'Legalisering van softdrugs is pas goed voor ons vestigingsklimaat'

M’n jongste broertje woont in Canada. Eens in het jaar komt ie een weekje aanwaaien, maar verder schittert ie op alle feest- en verjaardagen door afwezigheid. ‘Die hadden we net zo goed niet kunnen hebben,’ zei m’n moeder laatst nog over hem.

Voor zijn trans-Atlantische verhuizing woonde hij in de Rochussenstraat in Rotterdam. Na z’n werk ging ie altijd via de Nieuwe Binnenweg naar huis, haalde bij de mediterraanse vreetschuur Cappadocia een Turkse pizza met alles erop en eraan en bij coffeeshop Nemo een dikke toeter. Eenmaal thuis stak ie dan die Turkse pizza in z’n hoofd en die joint op, om de rest van de avond lekker stoned achter z’n computertje zombies af te knallen of mensen dood te rijden.

‘Hoe doe je dat daaro eigenlijk met blowen?’ vroeg ik hem toen ie laatst weer eens in Nederland was. ‘Sowieso veel minder dan ik hier deed, maar als ik trek heb, bel ik een dealer.’

Een dealer bellen. Noem me lui, maar dat vind ik toch altijd zo’n gedoe. Dat getelefoneer met zo’n paranoïde knakker, zeggen wat je precies wil hebben, zonder precies te zeggen wat je wil hebben, want wie weet luistert de smeris wel mee. Dan wachten, wat altijd langer duurt dan je denkt, want ze komen altijd te laat. En uiteindelijk eerlijk oversteken in z’n auto, want zo’n gast wil je niet in je huis. Het blijft toch een crimineel, hè? Voor de oud-en-nieuw-coke wil ik me al die moeite nog wel troosten, maar voor een huis-tuin-en-keuken-jonkel?

Maar m’n broertje heeft mazzel, want zijn premier is Justin Trudeau, een echte stoner-vriend, en sinds vorige week is in Canada gebruik en verkoop van cannabis zo legaal als maple syrup op je pannenkoek. Dit in navolging van Uruguay en negen van de normaliter moreel zo schizofrene Verenigde Staten.

Ondertussen lopen we hier, in het eens zo vooruitstrevende Nederland, nog altijd te kutten met de achterdeur van de coffeeshop en gecriminaliseerde teelt, om nog maar te zwijgen van al die pizzeria’s die 24/7/365 gesloten zijn, omdat ze enkel als front store dienen voor het witwassen van drugsgeld, wat echt jammer is als je net trek hebt in een pizza Hawaï - een Canadese uitvinding, overigens.

Onbegrijpelijk ook dat Mark Rutte ons softdrugsbeleid niet op Canadese leest schoeit. Coffeeshops zetten samen jaarlijks zo’n 1 miljard euro om. Knal daar het algemene BTW-tarief op en je kan het bedrijfsleven iedere Sinterklaas 210 miljoen euro in de schoen stoppen. Heb ik het nog geeneens over accijnzen die je omhoog kunt gooien telkens als je extra centen denkt nodig te hebben om het vestigingsklimaat voor multinationals te versterken. Heel misschien verhuist de werkgever van m’n broertje dan wel deze kant op. Zien we hem wat vaker. Vindt m’n moeder leuk.