Recensie | 4 sterren voor het album Trein Vuur Dageraad van Spinvis

Spinvis - Trein Vuur Dageraad

Zoals een monnik kalligrafie schrijft, zo werkt Spinvis aan zijn liedjes: met toewijding, veeleisendheid en onmenselijk engelengeduld. De afgelopen paar jaar hebben geresulteerd in Trein Vuur Dageraad, een album dat subtieler is en zich iets langzamer prijsgeeft dan de rest van zijn oeuvre.

Wat niet geldt voor het instant catchy Artis, over twee mensen die na zeven jaar de dierentuin weer bezoeken alsof er niets gebeurd is. Het lukt Erik de Jong om in elk nummer een eigen wereld vol melancholie open te trekken.

Is alles hosanna? Dat ook niet. De track die en masse geskipt gaat worden is Nachtwinkel, niet alleen een stijlbreuk, maar ook een breuk van al je tenen die kromtrekken, zo geforceerd arty is het.

Maar als vervolgens het zacht zwierende De Kleine Symfonie en het opgewekte Dageraadplein opduiken, blijft de bewondering over.

De enige referentie die opduikt is Spinvis zelf, met zijn inlijstzinnen en zijn onvaste love-it-orhate-it-vocalen. Wij zitten bij dit album andermaal in kamp liefde.