Precies 30 jaar geleden werd hij beëdigd als strafrechtadvocaat. En hoewel hij allang pensioengerechtigd is, peinst Peter Plasman (67) er niet over om te stoppen. Met mijn kantoor en gezin heb ik deze afspraak gemaakt: zodra ik rare dingen ga doen als advocaat, moet je me direct keihard aanspreken. Dan ben ik weg. Tot die tijd blijf ik gas geven.
Fotografie Corné van der Stelt
Dit jaar bent u precies 30 jaar actief als strafrechtadvocaat, daar mogen we best wel even bij stilstaan. U bent nu 67 jaar. Hoe lang gaat u nog door als advocaat? Totdat u erbij neervalt?
Ik ga door zolang ik het leuk en relevant vind. Met mijn kantoor en gezin heb ik deze afspraak gemaakt: zodra ik rare dingen ga doen als advocaat, moet je me direct keihard aanspreken. Dan ben ik weg. Tot die tijd blijf ik gas geven. Fysiek kan ik het nog prima aan. Mijn makke is alleen dat ik vaak veel te laat naar bed ga.
Na nul zetels te hebben behaald als lijsttrekker voor de politieke partij Niet Stemmers, filosofeert Plasman over de oprichting van de Partij voor de Kinderen. En dat is geen grap. Ik ben hierover bloedserieus. Dan moet je denken aan een politieke beweging waarbij het belang van het kind en diens leefomgeving prioriteit heeft. Er is wel een Partij voor de Dieren, maar geen partij voor kinderen. Gekkenwerk.