Wolter Kroes: 'Ik ben jarenlang geweigerd in Carré'

Je zit dit jaar dertig jaar in het vak en je trakteert je fans op een knoeperd van een concert.

‘De gewonnen talentenjacht in discotheek Tendance in Wormerveer in 1988 zie ik als het startpunt voor mijn loopbaan als zanger, want een week later lagen er drie aanvragen voor een optreden. Er waren nog niet zo gek veel zangers in die tijd en de talentenjacht kreeg lokaal veel publiciteit. Ik had mijn meao-opleiding afgerond en was van plan om bij mijn vader in het schildersbedrijf te gaan werken, maar allerlei cafeetjes in de Zaanstreek gingen me boeken. Binnen een jaar had ik al honderd keer opgetreden, ik kon er al van leven. Zodoende zit ik dit jaar drie decennia in het vak. Dat moet natuurlijk gevierd worden. Na verscheidene grote concerten in Ahoy en de HMH heb ik sinds 2011 geen optredens van dat kaliber meer gedaan. Het werd wel weer eens tijd. Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om het voor elkaar te krijgen, maar ik ga Carré in!’

Dat had nog heel wat voeten in de aarde.

‘Ja, ik ben daar jarenlang structureel geweigerd vanwege het stickertje van feest- en voetbalmuziek dat aan me kleefde. Ze wilden daar niet dat het prachtige theater zou worden geruïneerd door al te drukke voetbalfeestgangers. Maar ditmaal hebben we hen weten te overtuigen dat ik liedjes maak met pakkende teksten en melodieën die prettig in het gehoor liggen. Het wordt een concert om lekker naar te luisteren, terwijl ik heus wel mijn hits voorbij laat komen. Een lang verhaal kort: ik sta op 4 december in Carré en het was binnen twee minuten uitverkocht.’

Lullig voor wie er graag heen wil. Geen extra datum mogelijk in Carré zeker?

‘Klopt, alles zit tot 2020 al vol daar. En dus wijken we uit naar AFAS Live voor een tweede concert op 30 maart 2019, de voorverkoop is net begonnen. Dat valt mooi samen met de release van mijn nieuwe album Ik Ga Nog Even Door. Die titel hebben we gekozen omdat ik na deze eerste dertig jaar natuurlijk nog een hele tijd doorga, ik ben nog lang niet klaar. Ik heb ook het gevoel dat ik nog lang meekan. Ik heb een lange weg afgelegd vanaf het zingen op een kratje in de winkelstraat, het mislukken van mijn eerste albums, publiek dat me in het café negeerde als ik aan het zingen was. Ik heb moeten vechten voor aandacht, maar het is me gelukt. Dat geef ik niet zomaar weg, ik kap er nog lang niet mee. In die dertig jaar bleef ik hard werken en zag ik mezelf groeien. Ik heb nooit gezopen, geen drugs gebruikt, altijd vol gas opgetreden en nooit verzaakt. Ik heb altijd fit op het podium gestaan.’

Fit, maar een tikkie te zwaar.

‘Klopt, dat is een doorgaand dingetje bij mij. Ik weeg nu 86 kilo en wil acht kilo afvallen. Daar word ik bij geholpen door een voedingscoach die met me toewerkt naar een slanker lijf en betere conditie. Ze wijst me vooral op mijn gedrag; ik at te weinig en op verkeerde momenten. Ik ben een snaaier, ik vrat alles op wat ik op een dag tegenkwam: koekjes bij de koffie, wat lekkers bij een tankstation. Als het voor mijn neus lag, dan pakte ik het. Maar tijdens de belangrijke maaltijden at ik te weinig. Voor mij is vooral het ontbijt ingrijpend veranderd; ik eet nu ’s ochtends een bak kwark vol eiwitten en proteïnen met granen erdoor. Dat deed ik vroeger nooit. Ik ben ontzettend in balans met mijn eiwitten, met mijn vetten en met mijn energie.’

Lees het hele artikel op Blendle.