‘Als onze dochter ooit FvD zou stemmen, dát zou ik nou teleurstellend vinden’

Ja, onze dochter is geboren, hoor! En ze is prachtig mooi, maar dat zegt iedere kersverse vader over z’n eigen kind, of het nu de baby-Mona Lisa is, of een aardappel in een luier. Ik denk dat ze for realsies in esthetisch opzicht buitengewoon goed gelukt is, maar hou toch een slag om de arm. Liefde maakt blind en ook al zeggen al m’n vrienden dat het hier inderdaad een wonderschone zuigeling betreft, ik heb ook weleens over een wieg gebogen staan liegen alsof het gedrukt stond. Je bent tenslotte niet op kraambezoek om de nieuwbakken ouders voor het hoofd te stoten en eigenlijk doet het er ook geen ene reet toe of zo’n bébé knap of butt-fucking ugly is. Ze hoeven geen modeshow te lopen of op de cover van de Cosmopolitan, dus laat ze lekker rimpelig asymmetrisch wezen.

Voor haar zou het uiteraard hartstikke fijn zijn als ze zo fraai blijft als ik nu denk dat ze is – aantrekkelijke mensen hebben het nou eenmaal een stuk makkelijker in het leven dan de meer onooglijke exemplaren –, maar mij maakt het geloof ik geen fluit uit. Ze hoeft ook niet superintelligent te zijn. De slimste mensen die ik ken, zijn niet per se de leuksten, of gelukkigsten. Liever dat ze met plezier bij de McDonald’s burgers flipt dan dat ze tegen heug en meug de Nobelprijs wint. Ik heb geen torenhoge verwachtingen, zie in haar niet een laatste kans om al m’n in de soep gelopen dromen alsnog by proxy waar te maken.

Wat zou mijn dochter eigenlijk moeten uitspoken om mij diep, diep, díép teleur te stellen? Suffe singer-songwriter-met-een-beat-muziek tof vinden? Een paardenmeisje worden? Of juist zo’n zwart-wit geschminkte gothic? Van school getrapt worden omdat ze stiekem in het fietsenhok heeft zitten blowen? Ik zou het allemaal niet aanmoedigen, maar er teleurgesteld over zijn? Nee.

Terwijl ik daar zo’n beetje over zit te prakkiseren, scrol ik door m’n Twitter-tijdlijn (soms moet je even pauze nemen van het de hele dag verliefd naar je baby staren). Er komt een filmpje voorbij van Thierry Baudet die een debat aanvraagt over ‘op welke wijze er verkiezingsfraude mogelijk is in Nederland’, want: ‘we zitten natuurlijk midden in zo ongeveer het grootste verkiezingsfraudeschandaal uit de moderne geschiedenis, met wat er allemaal in Amerika gebeurd is.’

Daar kon je op wachten. Baudet die in de Tweede Kamer de overduidelijke leugens van Trump na-papegaait, ze als waarheid presenteert en zo vast voorsorteert om bij de volgende verkiezingen hier ook de boel in de war te schoppen. De democratie slopen ter meerdere ere en glorie van het eigen ego. Doorzichtig en kwaadaardig.

Als onze dochter ooit FvD zou stemmen, denk ik dan, dát zou ik nou echt zwaar teleurstellend vinden. Maar goed, als deze lijn zo doorzet, worden er tegen die tijd toch geen verkiezingen meer gehouden.