Terwijl heel Zweden op zoek was naar iets ongelooflijks dat volgens Donald Trump vrijdagavond in het land was gebeurd, schreef De Telegraaf een lang stuk over je levensverhaal, en de manier waarop je dat volgens de krant zelf hebt opgeblazen. Het was geen heel sterk verhaal.
Veel anonieme bronnen en vaak de formuleringen waar je in ons vak op terugvalt als je het bewijs van je vermoedens niet helemaal rond kreeg: naar verluidt en lijkt. Maar verder was dit het krantenstuk dat je kunt verwachten wanneer je je eigen levensverhaal centraal zet in je campagne. Als je jezelf neerzet als een VMBOer uit een eenoudergezin die zichzelf uit zijn grimmige probleemwijk omhoog heeft geknokt richting Den Haag, tjsa; dan gaat op een dag een journalist checken of dat allemaal wel klopt, of dat je misschien toch een moderne variant van MC Hammer bent, die ook opeens zei dat hij uit da hood kwam omdat hij dan een minder kutte rapper leek.
Hoort er allemaal bij. Wil je geen gewroet in je verleden, zet dat verleden dan niet in voor je campagne. Toch reageerde je wat bozig. Een onzinstuk, schreef je op je Facebookpagina. Inmiddels was toen duidelijk dat er helemaal niets ongelooflijks was gebeurd in Zweden, maar dat Donald Trump vrijdag naar een Fox-programma over het land had gekeken. Zou Fox vrijdag een documentaire over de Tweede Wereldoorlog hebben uitgezonden, dan had Trump gezegd dat het ongelooflijk is wat gisteren in Duitsland is gebeurd.
Volgens De Telegraaf reageerde je Trumpiaans op dat verhaal over je. Die term zou ikzelf hebben gereserveerd voor Geert Wilders, nadat het RTL Nieuws zijn broer Paul interviewde. Die twittert zich helemaal suf over zijn broer met wie hij het grondig oneens is, en over de bedreigingen die hij daarom krijgt. Dus werd hij geïnterviewd door RTL Nieuws. Volkomen logisch: Marten Fortuyn had ook een mening over zijn broer, dus die zat destijds ook aan de talkshowtafels. Als de moeder van Mark Rutte opeens in een open brief zou schrijven dat ze zich voor het beleid van haar zoon schaamde, zou dat ook nieuws zijn. Paul Wilders vertelde wat zeventien miljoen mensen die niét Geert Wilders broer zijn ook al was opgevallen: dat de man niet tegen kritiek kan. Geert Wilders bewees dat door het RTL Nieuws op Twitter uit te maken voor ongeloof lijk laaghartig tuig.
Hij kreeg onverwachte bijval: Harry van Bommel van de SP had het op Twitter over ranzige media die citeerden uit het interview met Paul Wilders. Dat doe je niet, vindt Van Bommel: familieleden van politici citeren. Dezelfde Van Bommel die gretig de vader van staatssecretaris Van Rijn opvoerde toen die zich tegen het verpleeghuisbeleid van zijn zoon keerde. Ik ben zelf ook vrijwel nooit consequent, dus enige hypocrisie kan ik wel verdragen, maar mag het iets minder groots en meeslepend? En nu doet Wilders dus nog maar aan twee debatten mee. Of misschien inmiddels nog maar één. Wel twitterde hij nog dat de media ons haten en willen beschadigen. Hij zei nog net niet dat het onvoorstelbaar was wat er vrijdag in Zweden was gebeurd, maar verder verzorgt Google Translate zijn verkiezingscampagne.
Gelukkig kwam Arjen Lubach diezelfde avond nog met zijn Kamergotchi-app, waarmee je een lijsttrekker virtueel kunt verzorgen. Hopelijk springt Wilders uit mijn ei, zodat ik hem kan voeden en aaien en allesbehalve beschadigen, opdat de lijsttrekker van de grootste partij in de peilingen in ieder geval aan één debat meedoet voor de verkiezingen.