Longread | De voetbaldroom van Suriname: 'Ons doel is het WK 2022'

Het voetbalstadion van Clarence Seedorf in het district Para, even buiten zijn geboorteplaats Paramaribo, staat er miezerig bij. Het stadion staat te koop voor 3,5 miljoen euro, maar er is vooralsnog weinig interesse. In 2001 begon de voormalige speler van Ajax, Real Madrid en AC Milan met ambitieuze plannen om Suriname klaar te stomen voor het wereldkampioenschap, en daar was het stadion onderdeel van. Seedorf bekostigde alles. Vier jaar later werd het complex al nauwelijks meer gebruikt.

In 2008 was Seedorf bereid minimaal 3,5 miljoen euro te investeren in het Surinaamse voetbal. Ook was hij bereid zijn wereldwijde netwerk in te zetten. Na een eerste gesprek met het toenmalige bestuur van de Surinaamse Voetbal Bond (SVB) werden delegaties uit Italië ingevlogen om gesprekken te voeren over de concretisering van zijn plannen. Uit alles bleek de toewijding van Seedorf aan Suriname. Vanuit de SVB werd echter heel slordig omgegaan met deze mogelijkheid, waardoor Seedorfs droom om zijn geboorteland te zien schitteren op het WK de grond in werd geboord.

Ik spreek Henry Seedorf, de oom van Clarence, in een café in de Hermitage Mall in Paramaribo. Onder het genot van een cappuccino maakt Seedorf direct duidelijk dat hij het als Surinamer jammer vindt dat de bond niet adequaat heeft gereageerd op de uitgestoken hand van zijn neef. ‘Het is een innige wens van alle Surinamers om de kleuren van onze vlag eens te zien wapperen op het grootste voetbaltoernooi ter wereld. Suriname is een kleine gemeenschap, je kunt het niet vergelijken met een land met een miljoenenbevolking. Daarom moet de aanpak anders zijn. Je moet een moment inbouwen waarop alle talenten in een bepaalde leeftijdscategorie die voldoen aan de gestelde eisen in kaart worden gebracht, waarna een speciaal programma op deze groep wordt losgelaten.’

Oom Seedorf zegt dat er verschillende modellen zijn die kunnen worden gehanteerd om Suriname naar het WK te krijgen, zoals het model waarbij een combinatie gemaakt wordt van spelers van Surinaamse komaf met een Nederlandse nationaliteit. ‘Wat die dubbele nationaliteit betreft, zijn er heel wat politieke ogen op gericht, dus dat kan nog op zich laten wachten. Willen we sneller een team gaan samenstellen dan moet het gebeuren onder organisatie van de SVB. En dan is de vraag: wil de SVB naar het WK? Als je dat doel hebt, richt je alles erop. Persoonlijk geloof ik niet in de situatie van nu, dat je een competitie houdt en met de beste spelers ervan een nationaal elftal samenstelt. Ik heb meer geloof in het Bankrasmodel, waarbij een groep getalenteerde voetballers niet in de nationale competitie speelt, maar speciaal traint voor internationale wedstrijden.’

Dat wilde zijn neef in principe doen, zegt Henry Seedorf. Clarence was namelijk voorstander van het kweken van Surinaamse talenten, met het voetbalstadion als kweekvijver. Met zijn contacten in het buitenland zou de oud-international meetmomenten en trainingssessies organiseren. Dit plan presenteerde hij zelf aan de Surinaamse samenleving en het zag er veelbelovend uit. Toch werd het plan niet omarmd door de Surinaamse Voetbal Bond.

Sportjournalist Marciano Zalman van het lokale televisiestation ATV zegt dat het best mogelijk is dat Suriname ooit eens op het WK terechtkomt. ‘Als het landen als Jamaica, Trinidad & Tobago en IJsland gelukt is, moet het voor ons ook mogelijk zijn. Ten eerste moet de SVB het echt willen en moeten de juiste mensen in het bestuur zitten. Dan moet er een meerjarenplan gemaakt worden, dat moet beginnen bij de jongste categorie spelers en doorlopen tot de senioren. Dat programma moet niet alleen maar over voetbaltechniek en tactiek gaan, maar een belangrijk deel moet gaan over attitude, discipline en gedrag. Dit programma moet als leidraad dienen voor alle clubs.’

Zalman benadrukt dat het belangrijk is dat de neuzen dezelfde richting uit wijzen: ‘Als dan nog de juiste trainers en begeleiders bij het voetbal betrokken worden, moet het WK haalbaar zijn. Het aantrekken van Nederlandse spelers van Surinaamse komaf om uit te komen voor Suriname is een optie, maar daar ben ik geen voorstander van. Ten eerste denk ik dat we in dit land voldoende talent hebben om met onze eigen spelers zover te komen. Ten tweede denk ik dat de spelers die niet in Suriname wonen, weinig affiniteit hebben met het land. Ik zou het niet gezond vinden dat we met een aantal “buitenlanders” op het WK komen. Dan zijn ze na het WK meteen weer weg naar hun eigen land, terwijl het voetbal bij ons één grote troep is.’

