Ze slapen in een fullbody-suit en aanbidden hun rubberen kussensloop; rubberfetisjisten trillen doorgaans van opwinding. Onze seksexpert weet waarom.
Fotografie Jasper Suyk
Kaucuko Amanto, zakenman (44), noemt zichzelf een praktiserend rubberfetisjist. Enkele uren per week speelt hij met rubber. Soms samen met zijn vrouw (een gematigde rubberfan), meestal alleen. Hij ligt graag strak opgerold in een rubberen laken, vaak met een gasmasker op dat gemaakt is van hetzelfde materiaal. Het nauwsluitend rubber tegen zijn gezicht geeft hem een geborgen gevoel. In het gasmasker zit een ventiel dat bij elke ademhaling open en dicht gaat. Door me te focussen op het klikkende geluid verlies ik me nog sterker in het spel.
Hij geniet eveneens van slapen in een fullbodysuit, ook aanbidt hij zijn rubberen kussensloop. Kaucuko Amanto (dat rubberliefhebber betekent in de kunsttaal Esperanto) raakt als het ware in trance bij contact met rubber; hij treedt buiten zichzelf. Veel liefhebbers zien het materiaal als een tweede huid. Kaucuko gaat het juist om de interactie met het materiaal. Ik raak opgewonden van het gevoel van het rubber aan mijn handen, de typische geur en hoe het spul om mijn lichaam plooit.
Erectie
Kaucuko heeft gedurende zijn speeltijd standaard een erectie, al is de liefhebberij niet gefocust op klaarkomen. Het is veel meer dan dat. Ik ben constant in extase, zonder naar een hoogtepunt toe te werken.
Je zou het kunnen vergelijken met tantra, ook daar is het orgasme niet het einddoel. Al is het niet zo dat Kaucuko nóóit klaarkomt. Eens in de zoveel tijd trekt hij zich gekleed in rubber af (een handsfree climax heeft hij nooit bereikt, al scheelt het vaak niet veel). Klaarkomen in rubber is heerlijk, maar eigenlijk doe ik mijzelf hiermee tekort.
Voor zijn hoogtepunt bruist hij namelijk van de seksuele energie. Een orgasme betekent een abrupt einde. Dat voelt als een soort kater.
Veel rubberfetisjisten, waarmee hij communiceert via forums, herkennen dit gevoel. Het materiaal nadien opbergen en schoonmaken is een belangrijk onderdeel van de speelsessie. Idealiter gezien is hij tijdens dit proces nog steeds stijf. Want als Kaucuko wel is klaargekomen, voelt hij zich niet langer verbonden met het rubber. Terwijl juist dát mijn doel is.
Om het beste resultaat te bereiken is een goede voorbereiding noodzakelijk. Dat betekent: helemaal nuchter en uitgerust zijn, vooraf iets eten en naar de wc zijn geweest. Ook niet onbelangrijk: een kindervrij huis. Het moet vrij traumatiserend zijn om je vader opgerold als een worst met gasmasker in de woonkamer te zien liggen. Dat voorkomt Kaucuko liever.
Op kinky feesten zal je Kaucuko niet aantreffen. Zijn fetisj is een privé-aangelegenheid. Hij heeft er geen behoefte aan om te showen met zijn outfit. Zonder af leiding kom ik het verst, alleen dan kan ik me volledig focussen.
Zijn liefde voor het materiaal begon in de kleutertijd. Kaucuko en zijn anti-bedplaszeiltje waren onafscheidelijk. Ik gebruikte de lap als knuffel.
Jaren later, als puber, las hij een artikel over rubberfetisjisme. Instinctief wist ik: daarmee moet ik experimenteren.
Dat ging stapje voor stapje. Hij begon met het dragen van een rubberen shirt. Later kocht hij een short. Weer later een fullbody-suit. Toen hij zich voor het eerst helemaal in rubber hulde, werd hij bevangen door een gevoel van euforie en welbehagen.
Dure hobby
Vanaf dat punt was hij verkocht. Rubberfetisjisme is een dure hobby. Een heel pak kost al snel 1000 euro. Naar eigen zeggen heeft Kaucuko een bescheiden collectie. Zo eens in de zoveel tijd laat hij een nieuwe outfit op maat maken. Het materiaal moet precies aansluiten, dat zorgt voor de beste interactie met de huid en voorkomt knellen en schrijnen. Jammer genoeg is rubber kwetsbaar. Het natuurmateriaal vergaat langzaam. Goede verzorging is belangrijk, maar zelfs dan gaat het spul geen jaren mee.
De laatste tijd experimenteert Kaucuko Amanto met het dragen van rubber in het openbaar. Erg spannend, want behalve zijn vrouw en twee vriendinnen is niemand op de hoogte van zijn fetisj. Een rubberen T-shirt dragen in de zon is een intense ervaring. Niet alleen omdat ik dan zichtbaar in rubber ben gehuld, ook omdat het donkere materiaal opwarmt en tot leven komt: ik zweet heftiger, het matglanzende rubber krijgt een diepere gloed, en het ruikt sterk.
Kaucuko wil het liefst zoveel mogelijk mensen enthousiasmeren over het dragen van rubber. Hij gunt hen zijn extases. Als rubber je ook maar een beetje aanspreekt, kan het een gelukzalige ervaring zijn om je hier volledig in te hullen.
Als je nieuwsgierig bent zou ik zeggen: wie niet waagt, wie niet wint.