuw rechts, het rolmodel van alle jonge mannen die ervan balen dat ze Roderick heten en niet Thierry, en schrijver van de besteller 12 Regels Voor het Leven, een oerconservatief boek. Ik heb niks op met klimaatveranderingontkenners en studeerkamermacho’s, en jij bent beide. En toch vond ik je boek op punten interessant, vooral in je pleidooi voor meer verantwoordelijkheidsgevoel.

De perfecte gast voor een programma dat zichzelf Room For Discussion noemt, zou je zeggen: iemand die discussie oproept. Maar nee. Het is 2018, het tijdperk van de beroepsfragielen. Dus is er nu een ‘Netwerk Bezorgde Amsterdammers’ dat niet wil dat je wordt geïnterviewd. Bij het woord ‘netwerk’ gaat doorgaans de helft van mijn alarmbellen al af, bij ‘bezorgde’ de andere helft.

Of nou ja, je mág wel worden geinterviewd, maar alleen als er iemand naast je zit die een tegenwicht biedt aan je ‘conservatieve, patriarchale, antifeministische’ opvattingen. Want die bezoekers kunnen niet zelf bedenken wat ze van je opvattingen vinden, nee: die moeten dat horen van iemand die bij elke zin van je demonstratief zucht of hoofdschudt. Voor je het weet, denkt iemand in de zaal 'daar zit best iets in', en is de inclusieve genderneutrale diversiteitszaak weer verder van huis.

Ik las een tijdje geleden op Twitter dat iemand die zich boos maakte over een reclame voor maandverband. Haar commentaar: ‘Doe niet zo cisnormatief. Niet alle vrouwen worden ongesteld en niet iedereen met een baarmoeder is vrouw.’ Toevallig een dag later zag ik iemand anders op sociale media verzuchten dat ze blind was geweest voor een ontwikkeling. Ze werd meteen op haar vingers getikt: ‘Gebruik alsjeblieft de term blind niet in een negatieve context. Dat houdt de systematische onderdrukking van mensen die echt blind zijn in stand.’

Ik zal niet beweren dat woorden niet kunnen kwetsen, maar sommige mensen lijken gekwetst door álle woorden. Jouw idee dat universiteiten gegijzeld worden door ‘cultuurmarxisten’ vind ik net zo hysterisch als het jargon van je tegenstanders, maar godskolere, hoe kun je het in godsnaam nog ergens over hebben als iedereen niet alleen lange tenen heeft, maar vooral van ánderen verwacht dat ze er niet op gaan staan?

Weet je wat één van de tofste debatten is die ik ooit heb gezien? Coolpolitics op Lowlands in 2004. Theo van Gogh leidde een debat tussen Ayaan Hirsi Ali, Ali B, Jan Marijnissen en Boris van der Ham. Het zou niet meer kunnen. Niet alleen omdat Theo vermoord is en Ayaan geëmigreerd, maar ook omdat nu een netwerk van bezorgde mensen meteen een ‘open brief’ zou sturen naar de organisator.

‘Room For Discussion’: was het maar waar.