Met een karakteristieke, diepe zucht zeeg hij neer in een stoel op het podium. Het had wat moeite gekost om Leo Beenhakker te overreden om gast te zijn tijdens de derde editie van de Grote Hi-Ha-Hondelul Voetbal Show, dat mooie staaltje voetbaltotaaltheater in het Haarlemse. De geest is nog haarscherp, het lichaam spartelt wat tegen, daar kwam in het kort zn aarzeling om de reis Rotterdam-Haarlem te aanvaarden, op neer. Maar na het zuchten en het steunen volgde dan toch de toezegging om de show met zijn aanwezigheid op te luisteren.
Fotografie ANP
Want daar zat hij dan toch, nadat hij eerder in de coulissen al volop had gebabbeld met de andere interviewgasten Michael van Praag (Tijd niet gezien), Tim de Cler (Ik heb jou groot gemaakt) en Lasse Schöne (Wat geniet ik elke week weer van jou). En toen nam Don Leo plaats op zn praatstoel voor een live-publiek van zon zeshonderd man die hem op een klaterend applaus trakteerden, zonder dat hij nog maar iets gezegd had. Het deed hem zichtbaar goed.
Wat volgde was een heerlijk vraaggesprek waarin de vroegere coach van Feyenoord haarfijn uitlegde waarom hij niet begreep waarom Jerzy Dudek overgevlogen moest worden uit Polen om de kampioensschaal uit te reiken en waarom hij De Kuip zorgvuldig mijdt terwijl hij er recht tegenover woont. Er zijn mensen daar die mij heel diep gekwetst hebben. Ik zoek de confrontatie niet meer, ga mezelf niet kastijden. Ze hebben het laatst nog geprobeerd met de actie Trek Leetje over de streep. Ik stel dat zeer op prijs, maar nee. En hij schudde nog maar eens het oude, wijze hoofd terwijl het publiek nog schaterlachend zat bij te komen van zijn rake oneliners.
Later in de nababbel liet Don Leo zich ontvallen dat hij enorm genoten had van de warme ontvangst in het Haarlemse. Dat deed me enorm goed. En terug ging hij weer, naar zijn appartement in Rotterdam, de plaats waar hij maandag niet de kampioensschaal hoefde uit te reiken. Een grote schande.