Portret: Kenneth Mayhew, de oudste Ridder van de Militaire Willems-Orde

De Militaire Willems-Orde is de oudste en hoogste Nederlandse ridderorde, door Koning Willem I op 30 april 1815 ingesteld. Een beloning voor betoonde moed, beleid en trouw in de strijd en daarmee een uitnodiging om voor vorst en vaderland verder te gaan dan waar vele anderen zouden stoppen. Wie zich Ridder mag noemen mag zeer trots zijn, maar heeft ook dingen meegemaakt die veel impact hebben gehad op het eigen leven.

De Militaire Willems-Orde leek decennialang onbereikbaar. Na 1955 zou het meer dan een halve eeuw duren alvorens deze hoogste onderscheiding opnieuw aan iemand of aan een eenheid zou worden uitgereikt. Veelzeggend voor wat betreft de strenge criteria ten aanzien van de toekenning. Een andere belangrijke reden van het lange tijd uitblijven van uitreikingen is dat de betrokkenheid van Nederland bij oorlogen elders in de wereld gedurende enkele decennia zeer gering bleef. Vanaf de deelname door Nederlandse

Op 24 april 1946 leidde een bespreking van het Kapittel der Militaire Willems-Orde tot het Koninklijk Besluit no. 29 waarin staat beschreven dat majoor K.G. Mayhew zou worden benoemd tot Ridder 4e klasse der Militaire Willems-Orde: ‘Tijdens de gevechten ter bevrijding van het bezette Nederlandsche grondgebied heeft hij zich onderscheiden door het bedrijven van uitstekende daden van moed, beleid en trouw. Daarbij herhaaldelijk blijk gegeven van buitengewone plichtsbetrachting en groot doorzettingsvermogen, en in alle opzichten door een loffelijk voorbeeld, een inspiratie geweest voor allen in die roemvolle dagen.’

Helaas is Mayhew door afspraken met zijn werkgever niet in staat de plechtigheid en de ridderslag bij te wonen en ontvangt hij de onderscheiding per post. Mayhew: ‘Dat ik tijdens de Tweede Wereldoorlog heb gediend heeft grote invloed op mijn leven gehad. De ervaringen en de tragedies die daaruit voortkwamen, draag je altijd met je mee. Het was pas na enige tijd dat ik mijn collega’s weer begon te ontmoeten om erover te praten. We wilden allemaal zoveel mogelijk verder gaan met ons leven.’

Mayhew vervolgt: ‘Er ontstond een nauwe band met medeoffcieren met dezelfde ervaringen. Regelmatige ontmoetingen met hen zorgden ervoor dat je op een open manier over de goede en slechte ervaringen die je met elkaar deelde kon spreken. De doos bleef echter gesloten voor burgers en familie. We moesten bovendien hard werken om de verloren jaren goed te maken. Ik hoop dat ik zal worden herinnerd als een rechtvaardige, betrouwbare en bescheiden man die heeft genoten van langdurige vriendschappen, van mijn interesse voor sport, het bedrijfsleven en een goed sociaal leven. Aan de jongere generatie zou ik willen zeggen: wees moedig ten aanzien van de overtuigingen die je hebt en doe wat je denkt dat goed voor je is. Waardeer je familie en vrienden.’

Lees het hele artikel op Blendle.