Recensie | 4 sterren voor het album Big Fish Theory van Vince Staples

Vince Staples - Big Fish Theory

Nu de mentale meltdown van Kanye West tot volle wasdom is gekomen, kunnen we rustig stellen dat hiphop momenteel in zijn zeven magere jaren zit. ’Hotte’ rappers als Gucci Mane, Lil Yachty en Ty Dolla $ign laten ons in ieder geval Siberisch koud. Strontvervelende mumble rap, een overkill aan autotune en dertienin-een-dozijn clubbeats hebben wat ooit een bloeiende muziekstroming was, veranderd in een dor landschap waar amper nog een fris groen sprietje zijn kopje boven het maaiveld uitsteekt.

In dit land der blinden gold eenoog Kendrick Lamar de laatste jaren als koning. Maar hij moet op zijn tellen letten, want Vince Staples zaagt nadrukkelijk aan zijn stoelpoten. De 23-jarige rapper uit Long Beach vliegt met Big Fish Theory als een polsstokhoogspringer over zijn eigen debuut Summertime ’06 heen, dat samen met Kendrick Lamars To Pimp A Butterfly het allerbeste was dat hiphop in 2015 te bieden had. Straatfilosoof Vince Staples overtreft onze stoutste verwachtingen met zijn verslavende flow en beats die de hiphopmuziek hopelijk naar groenere weiden zal leiden.