Recensie: 4 sterren voor Volcano van Temples

Temples – Volcano

Dat elke muziekstijl uiteindelijk weer in de mode komt, is beangstigend. Je moet er niet aan denken dat de meute opeens massaal speedcore, grunge, jumpstyle of, godbetert, jungle gaat luisteren. Vrolijkmakender was de recente terugkeer van de psychedelische rock. Ze leken overal vandaan te komen: Jacco Gardner en PAUW uit eigen land en over de grens waren Tame Impala, Ty Segall, King Gizzard, Jagwar Ma en Foxygen niet de minsten. De vraag is dan natuurlijk: hoelang houdt dit aan?

Het frisse Temples is een goede testcase, want toen het debuut Sun Structures (2014) verscheen, was de hippiegolf al aardig op gang gekomen. Op hun tweede, Volcano, is niet voor een koerswijziging gekozen. Over de zang hangt een flinke echo, de frivole orgeltjes komen uit alle hoeken. De Engelsen zorgen ervoor dat elk nummer pakt. De heren hebben een uitstekend gevoel voor melodie, maar drukken het gaspedaal ook ver genoeg in. De retroliefde is prominent, maar de muziek is ook voldoende van nu. Plus: een paar dikke singles. Met bands als Temples stort de lsd-verkoop vooralsnog niet in.

Temples – Volcano: 4 sterren