En daar heeft de journalist een punt. Veel Surinamers reageerden met gemengde gevoelens toen bekend werd dat hun land door Nederlandse korfballers van Surinaamse komaf werd vertegenwoordigd tijdens de Pan-Amerikaanse korfbalkampioenschappen in Cali, Colombia. De korfbalselectie heeft zich geplaatst voor het WK korfbal in 2019 in Zuid-Afrika, en dat terwijl er in Suriname niet of nauwelijks korfbal wordt gespeeld.

Terug naar het voetbal. ‘Clarence is hier geboren en op jonge leeftijd vertrokken naar Nederland,’ vertelt zijn oom Henry. ‘Na vakanties in Suriname vertrok hij steeds weer met het gevoel dat hij iets terug wilde doen voor het land en niet alleen een zak met voetballen wilde achterlaten. Vandaar dat hij het plan ontwikkelde en dit ook deels zelf wilde uitvoeren. Er werd toen gesuggereerd dat hij de macht binnen de voetbalbond wilde overnemen, maar daar is niets van waar. Naar mijn mening botste Clarence met de cultuur binnen de bond, wat er uiteindelijk toe heeft geleid dat hij met een groep heeft deelgenomen aan de SVB-verkiezingen. Misschien was zijn houding te strak of sprak hij te direct, dat kan. De eerste afspraak was een commissie opzetten en van daaruit opereren. De leden, gerekruteerd uit de verschillende verenigingen, hebben uiteindelijk bepaald dat ze het plan van Clarence niet wilden. Suriname was nog niet ready. Je krijgt niet snel iemand met zo’n groot netwerk die zich voor de ontwikkeling van het voetbal in Suriname wil inzetten. Dat is jammer.’

Volgens Seedorf is Clarence het meest teleurgesteld in het feit dat ondanks de nadrukkelijke en duidelijk zichtbare intenties met zijn geboorteland zijn inspanningen niet op de juiste wijze zijn beantwoord. ‘Clarence heeft projecten wereldwijd, maar had verreweg de meeste aandacht aan Suriname gegeven. De overige projecten in andere landen worden normaal voortgezet. Clarence zijn hart is verbonden met Suriname en het is niet uitgesloten dat hij in de toekomst iets zal doen voor het Surinaamse voetbal, maar nu is het wel een gepasseerd station.’

SVB-voorzitter John Krishnadath zegt dat de deelname van Suriname aan het WK zeker een van de doelen is van zijn organisatie. ‘In 2022 willen we tot de top drie van de Concacaf (Confederation of North, Central American and Caribbean Association Football, red.) behoren. De drie beste Concacaf-landen gaan naar het WK. Het is een aardige run en daarbij is kapitaal heel belangrijk. Er wordt ook gewerkt aan de verbetering van de infrastructuur, zoals goede accommodaties en sportvelden.’

In de afgelopen jaren is er een aantal kunst- grasvelden aangelegd in de verschillende districten. Dit onder meer in samenwerking met de Nederlandse voetbalbond KNVB. Krishnadath: ‘We moeten expertise van buiten naar binnen brengen. De FIFA stelt ook veel voor- waarden om überhaupt mee te mogen doen, nog even los van de kwaliteit van het spel van het elftal. Maar die hebben een prijskaartje. En als je dat niet kan betalen, lukt het niet. Voor het idee van dubbele nationaliteiten hebben we een voorstel voor een conceptwet aangedragen. Maar het raakt niet alleen sporters. Het gaat om iedereen die een bijdrage wil leveren aan de opbouw van Suriname en daarom zal het ook nog wel even duren voor zo’n wet wordt goedgekeurd. Een profvoetballer vraagt ook aardig wat geld en dat moet ook worden bekeken.’ Krisnadath zegt niet op de hoogte te zijn van het plan dat Clarence Seedorf in het verleden heeft gepresenteerd. Het was voor zijn tijd als voorzitter van de SVB en hij is van mening dat hij er daarom niet op in kan gaan.

Suriname heeft op 2 juli Dean Gorré aangesteld als bondscoach van het nationaal elftal. De oud-speler van onder meer Feyenoord en Ajax heeft een tweejarig contract ondertekend met de SVB. In 2015 was Gorré al eens bondscoach. In deze nieuwe situatie gaat Gorré de komende twee jaar in Suriname wonen om zo beter te kunnen fungeren als leider van het nationale team. Het eerste doel is kwalificatie voor de Gold Cup, volgend jaar in Amerika. Eerder was de SVB in gesprek met Stanley Menzo, maar de onderhandelingen liepen op niets uit. Sportjournalist Zalman kent de kwaliteiten van Gorré niet. ‘Hij is al een keer bondscoach geweest en heeft er niet veel van gebakken, dus waarom denken we dat hij Suriname nu wel naar het WK kan brengen?’

SVB-voorzitter Krisnadath geeft aan dat Gorré’s inzet alleen niet voldoende zal zijn. ‘Hij zal ondersteund moeten worden en er zullen ook de nodige financiële middelen moeten worden vrijgemaakt. Die investering zijn we bereid te doen, tot een zekere hoogte.’