Peter Plasman: 'Doodsbedreigingen horen bij het vak'

Precies 30 jaar geleden werd hij beëdigd als strafrechtadvocaat. En hoewel hij allang pensioengerechtigd is, peinst Peter Plasman (67) er niet over om te stoppen. ‘Met mijn kantoor en gezin heb ik deze afspraak gemaakt: zodra ik rare dingen ga doen als advocaat, moet je me direct keihard aanspreken. Dan ben ik weg. Tot die tijd blijf ik gas geven.’

Fotografie Corné van der Stelt

U staat te boek als een stoi?cijnse strafpleiter. Wordt u dan nooit boos?

‘Dat zijn uitzonderingen op de regel. Zo heb ik begin dit jaar abrupt afscheid genomen van een clie?nt die niet voor rede vatbaar was en zich begon te misdragen. Toen ben ik even goed kwaad geworden en heb die clie?nt de deur uitgezet. Daar schrokken ze van op kantoor. Zo hadden ze me nog nooit gezien. Ik sta bij zoiets nooit lang stil. Het hoort bij je vak.’

Net als doodsbedreigingen?

‘Helaas wel. Ik heb ooit e?e?n keer aangifte gedaan; die man is opgepakt en voorgeleid, maar later vrijgesproken. Ik lig hier niet wakker van. Ik begrijp heel vaak de emoties van mensen, ook al zijn dat emoties doordrenkt van woede en haat. Maar ik laat me er niet door van de wijs brengen. Je kan wel voortdurend op je hoede zijn als je wordt bedreigd, maar dat is zinloos. Als onverlaten met kwaadaardige plannen je willen pakken, pakken ze je toch wel.’

Lees het hele interview met Peter Plasman op Blendle.