‘...en daarom stem ik op Klaas Dijkhoff’

Van de Stemwijzer en het KiesKompas moet ik op de ChristenUnie stemmen. Hell no! Politiek en religie zijn twee onverenigbare zaken. Godsdienst is privé, dus dat doe je maar thuis of in de kerk, maar niet in het parlement.

Waar stem ik dan wel op? Politiek gaat niet (meer) over een visie op de toekomst. Zou wel moeten, maar politiek anno nu is het uitruilen van standpunten en idealen – als ik jou het kinderpardon geef, mag ik er dan geld bij voor defensie? Als er al verschillen tussen partijen zijn, dan zijn de standpunten inwisselbaar en worden ze uitgeruild om een politieke deal mogelijk te maken.

Daarom stem ik niet op een partij, maar op een poppetje. Op iemand waarvan ik denk dat hij of zij goed kan nadenken en de juiste beslissingen kan nemen. Ideologisch zweef ik ergens tussen VVD, D66 en GroenLinks, dus als het even kan stem ik op een man of vrouw die bij een van deze partijen zit. Twee parlementariërs steken wat mij betreft met kop en schouders boven de Haagse middelmaat uit: Pieter Omtzigt (CDA) en Klaas Dijkhoff (VVD). Ik vind Omtzigt het best functionerende Kamerlid, maar hij is van het CDA – als je als partij in een sprookjesboek gelooft, vindt dat de monarchie onze ‘hoogste waarde’ is en het volkslied daarom staand in de klas gezongen zou moeten worden (lijsttrekker Sybrand Buma zei het echt), dan heb je in een democratie als de onze niks te zoeken.

Kortom, mijn stem gaat naar Dijkhoff. Hij is jong, zegt zinnige dingen en komt oprecht over, al zou ik bij god niet weten waarom zijn partij het verdient om nog een periode te mogen regeren. Ik stem dus niet op de partij VVD, maar op de persoon Dijkhoff.