Fort Oranje was ooit een gezellige familiecamping waar recreanten uit Den Haag en Rotterdam het Noord-Brabantse groen opzochten. Nu is het een ernstig verloederd recreatiepark dat te boek staat als krottenwijk, tuigdorp en een broeinest van criminelen. Jordi Kloos keerde terug naar de plek waar hij drie jaar geleden ook al een reportage maakte voor Nieuwe Revu. Dit is geen camping, maar een dumpplek voor mensen met problemen.
Fotografie Ilvy Njiokiktjien
Treiteracties
Dat de camping is verworden tot een toevluchtsoord voor iedereen die aan lager wal is geraakt, is niet alleen te wijten aan eigenaar Cees Engel, die de poorten voor iedereen die betaalt wagenwijd openzet. Overheidsinstanties maakten de afgelopen jaren handig gebruik van Engels gastvrijheid en stuurde moedwillig moeilijke gevallen naar het recreatiepark. Mensen met gedragsstoornissen, met torenhoge schulden, exgedetineerden: allemaal kregen ze het advies om bij Fort Oranje aan te kloppen.
Deze explosieve mix van probleemgevallen maakt dat er tijdens de regelmatig gehouden razzias van de politie, brandweer, GGD, douane, uitkeringsinstantie UWV en Belastingdienst telkens raak is. Herhaaldelijk worden hennepkwekerijen en harddrugs gevonden, autos in beslag genomen en (illegale, uitgebuite) arbeidsmigranten aangetroffen die onder erbarmelijke omstandigheden op de camping wonen.
Bij de meeste recente controle, afgelopen januari, werd voor ruim 30.000 euro aan achterstallige belasting geïnd en beslag gelegd op negentien autos. Bij de handhavingsactie werd een bejaarde man in een verrotte caravan aangetroffen. Hij was op meerdere plekken door de vloer gezakt. Een maand eerder werd op een van de kavels een Oost-Europese man ontdekt die van een gammel schuurtje zijn verblijfplaats had gemaakt. Het was een grote bende met vuilniszakken, omringd door afval en een beschimmeld matras.
Treiteracties van die achterbakse bende van de gemeente, bestempelt Engel de controles, die enkel en alleen zouden zijn opgezet om mensen van de camping weg te jagen. Ze zijn al jaren doelbewust bezig om de camping te sluiten, maar dat gaat ze niet lukken, zegt hij zelfverzekerd. Op de misstanden die steevast bij de inspecties aan het licht komen, reageert de achteloze campingeigenaar schouderophalend. Hoe mensen wonen en slapen is hun eigen zaak. Dat is niet mijn verantwoordelijkheid.
Het is vooral te wijten aan de media dat Fort Oranje er niet goed op staat, zo stelt hij. Het wordt allemaal overdreven. In werkelijkheid valt het reuze mee.