Op Aruba weet iedereen waar het lijk van Natalee Holloway is

Op zondagavond 29 mei 2005 rond 21.30 uur ontmoet Natalee Joran van der Sloot, een vaste gast aan de pokertafel van het Excelsior casino. Ze is dan samen met vier vriendinnen. Ze vragen of hij meegaat naar Carlos’n Charlie’s, een bar in de Weststraat in het centrum van Oranjestad, zo’n 7 kilometer verderop. De meisjes zijn daar overdag ook al geweest en hebben toen flink gedronken. ‘Het is onze laatste nacht op Aruba,’ zeggen ze uitnodigend. Ze hebben zin in een spetterend afscheid van het eiland, waar alles zo anders is dan in het brave Alabama. Joran heeft er wel oren naar, ook al moet hij er eigenlijk de volgende morgen vroeg uit, vanwege een tentamen. Maar hij gaat eerst naar huis. Hij is met zijn vader in het casino. Vader Paul wilde weleens weten hoe dat nou ging, dat pokeren.

Terwijl zijn vader denkt dat Joran naar bed is, belt Joran met zijn Surinaamse vriend Deepak Kalpoe, of hij hem wil ophalen. Deepak komt een poosje later voorrijden, met zijn gepimpte Honda Civic, samen met zijn broertje Satish. Ze rijden naar Carlos’n Charlie’s en arriveren daar rond 00.30 uur. Natalee en haar vriendinnen zijn er dan al een paar uur. DJ Martin had ‘all the people from Alabama’ speciaal welkom geheten en Sweet Home Alabama van Lynyrd Skynyrd gedraaid.  Als Joran binnenkomt, is Natalee aan het dansen. Als ze hem ziet, bestelt ze een bodyshot. Ze gaat op de bar liggen, Joran mag het shotje van haar buik likken.

Om goed 01.00 uur gaat Carlos’n Charlie’s dicht. Natalee stapt met Joran in de auto van Deepak. Ze rijden langs de bushalte waar de andere studenten staan. Een jongen schreeuwt: ‘Kom uit die auto, ben je gek geworden?’ Natalee gilt lachend uit het raampje: ‘Woohoo, I stay with him... I love Aruba!’ Het zijn de laatste controleerbare woorden van Natalee, buiten haar conversatie met Joran.

Er is feitelijk maar heel weinig bekend over wat er die nacht is gebeurd. Joran vertelde tegen Patrick van der Eem dat hij samen met een derde, wiens naam hij nooit zou noemen, het lichaam van Natalee heeft laten verdwijnen. Had Joran het over zijn vader, of over een onbekende vriend of kennis? Je kunt er van alles over bedenken, maar je mag aannemen dat als zijn vader die nacht in touw is geweest, zijn moeder daar toch ook iets van moet hebben meegekregen. Dat is even onwaarschijnlijk als dat Joran het in zijn eentje heeft gedaan. Zijn vader is inmiddels overleden, van hem zullen we geen antwoord meer krijgen. Als hij er inderdaad niet bij is geweest, moet er behalve Joran nog één persoon zijn die weet wat er die nacht op Aruba is gebeurd, maar de kans dat een van beiden het gaat vertellen is klein.

Wat zijn de opties om in het nachtelijk duister van Aruba zo onopgemerkt mogelijk een lichaam spoorloos te laten verdwijnen? Je kunt denken aan de ruige kust bij San Nicolas. Bij de containerhaven, bij het hondenkerkhof, bij de gevangenis. Een tamelijk verlaten gebied, waar je een lijk kunt dumpen in de rotskloven. Misschien in het water, maar de kans is groot dat er dan wel iets van aanspoelt op een van de stranden. Er is maar één ding dat je nagenoeg kunt uitsluiten: begraven. Er is op het vasteland van Aruba geen plek te vinden waar je binnen niet al te lange tijd met alleen een paar scheppen een voldoende diep graf kunt graven om iemand in te stoppen. De bodem is keihard. Onbegonnen werk. Op een zandstrand dan? Dat zal niemand die enigszins thuis is op het eiland in zijn hoofd halen. Dan moet je een onmogelijk diep gat graven en dan nog is de kans dat het binnen de kortste keren wordt ontdekt levensgroot. Even onwaarschijnlijk als begraven in de rotsbodem.

Er is eigenlijk maar één optie: met een boot richting Venezuela. Daar kom je na een paar kilometer in een soort golfstroom, die alles wat daarin terechtkomt meesleurt naar de oceaan. Vissers en andere Arubaanse zeelui weten dat. Als Joran door zo iemand is geholpen – en dat is het meest waarschijnlijk – is het zo gegaan. Toeristen op Aruba en de andere eilanden hoeven niet bang te zijn voor haaien. Verderop in de oceaan is het een ander verhaal. Het is geen prettige gedachte voor de nabestaanden, maar de mensen die de Caribische Zee kennen, hebben weinig twijfel of dit is wat er is gebeurd. Dat Natalee letterlijk en doelbewust naar de haaien is gegaan.

Lees het hele artikel op Blendle.