'Doe jezelf de tenenkrommende lol en kijk Buying the Band'

Ergens halverwege september vorig jaar was ik op een vrijmibo van m’n platenlabel. Niks bijzonders, gewoon zuipen op kantoor. Begon het hoofd promotie opeens een stukje cabaret te doen. ‘What the fuck!’ gilde hij vanachter z’n laptop. ‘Als ik alcohol wil drinken, drink ik alcohol! What the fuck! Waar bemoeit ie zich mee?! Dan kan ik ook zeggen: “Waarom heb jij 44 auto’s?!”’

‘Is dat van Theo Maassen?’ vroeg ik. ‘Wat? Ken je dit niet? Jongens, wacht, Sjer weet niet wat dit is.’ ‘Ik stuur ’m je nú op,’ zei een stagiair. De volgende ochtend opende ik het WeTransfer-linkje. Buying the Band, een documentaire over Herman Broods Wild Romance. Ik heb nooit zoveel gehad met Brood. Natuurlijk, die paar hitjes van ’m zijn hartstikke leuk, maar ik ken ’m vooral als die knakker die sprak alsof ie druk bezig was met het hebben van een herseninfarct terwijl er een papegaai op z’n kop zat en ’m in z’n nek scheet. Meer junkie dan rock-’n-roll.

Ik had deze docu dan ook nooit een kans gegeven, ware het niet dat de premisse leest als die van een doldwaze comedy van de Coen Brothers: rockband bestaande uit uitgerangeerde alcoholisten en drugsneuzen plannen een comeback met op drums een goody two shoes vastgoedman die alles voor ze betaalt. En echt, deze film delivers.

Als jongeling was Jan ’t Hoen fan van Herman Brood. Nu is ie halverwege de 50, heeft een godsvermogen verdiend in het vastgoed en kan – dankzij de opponeerbare duimen waarmee mensen en de meeste primaten zijn uitgerust – twee drumstokjes vasthouden. Samen met Koos ‘Coach’ van Dijk – de vroegere manager van Herman – brengt ie The Wild Romance weer bij elkaar. Binnen nog geen vijf minuten is er stront aan de knikker, want wat denk je? Die gasten zuipen voor en tijdens het optreden!

‘De band is toch een beetje werken ook,’ zegt ’t Hoen terwijl ie achter z’n bureau zit. ‘Hier op kantoor zeggen we tussen de middag ook niet: “Kom, ik drink even een biertje.”’ Dus pleurt ie gitarist David Hollestelle uit de band. (Die lijkt trouwens als twee druppels water op het Jiskefet-personage Dicky Curtis, u weet wel, van o.a. Liquid Turquoise, The Not en The Cunters.) En hij zal niet de laatste zijn, want Jan ‘deelt de hesjes uit’ en ‘in een band zit er niemand op de bank’.

Ondertussen sluiten de mannen die wél in de band mogen blijven hypotheken af op nieuwe huizen en laten ze zich in een gigantische nightliner naar optredens rijden waar ze voor een handjevol mensen spelen. En alsof Jan nog niet genoeg door z’n eigen bandleden wordt uitgevroten, maakt een onuitstaanbare Nina Hagen hem ook nog even 80.000 piek afhandig. Het draait allemaal om de centen.

En dat maakt deze documentaire zo fantastisch. Ook voor mensen die niet van Herman Brood houden. Want de muziek komt na het geld, de drank, de drugs en de vrouwen pas op de vijfde plaats. Sinds vorige week is Buying the Band eindelijk legaal te zien. Op de website van 3voor12. Doe jezelf die tenenkrommende lol.